Schorem op de weg
Voordat je je gesprek kan hervatten hoor je een scherp slippend geluid, en terwijl je je hoofd omrukt word je duizelig van de lucht van verbrand rubber. In de verte zie je een wapperend shirtje kleiner worden, totdat je zicht geblokkeerd wordt door een scheldende man die terwijl hij het stof van zijn kleren afklopt weer met beide voeten op de grond staat.
Een tijdje terug was het weer zo ver. Ik kwam een maandag op school, en zag de vlag halfstok hangen. Waarschijnlijk een leraar overleden, dacht ik. Huilende mensen liepen mij tegemoet tijdens mijn wandeling over het schoolplein. Nieuwsgierig als ik was, liep ik op een willekeurig iemand af om te vragen wat er aan de hand was. Zijn antwoord ontketende allerlei gedachten in mijn hoofd.
"Wat rot voor zijn familie."
"Hoe zou het gebeurd zijn?"
"Eigen schuld, dikke bult."
Een 16 jarige jongen van school had zichzelf doodgereden. Hij reed op zijn scooter met een niet-toegestane snelheid over een drempel en verloor de macht over het stuur waardoor hij tegen een lantaarnpaal opklapte. Helaas heeft hij het niet overleefd maar als geluk bij een ongeluk heeft hij in ieder geval niet andere mensen kunnen verwonden.
Hier in Hilversum hebben we een handjevol scooterwinkels, en de verkoop van de luidruchtige tweewielers lijkt in de laatste jaren flink gegroeid te zijn. Ik zie vaak hele colonnes mij passeren. Jochies die de wind niet meer volgen omdat ze die ingehaald hebben, snellen zich naar hun doel.
En ik zie het al helemaal voor me: een knaapje kijkt uit naar zijn verjaardag. Niet alleen vanwege zijn cadeaus, maar vooral vanwege het bromfietsrijexamen wat hij gaat doen. Hij wordt namelijk 16, en zijn scooter heeft maanden staan glimmen in de schuur voordat hij er op mag rijden. Zijn vriendje, die al een jaar de trotse bezitter is van een stoere dragster, heeft het enige sleutelwerk al verricht aan het knaapje's stalen ros. Naar horen zeggen moet hij de 80 wel kunnen halen! Eindelijk breekt de dag aan. Nadat hij een van de weinigen was van zijn groep die zijn examen haalde, wordt hij vol spanning door zijn vader naar huis gebracht. Nog enkele minuten en hij betreedt de ruige machine die hij al vol geplakt had met stickers van weedplantjes en Ferrari-embleempjes. Zenuwachtig en met een kloppend hart staart hij naar een kudde scooters die net als hij op groen staan te wachten.
Eenmaal thuis gekomen vliegt hij naar de schuur om zijn Diablo Turbo Plus deLuxe te berijden. Zijn vader schreeuwt hem achterna dat hij zijn helm moet pakken. Oh ja stik bijna vergeten. Vluchtig trekt hij hem over zijn nog intacte schedel heen, en draait hij het sleuteltje om. Na een kort gerochel is de schuur gevuld met koolmonoxide en een snerpend geluid. De 16 lentes jonge knaap manoeuvreert zich de openbare weg op en laat aarzelend de straatstenen aan zich voorbij glijden. Dit is heel anders dan achterop zitten, merkt hij, en hij rijdt tot zijn tank bijna leeg is. Hij heeft het gevoel dat hij toch is moet kijken wat dit schatje kan, en gaat steeds harder en harder. Het monotone geluid wat de scooter voortbrengt is oorverdovend en mensen kijken hem geïrriteerd na. Plots doemt er een man voor hem op en al slippend passeert hij hem rakelings waardoor de man zijn balans verliest en op de grond smakt. Maar met de meter op 80 snelt het knaapje zo hard verder dat hij het niet eens gemerkt heeft. Hij nadert het industrieterrein en de adrenalinestoot zorgt er voor dat hij nog harder wil. Hij pushed zijn machine to the limit en rijdt met volle snelheid over een drempel heen, waardoor hij met beide wielen van de grond gelanceerd wordt. Plots wordt het heel stil voor het knaapje. Alles lijkt in slow motion te gaan als hij in tienden van een seconde, maar voor hem een eeuw, een lantaarnpaal groter ziet worden. Met onvoorstelbare kracht klapt hij met zijn helm, die veel te zwaar is voor zijn fragiele nek, tegen het stuk staal op dat vandaag niet licht maar duisternis brengt.
Op slag dood, stond er in de krant. Een jongen die nog vijf keer zijn leeftijd voor de boeg zou moeten hebben. Een jongen die naar mijn mening veel te jong en naïef is om een gemotoriseerd voertuig te mogen rijden. Vooral Nederland, waar chaos op de smalle wegen heerst, zou jongetjes geen bevoegdheid moeten geven om deze doodsmachines te betreden. Natuurlijk, ze zijn maar twee jaar jonger dan de 18-jarigen die al auto mogen rijden; apparaten die voor veel meer verkeersslachtoffers zorgen. Alleen om met een auto de openbare weg te betreden heb je wel een roze papiertje nodig, die je krijgt nadat je een intensieve theorie en praktijk examen hebt moeten doen. Want het probleem is dat beginnende scooterchauffeurs vaak geen ervaring hebben. Het tweede probleem is dat de scooters vaak wat harder gaan dan ze in werkelijkheid mogen. Vooral dat laatste vind ik ontzettend onverantwoordelijk gedrag waardoor voor mijn part het certificaat voor het leven mag worden afgenomen. Bijverschijnselen die ik ook vaak zie is dat er vaak geen goede houding wordt aangenomen, stoer met één hand rijden en een voet op de weg. Als het even kan zonder helm of ontblote armen en benen.
Ik pleit voor een verzwaring van het examen, incluis een praktijkexamen. Kinderen hebben bewezen vaak niet oud genoeg te zijn voor een brommer of scooter. De controle op opgevoerde brommers laat ook te wensen na. Een verhoging van de leeftijd lijkt mij overbodig, aangezien velen wel genoeg verantwoordelijkheidsgevoel hebben om de openbare weg te betreden met hun brommer. Maar elke verkeersdode is er één te veel.
-disclaimer-
Hoewel de tragische dood van de jongen waar is, is de beschrijving in mijn column fictief.
