Peterselie en the Healing Colours of Sound

Ik wandelde naar de Turkse groentewinkel om verse peterselie te gaan kopen. Dat is een kwartiertje lopen van mijn huis. Langs de grachten is dat een mooie wandeling. Ik wandel zo wel vaker door Zwolle. Mooie muziek op de koptelefoon, het nazomer-zonnetje dat de grachten streelt, voldoende tijd - fijne momenten.

Muziek is een kwestie van smaak, zeggen ze. Dat gaat toch niet helemaal op vind ik. Er is heel veel muziek ronduit vreselijk. Laat dat maar gewoon gezegd zijn. Iemand die een dvd van Lucas en Gea in zijn kast heeft staan die neem ik niet serieus in een gesprek over muziek. Iemand die op het mega-piraten-festijn zich het zweet in de naad zingt bij Frans Duijts, maar Miles Davis maar een malle toeteraar vindt, die begrijpt het niet. Los van of je Miles Davis mooi vindt. En, vooruit, los van de schijnbaar geweldige sfeer van zo'n piraten-festijn. (De horror, de horror.)

Er verschijnen nog wel eens nieuwsberichten op FOK! over hoe-heet-die-gast-zonder-talent-in-een-gele-zwembroek-en-een-ongezond-gebruinde-huid. Ik zie nooit iemand onder zo'n nieuwsbericht schrijven: "die gast is goehoehoed", "goeje zangert" of een vererende smiley plaatsen. Muziek een kwestie van smaak? Ik denk dat daarvoor wel uitzonderingen gelden. Nou weet ik het weer: Dries Roelvink, heet hij.

Maar goed, ik dwaal af. Ik had ondertussen mijn peterselie gekocht en wandelde weer terug naar huis. Op mijn koptelefoon klinkt Spock's Beard.
(Ik heb zo'n grote koptelefoon. Best veel mensen vinden dit ridicuul en de grapjes over warme oren volgen elkaar in hoog tempo op, maar ik vind het belangrijk om, als ik muziek luister, dit ook goed te kunnen doen. Geluidskwaliteit is zeer belangrijk als je naar muziek luistert. Mooie muziek kan echt lelijk worden wanneer je het hoort via crappy apparatuur. Dat betekent dus ook dat mooie muziek meer tot leven kan komen wanneer je het beluistert met betere apparatuur. Slechte muziek blijft echter slecht, hoe goed de apparatuur ook is.)

De cd Day for Night van Spock's Beard - ik weet niet of u het kent. Eerder niet dan wel, gok ik - eindigt met een groots muziekstuk. The Healing Colours of Sound. Dat zijn vijf nummers die niet alleen aaneengesloten zijn, maar ook op ingenieuze en schitterende wijze met elkaar verweven zijn. Al met al ruim twintig minuten wonderschone muziek.

Het was een mooie wandeling, zo langs de Zwolse grachten. Het nazomer-zonnetje streelde het water. En mij. Ik liep over van alles na te denken. Heerlijk, licht melancholisch, te mijmeren.

Tot het laatste gedeelte van The Healing Colours of Sound begon. Ik weet niet of u dat gevoel kent, dat de wereld even stilstaat. Dat je even wordt opgetild.
Het is een bijna filmisch moment waar alles ineens trager lijkt te gaan en alle focus naar de muziek wordt getrokken.

Of dat is bij de muziek die ik zo ongelooflijk mooi vind of bij Dries Roelvink, dat maakt niet uit. Maar kent u het gevoel, dat even helemaal niets in de wereld er toe doet?

Daar stond ik, met een bosje peterselie in mijn hand, volledig geconcentreerd op de muziek. Ik werd erin gezogen, steeds dieper en dieper. Dat a cappela-stuk doet ronduit pijn van schoonheid. En dan dat solo waar alles mee eindigt...
Voor even, een paar minuten, voelde ik me echt heel erg gelukkig.

Bijzonder dat muziek dat met je kan doen. Ik heb dat muziekstuk vaak gehoord, van voor tot achter en ik vind het geweldig. Maar deze keer, volledig onverwacht, na het kopen van peterselie - dat verzin je niet - raakte het me zo ongelooflijk hard, dat valt nauwelijks uit te leggen.

Ik heb het hieronder geplaatst, de laatste drie stukken van the Healing Colours of Sound. Er is een kans dat u het niet eens mooi vindt. Dat geeft niet, mijn geluksmomentje wordt daarom niet minder waard.

Ik wilde het alleen met u delen. En vragen naar uw ervaringen. Kent u dergelijke momenten? En bij welke muziek?