Polioschandaal
“We leven op een tijdbom, met in Nederland zo’n 100.000 kinderen die niet tegen polio zijn ingeënt.” Dat stelt Paul Mertens in zijn proefschrift. Ik ben woedend! Het behoeft geen betoog dat polio een afschuwelijke ziekte is. Als je pech hebt, eindig je in een rolstoel, doen je handen het niet meer, of word je anderszins hulpbehoevend. Maar het goede nieuws is dat dat nergens voor nodig is: echt, één prikje, en het gevaar is geweken. Maar ja, 100.000 kinderen hebben dat prikje niet gekregen. Mocht niet van papa en mama.
Vanuit twee verschillende invalshoeken -de verzorgingsstaat en het recht op Godsdienstvrijheid en zelfbeschikking binnen het gezin- wil ik het met u over dit verschrikkelijke feit hebben.
Eerst maar die verzorgingsstaat. Er wordt bijna altijd voor je gezorgd. Als je ziek wordt. Als je je baan kwijt raakt. Als je oud wordt. En terecht, want in een fatsoenlijke samenleving steunen de sterken de zwakken. Toch word je niet helemáál altijd geholpen. Het bekendste voorbeeld is, dat je geen of minder WW krijgt als je je baan verliest doordat je je als een heel slechte werknemer hebt gedragen. En je bijstandsuitkering wordt gekort als je niet serieus probeert, een baan te vinden. Terecht. Want in ruil voor die solidariteit mag ook een tegenprestatie verwacht worden. Iets met solidariteit versus eigen verantwoordelijkheid dus.
Wanneer je een beroep wilt doen op de gezondheidszorg of arbeidsongeschiktheidsvoorzieningen, dan dien je wel een beetje goed voor je eigen lichaam te zorgen, dunkt me. En bij kinderen dienen de ouders dat te regelen. Zoals gezegd, anno 2009 hoeft niemand nog polio te krijgen. Prikje halen, en klaar. Wanneer mensen willens en wetens, op grond van levensovertuiging of Godsdienst hun kind niet laten inenten, dient de rest van de samenleving niet voor de gevolgen op te draaien. Extra kosten voor gezondheidszorg en arbeidsongeschiktheidsuitkering worden als het aan mij ligt dan betaald door de ouders of hun kerk. Want er moet érgens een scheidslijn worden getrokken tussen solidariteit en eigen verantwoordelijkheid.
Dan de vrijheid van Godsdienst en het Recht van de Voordeur. Je kunt ouders blijkbaar niet verplichten, de vaccinatie van hun kinderen goed te vinden. Iets met vrijheid van Godsdienst, denk ik. Iedereen is baas achter zijn eigen voordeur, zeg maar. Die vrijheden zijn op zich een goede zaak, maar dit soort uitwassen dient te worden bestreden.
Ik spreek wel eens van “het Recht van de Voordeur”. Dat gaat over de manier van opvoeden, over de vraag, in welke Godsdienst, politieke overtuiging of levenshouding kinderen worden opgevoed. Als iemand wil dat zijn gezin tien keer per dag bidt: prima. Vrijheid van Godsdienst. Als iedere avond uit een tot de draad versleten exemplaar van het Rode Boekje van de Grote Chinese Leider wordt voorgedragen: ze doen maar. Baas in eigen huis. Maar die rechten gelden niet altijd. Ondanks dat we de vrijheid van Godsdienst hoog in het vaandel dragen, is vrouwenbesnijdenis in ons land niet toegestaan. Een man die zijn vrouw het hele huis door schopt, kan zich niet beroepen op het Recht van de Voordeur omdat ‘ie baas in eigen huis is, en zal zich op het politiebureau en waarschijnlijk ook voor de rechter moeten verantwoorden. Een moeder die er niet op toeziet dat haar kind naar school gaat, krijgt echt de leerplichtambtenaar op haar dak. Ouders die kinderen verwaarlozen dienen zich te melden bij de kinderbescherming, en ook als ze hun kroost mishandelen.
Daar valt het woord. “Mishandelen”. Wat is nu precies kindermishandeling? De beroemde “corrigerende tik” als het kroost mama uitscheldt is verboden. Maar we accepteren wel dat ouders hun kind straffeloos mogen blootstellen aan een volkomen onnodig risico op ernstige verlamming en verminking. Dát is de wereld op zijn kop. Een ouderpaar dat een kind zo’n belangrijke poliovaccinatie weigert, dient met onmiddellijke ingang uit de ouderlijke macht te worden ontzet. Want goedvinden dat hun kroost later een leven vol ongemak, verdriet en pijn moet leiden, dat is onaanvaardbaar. Daar houden de vrijheid van Godsdienst en het “Recht van de Voordeur” op. En in het strafrecht spreekt men dan trouwens, meen ik, van voorwaardelijke opzet als het kind echt polio krijgt. En er is een epidemie op komst, voorspellen deskundigen.
En wat die corrigerende tik betreft: die zou ik graag heringevoerd zien. Niet zozeer om een kind een lel te mogen verkopen, als wel om parlementariërs die deze schandelijke misstand niet door een wetswijziging willen aanpakken eens flink en ongenadig over de knie te leggen!
