Wat is liefde?
Wat is Liefde?
In de opvoedkunde wordt er veel gesproken over onvoorwaardelijke liefde. Dat zou betekenen dat er ook voorwaardelijke liefde bestaat. Het gebeurt vaak dat ouders of andere verzorgers het kind affectie onthouden of voorwaarden stellen aan liefde. Soms om iets waar het kind zelf niets aan kan doen. Het moet zichzelf zien te redden, omdat anderen geen tijd voor hem hebben. Het gaat vechten om liefde, wordt lastig en de opvoeders wijzen het nog meer af. Een bedroevend schouwspel.
Andere kinderen trekken zich terug. Zij kunnen uren in een hoekje spelen. Vaak in de hoop dat ze alsnog genegenheid en waardering ervaren. Meestal tevergeefs. De volwassenen zijn blij dat ze aan zichzelf toekomen en laten het ‘goede gedrag’ ongenoemd voorbij gaan.
Anderen gebruiken de behoeftigheid van kinderen, om ze bepaalde dingen te laten doen. Alleen dan krijgen kinderen waardering, knuffels, hebben de ouders positieve aandacht, horen ze erbij. Er is geen respect.
Primair worden mensen gedreven door twee krachten: liefde en angst. Alle andere emoties, gedachten en ervaringen zijn daarvan een afgeleide.
Veel ouders zeggen: “Maar ik hou toch van ze?” “Ik doe het uit liefde” “Het is voor hun eigen bestwil”.
Hun gedrag, uitstraling, hun hele Zijn zegt iets anders. Velen zijn zich daar niet van bewust. Ze zitten vooral in hun hoofd. Daar zitten de (voor)oordelen, overtuigingen, voorwaarden, verwachtingen, etc waardoor we over alles gaan oordelen.
Het woord liefde wordt vaak gebruikt om andere motieven (angst) te verbergen. Ouders kunnen zeggen dat ze hun kind beschermen uit liefde, waar het eigenlijk angst is. Angst dat het kind iets overkomt, angst dat het een fout maakt, angst voor problemen. Ook hebzucht, gulzigheid, bezitterigheid en jaloezie komt voort uit angst. Angst tekort te komen, angst de ander de verliezen.
Soms heb je weinig keuze dan je door angst of woede te laten leiden. Als jij of je kinderen in hun bestaan worden bedreigd. Vernietigd zouden worden. Als je kind een drukke autoweg op rent, of als je partner de kinderen te lijf gaat. Dan is angst of woede een drijfveer die maakt dat je snel in actie komt, je gezin beschermt of in veiligheid brengt.
In de meeste gevallen werkt angst vooral destructief en remmend. Het schept de illusie dat je aan iets kan of moet ontkomen wat al gebeurd is, of waar je geen invloed op hebt.
Angst is tegengesteld aan liefde. Angst heeft iets krampachtigs, waar bij liefde de energie vrij stroomt. Wie uit liefde handelt, durft zijn intuïtie te volgen. Wie bang en onzeker is, richt zich sneller tot deskundigen.
Liefde is vrij en eeuwig. Laat elkaar in de waarde.
Er is een verschil tussen daadwerkelijk slachtoffer ergens van zijn en in een slachtofferrol zitten. Dat laatste is vooral het geval als we in ons eigen 'controle wereldje' blijven. Ik ervaar dat er geen slachtofferrol meer is als we ons Zelf aan gaan en de gevoelens en ervaringen beleven waarmee we het verleden verwerken. Mensen noemen de emotie vaak slachtofferig, maar ik ervaar dat het beweging brengt in het lichaam, in dat wat vast zit. Het gevoel toelaten, al doet het pijn, is iets dat werkelijk genezend, helend werkt. Maar ja, dat is moeilijk omdat we allemaal ervaren vanuit ons eigen werkelijkheid.
Op een gegeven moment werd mij duidelijk dat mijn hoofd een gedachtewereld bevatte die van buitenaf aangeleerd was. Die was gebaseerd op oordelen, overtuigingen, verwachtingen, voorwaarden, herinneringen etc.
Een kind kan niet tegen het machtsvertoon van de omgeving op. Ik heb ervaren wat macht doet: het werkt vernietigend. In eerste instantie op de eigen menselijkheid, maar als gevolg daarvan worden ook relaties vernietigd en het vertrouwen in elkaar. Eerst is de relatie met je Zelf vernietigd en dat breekt je in stukken. Je gaat gefragmenteerd ervaren. Zo ontstaat ook hokjesdenken, het denken in ‘wij’ en ‘zij’. Ook achter macht is angst de drijfveer. Angst om met je eigen hulpeloosheid, eenzaamheid en ontreddering geconfronteerd te worden.
