State of Decay 2

2. Uitdaging, co-op en conclusie

Dat tripje is echter niet altijd zo gemakkelijk. State of Decay 2 kan een behoorlijke uitdaging bieden, zeker als je in paniek bent en een aantal verkeerde keuzes maakt. Vuurwapens zijn bijvoorbeeld altijd handig om mee te nemen in geval van nood, maar realiseer je wel dat zombies op ieder geluid zullen reageren. Schieten op de verkeerde plaats kan een snelle dood veroorzaken, en dat betekent dan ook dat je dat personage niet meer terug zal zien. Althans, niet in levende vorm: het is wel een leuk detail dat een ander personage later zijn overleden makker in zombievorm kan tegenkomen en je dus ook je verloren loot terug kan vinden.

Permadeath zorgt ook voor een leuke extra spanning. Naarmate je langer speelt met bepaalde personages raak je toch aan hen gehecht en groeien hun vaardigheden afhankelijk van je speelstijl. Het is nog spannender als je besluit 's nachts op pad te gaan, want donker is ook écht donker in State of Decay. Je hebt wel een klein zaklampje, maar je zal niet verder dan drie meter voor je kunnen kijken, dus je zal je oren gespitst moeten houden om niet tegen één van de 'freak' zombies aan te lopen. Zo zal de 'Feral' of de 'Juggernaut' snel korte metten maken met een onvoorbereid personage.

Het is die spanning gecombineerd met een interessant basebuildingsysteem dat State of Decay 2 absoluut de moeite waard maakt. De online co-op-functie is dat echter niet. Zowel de intentie als de uitvoering van de co-op-modus laten weinig over van de fun-factor waarover de game wel degelijk beschikt. Allereerst speel je in co-op altijd 'in dienst' van de host. Het hele gedeelte van basebuilden en vergaren van genoeg materialen om je basis efficiënt te laten werken valt dus weg, tenzij je de host bent. Ten tweede werkt looten anders, waardoor je alleen objecten die voor jou bedoeld zijn kan looten. Het probleem hierbij is echter dat wederom meer dan de helft van de loot voor de host bestemd is, vooral als je met zijn vieren speelt blijft er dus weinig voor jezelf over.

Ten derde wordt de moeilijkheidsgraad niet aangepast aan het aantal spelers. In je uppie biedt de game een perfecte uitdaging, maar met zijn tweeën is daar al weinig van over, laat staan met vier man. Zo is het dus goed mogelijk dat je tientallen uren in singleplayer bezig bent om een fatsoenlijke basis op te bouwen, en dat je samenwerkende vrienden in een andere game hetzelfde voor elkaar krijgen in een uur of drie.

En dan hebben we het nog niet gehad over de bugs. Zo. Veel. Bugs. Dat zaklampje dat maar een paar meter zicht biedt? Ja, dat is compleet onbruikbaar in co-op door een aantal onverklaarbare schaduwen. Zombies worden soms onzichtbaar (leuk in een game met permadeath!), deuren openen en sluiten automatisch, synchronisatie tussen spelers is vrijwel niet aanwezig en je personages worden regelmatig enkele meters geteleporteerd. De meeste bugs zijn gelukkig niet van toepassing op de singleplayer, maar de co-op is in zijn huidige staat volledig af te raden.

Spijtig natuurlijk, want dat zou één van de grote toevoegingen van State of Decay 2 moeten zijn. Het neemt echter niet weg dat de singleplayer een redelijk uitgebreid, uitdagend en leuk avontuur biedt dat je gemakkelijk enkele weken zoet zal houden, zeker voor drie tientjes.