Film: Eternal Sunshine of the spotless mind

Hoewel ze vaak in de schaduw staan van acteurs en regisseurs, bewijst Charlie Kaufman dat ook scriptschrijvers sterren kunnen zijn. Met culthits als Being John Malkovich en Adaptation heeft hij zowel een goede reputatie als een grote schare fans opgebouwd. Kenmerkend voor Kaufman is dat hij in zijn filmscripts een bizar en complex gegeven als doodnormaal laat overkomen en dat hij bovendien constant tovert met de tijdslijn. Deze twee gegevens leveren soms wat chaotische maar vooral erg originele films op.



Met zijn nieuwste film, het komische drama Eternal Sunshine of the spotless mind, heeft Kaufman opnieuw zijn best gedaan om de kijker te laten nadenken. Maar behalve Kaufman werken er nog meer interessante mensen aan de film. De regisseur, Michael Gondry, heeft vooral ervaring met het maken van videoclips die uitblinken in schoonheid en originaliteit. De hoofdrol in Eternal Sunshine is weggelegd voor Jim Carrey, die met films als 'Man on the Moon' en 'The Truman Show' al als heeft bewezen dat hij meer is dan een gekke-bekkentrekker. Naast hem speelt Kate Winslet, die bij het grote publiek bekend is door haar hoofdrol in 'Titanic', maar na deze kaskraker vooral voor rollen in kleine producties heeft gekozen. Dit team van professionals is genoeg reden om menigeen nieuwsgierig te maken, maar waar gaat de film nou precies over?

Als de schuchtere Joel (Carrey) in een opwelling besluit om een willekeurige trein in te stappen, ontmoet hij de extraverte Clementine (Winslet). Op het eerste gezicht lijkt het onmogelijk dat deze twee mensen zich tot elkaar aangetrokken voelen. Maar, wat wel vaker blijkt, tegenpolen trekken elkaar aan en er ontstaat een innige liefdesrelatie tussen de twee. Langzaam begint de grilligheid van Clementine echter te botsen met het terughoudende karakter van Joel en de relatie wordt steeds roeriger. Als vervolgens het vuur tussen de twee begint te doven, zet Clementine een punt achter de relatie.



Als Joel, verscheurd door verdriet, erachter komt dat de impulsieve Clementine in een kliniek al haar herinneringen aan hun relatie heeft laten wissen door middel van psychoanalyse, besluit hij hetzelfde te doen. In een diepe slaap beleeft Joel voor de laatste keer zijn liefdesrelatie met Clementine, maar dan achterstevoren. De slechte herinneringen worden dus ineens opgevolgd door de goede en al snel realiseert Joel zich dat hij het onomkeerbare proces van het wissen van zijn geheugen stop wil zetten, omdat hij Clementine niet kwijt wil.
Terwijl Joel probeert te vluchten uit zijn eigen hoofd, vluchten wij als kijker met hem mee en zijn we getuige van een ontroerende liefdesgeschiedenis. Joel en Clementine kunnen niet met en niet zonder elkaar, maar hun liefde is eerlijk en oprecht. Als Joel uiteindelijk bij de herinnering van hun eerste ontmoeting komt, ben je er van overtuigd dat hij en Clementine voor elkaar zijn voorbestemd.