Droomvrouw
SuperFokker stuurde via de submit deze column in:
Ik ben een prinsje. Voel me prinsheerlijk. En gedraag me prinselijk. Maar niet als ik op mijn ijzeren paardje zit, mijn mountainbike. Dan is de hoffelijkheid ver te zoeken. En dit schrikt velen af, maar met name: de droomvrouwen. Ben jij een droomvrouw?
Op mijn ijzeren paard voelt deze prins zich het mannetje. Met een sportieve gluurzonnebril (zo een waar je je ogen niet ziet), een strak shirtje en een gladde strakke Adriaan-broek met een zeem erin, zodat het lijkt alsof ik 2 kilo leverworst aan het mee smokkelen ben, begeef ik mij zowel door de natuur als door dorpen en steden. Iedereen moet ervoor wijken en met niemand hou ik rekening. Onderweg kom ik van alles tegen.
Zo heb je de ‘ongelofelijk lekkere vrouwen’, die je vooral tijdens de warme zonnige dagen tegenkomt. Als ik langs deze types voorbij fiets span ik me extra in om te zorgen dat ik supercool overkom. Heel af en toe laten ze blijken dat dit gewaardeerd wordt door whoooeehooeewww te roepen.
Maar niet alleen bij dit soort vrouwen probeer ik me supercool te gedragen. Dit doe ik ook bij stoplichten. Bij het naderen ervan kijk ik, zoals iedereen altijd doet, of het groen is. Maar voor mij betekent groen: afremmen! Afremmen zodat het uiteindelijk weer rood wordt. En ik nonchalant tegen een paaltje kan gaan hangen terwijl ik op mijn fiets zit te wachten tot het weer groen wordt. Tijdens dit wachten, pak ik dan mijn bidon en probeer ik zo’n bouwvakker uit de Coca-Cola reclame te imiteren die een blikje cola drinkt. Bezweet sla ik rustig en zwoel mijn bidon naar achter om na een paar slokken af te sluiten met een harde: aaaaahhhhhhhh!!
Als het warm is wacht ik soms nog wel eens een extra ronde op het volgende groene licht. Dan heb ik nog de tijd om wat water door mijn haren te gooien en het hierna weer rustig in model te brengen als een Italiaanse voetballer.
Een ander type dat je onderweg wel eens tegenkomt is de ‘veel snellere man met de wielrenfiets’. Met mijn mountainbike kan ik natuurlijk door alle bospaadjes, maar het nadeel ervan is dat je door de dikke banden niet zo snel op het asfalt bent als een wielrenfiets. Dit kan je mannelijkheid wel eens aantasten.
Ik kijk daarom ook vaak achterom of er weer zo’n type achter mij aanzit. Mocht dit zo zijn dan hanteer ik dezelfde methode als bij de stoplichten: afremmen! Ik rem af tot zo’n 15 kilometer per uur, waarbij ik nog net niet omval en ga rechtop zitten. Je ziet de veel snellere man met de wielrenfiets dan snel dichterbij komen, terwijl ik wat rek-en-strek-oefeningen ga doen op m’n fiets, zodat het net lijkt alsof hij me alleen inhaalt omdat ik even rustig aandoe.
Als de inhaler dan precies langs mij is dan wil ik vaak ook nog wel eens vragen: “Ik vraag me altijd af hè, als je met zo’n fiets alleen over het asfalt kan, dan kun je toch net zo goed de bus nemen?”
Maar dan is er nog altijd het type waar ik het meest om moet lachen. Dit is de vrouw die dan samen maar haar man aan het wandelen is. Vaak is dit het stelletje dat ook dezelfde kleren aanheeft, meestal een trainingspak in felle paarse of blauwe kleuren. Ze lopen langs elkaar en bestrijken daardoor het gehele fietspad. Hoewel een bel verplicht is op een fiets, hebben mountainbikes dit uiteraard niet. In de mountainbike-scene is het hebben van een bel namelijk supergay. Net zo supergay als het begroeten van andere mountainbikers die je onderweg tegenkomt. Dit hoort niet, omdat je cool moet overkomen.
Maar je vraagt je dus misschien nu af hoe je zonder bel deze vrouw met haar man inhaalt. Dit gaat als volgt. Bij het naderen van de twee ga je proberen om zoveel mogelijk geluid te maken. Allereerst door over wat grind te rijden. Horen ze dit niet dan ga je wat hoesten. Maar vaak wordt dit ook niet gehoord terwijl je nog op zo’n 2 meter achter beiden fietst. Er zit dan nog maar één ding op: heel hard roepen! Je kunt van alles roepen: aan de kant, fietser, brand, personeel, help er zit een groep bosjesmannen achter me aan, wandelen is voor mietjes. Het maakt ook niet uit wat je roept als ze je maar horen; Ik hou van frietjes, mijn moeder is eigenlijk mijn vader, moeheid is ook maar een emotie, je kunt beter veel drinken dan weinig eten. Je moet wat variëren want anders wordt het saai.
Je kunt je misschien wel voorstellen wat er gebeurt als je in gedachten verzonken door de bossen loopt en plotseling hoor je een harde mannenschreeuw op nog geen 2 meter afstand je oor binnendringen. De man gedraagt zich vaak rustig, draait zich om en gaat aan de kant. De vrouw daarentegen gedraagt zich anders. Ik noem dit type altijd ‘de droomvrouw’ omdat ze in gedachten verzonken is en geen idee heeft wat er om zich heen gebeurt.
Volgens mij zijn dit soort types ook de mensen die op de snelweg links blijven rijden en pas aan de kant gaan als je ze wakker schudt door er twee meter achter te gaan rijden, te toeteren en je groot licht aan te zetten. Het is volgens mij ook hetzelfde type dat in gedachten is verzonken en je aan blijft staren als je tegenover elkaar in de trein zit. En pas doorkrijgt dat ze dit zo opzichtig en lang doet als je een harde scheet laat, zodat iedereen het kan horen, en dan net doet of zij het was door haar boos aan te kijken.
Het is volgens mij ook hetzelfde type dat tijdens de seks doods naast je blijft liggen, terwijl je met van alles bezig bent. En pas doorkrijgt wat er aan de hand is als er een lading sperma in haar gezicht hangt.
Het is deze droomvrouw die, als ik roep om aan de kant te gaan, panisch reageert en met veel angst en schrik binnen één seconde de berm inspringt. Waarna ik dan de man aankijk en hem een blik geef van kerel, tegenwoordig is scheiden heel normaal.
Nu was ik laatst op de universiteit en ging wat koffie bestellen. Ik was na aan het denken over wat mijn bezighield terwijl ik in de rij stond te wachten. Tot ik opeens wakker werd van geschreeuw door de bardame die mij blijkbaar al drie keer hard had staan roepen, wat ik wilde bestellen. Rustig reageerde ik hierop met een grapje. Maar ik durf te wedden dat als ik een vrouw was, ik een ‘droomvrouw’ was en panisch binnen één seconde onder een tafel was gedoken.
