Tomatentijd
Goed, nog veel Duitse auto's waren voorzien van een 'kleine Deutsche Fahne' en ook in menig tuin wapperde nog fier de Duitse driekleur 'Schwarz, Rot und Gold', maar geen hysterische massa's, bierklotsende buiken die in oneindige vreugde nog feest vieren en daarbij lallend verkondigen: 'Ohne Holland fahren wir zur Berlin'.
'Die Mannschaft' is derde geworden en de Duitsers zijn terecht tevreden, voor mij als columnist is er verder dus niets te melden. Ik ga niet nakaarten over voetbal, dat hebben velen al op televisie gedaan voor mij gedaan.
Dus onbezorgd weg bij de buren, goed weer, leuke uitstapjes voor het hele gezin, 's avonds een 'schnitzeltje mit Bratkartoffeln oder Pommes' en natuurlijk een Warsteiner maken de feestdis compleet. Verder een goed boek op aanraden van een collega. Dus ....wie zit op een vakantie relaas te wachten? Niemand toch, of het moet een tip zijn over dat goede boek. Het heeft drie jaar geduurd voor dat de populariteit van het boek 'Er komt een vrouw bij de dokter' van Kluun tot mij doordringt. Voor iemand die pretendeert een beetje op de hoogte te zijn van de hypes is dat rijkelijk laat. In deze korte vakantie moet ik het maar eens goed maken dacht ik bij mezelf.
Ik heb het boek voor zover het vakantieprogramma het toeliet in een ruk uitgelezen. Het gaat over een jong hip stel, woonachtig in Amsterdam en de beschikking over voldoende financiële middelen. De levenswijze van het stel met kind komt totaal niet overeen met mijn waarden en normen. De ongebreidelde hedonistische levenswijze past niet bij een nuchtere boer uit het Oosten van het land, die dit jaar bovendien zijn vakantie doorbrengt in het weinige exotische Duitsland. Het wordt nog erger als de vrouw geconfronteerd wordt met een dodelijke vorm van kanker en de schrijver tijdens het ziekteproces geen afscheid kan nemen van zijn 'ik neuk maar raak, dus ik besta-mentaliteit'.
Toch heeft de menselijke kant van het relaas dusdanige indruk gemaakt, dat het begrip uiteindelijk toch de afschuw overschaduwt. Met extra zorg bekijk ik mijn naasten en geef iedereen het advies om dit boek vooral niet te lezen tijdens de vakantie.
Maar ....wie zit er nu op een boekbespreking te wachten?
Hedenmiddag kom ik dus terug uit Duitsland, na bij een plaatselijke groenteboer nog even tomaten te hebben gekocht voor de pasta van vanavond. Op aanraden van de verkoopster wijst ze mij de beste tomaten aan.
'Richtige Hollandische Kwalität' zegt ze met een onderdanigheid als ze mijn Nederlandse tongval ontwaart.
Ik kijk haar even aan, en geef haar van repliek.
'Sie meinen Wasserbomben aus Holland?'
Ze lijkt me niet te begrijpen en als ik haar uitleg dat enige jaren geleden de Nederlandse tuinbouwproducten bij de Duitsers onder vuur lagen, begrijpt ze het helemaal niet meer. Ik heb het maar zo gelaten en met een kilootje Wasserbomben kom ik thuis aan.
Voordat ik de vakantierommel opruim, snel ik de krantenkoppen door en kom tot mijn spijt te weten dat het kabinet Balkenende drie niet alsnog gevallen is, om vandaag mijn column aan te wijden.
Het is echt komkommertijd, of zo u wilt tomatentijd. Waren de Duitsers maar wereldkampioen geworden.