Waar het gevoel er voor zorgt dat ik steeds dieper ga in mijn bewustzijn en me daarom kan openstellen voor de omgeving. Ontvankelijk ben voor ieder vriendelijk gebaar. Wanneer ik dicht bij mezelf en mijn gevoel blijft, is er meer genegenheid. Vervelende confrontaties brengen me dan niet snel uit evenwicht. Liefde is niet iets dat je kan denken, je kan het alleen voelen.
Liefde is geen handelswaar of een betalingsmiddel. Het is onze levensenergie. Je kunt het uiten, wat men meestal ‘liefde geven’, noemt.
Voorwaarden stellen aan liefde is emotionele chantage. Het geeft kinderen de valse hoop dat ze ‘krijgen’ wat ze nodig hebben als ze maar braaf zijn, niet tot last zijn, zichzelf vermaken, goede cijfers halen, intelligent, geestig of sportief zijn. De lijst kan eindeloos zijn. Je kunt bepaald gedrag afdwingen, omdat kinderen afhankelijk zijn van hun omgeving. Voorwaardelijke liefde is daarmee een contradictio in terminis, ontstaan vanuit de ego’s van mensen. Het is geen liefde maar minachting. Schijnliefde is gebaseerd op projectie en illusies. Mensen gaan geen hartscontact aan, maar projecteren hun wensen en verwachtingen. Ze beseffen niet dat hun onvrede in zichzelf zit, dat ze al heel jong hun conclusies hebben getrokken over het leven.
Maken kinderen mee dat ze affectie moeten ‘verdienen’, geloven ze dat het leven zo in elkaar zit. Zij zullen moeilijker liefde ontvangen en uiten.
Voor sommigen is affectie iets dat je op kunt eisen. Voor alles wat zij voor een kind overhebben, moet het kind betalen met dankbaarheid en inschikkelijkheid. Liefde zal niet uit het kinderhart komen en later uit dat van de volwassene. Het is aangeleerd gedrag en daarmee schijnliefde. Hun kinderen op hun beurt, zullen die liefde moeilijk begrijpen, want hun ouders laten iets zien wat ze niet voelen. Deze ouders en kinderen zullen het geluk buiten zichzelf zoeken.
Stelt een ouder zich werkelijk open voor het kind zoals het in essentie is, heeft het geen vooringenomen verwachtingen of wensen. Kijkt onbevangen naar het kind, hoe het zich ontwikkelt, welke interesses het krijgt en begeleidt het kind op zijn unieke levenspad.
Het woord onvoorwaardelijke liefde is hiermee een pleonasme.
Echte genegenheid vraagt om toewijding wanneer iemand dat nodig heeft. Het vraagt ook om iemand vrijlaten als hij daar aan toe is. Het vraagt om moed. Eerlijk naar jezelf en je verleden durven te kijken. In je hart en ziel durven kijken. De antwoorden in jezelf zoeken, in plaats van in anderen of in omstandigheden. Onder ogen zien welke behoeften en gevoelens van de ander zijn en welke van jezelf. Je al vroeg opgebouwde of opgelegde overtuigingen los durven laten. Alles wat van weinig betekenis is maar waar je inmiddels met handen en voeten aan gebonden zit, zelf opgelegd. Bezit, wellust, status, zekerheid. Zekerheid is een illusie omdat je nu eenmaal niet in de toekomst kunt kijken.
Van jezelf houden is niet gebonden aan omstandigheden buiten jezelf.
In de essentie is liefde puur, krachtig en oprecht. Het verbindt je met alles om je heen: de wind, de regen, de zon, de bomen, de vogels. De Eenheidservaring. We maken allemaal deel uit van een groter geheel. Dat besef is helend en beschermend.
Mensen kunnen soms verschrikkingen doorstaan en daar onbeschadigd uitkomen, zolang ze het met anderen kunnen delen, zij zich opgenomen weten in een netwerk.
Hoewel een relatie kan veranderen en de liefde een andere vorm aan kan nemen, gaat het niet kapot. Er zitten immers geen voorwaarden aan. Elk eigenbelang ontbreekt. Deze liefde komt uit iemand zelf en niet uit het ego.
Humoristisch liedje van Harry Jekkers over zelfliefde:
