Boek: Loesje - Ervaar Europa, mijd Brussel

Hans-Robert (Adagio)
Loesje is opgericht in 1983. Zij is begonnen vanuit zes mensen die uit verschillende actiebewegingen kwamen, denk hierbij aan anti-kernenergiebewegingen en kraakbewegingen. In al die clubs zat in 1983 echter niet veel beweging meer. Hun grootste probleem daarnaast was dat ze overal tegen waren. Er werd dus een totaal andere manier gezocht om betrokkenheid bij de wereld te ventileren. Na een brainstormsessie rond de keukentafel werd Loesje geboren. De eerste jaren was Loesje nog alleen plaatselijk actief in een paar steden, maar na te hebben meegedaan met de verkiezingen in 1986 kreeg zij landelijke bekendheid. De bekende posters hangen vanaf dat moment in heel Nederland.

De vereniging Loesje en de stichting Vrienden van Loesje tellen landelijk nu zo'n duizend leden. Hiervan zijn ongeveer honderd mensen actief lid. Iedereen kan lid worden van de vereniging en meehelpen, de stichting controleert op haar beurt weer de vereniging. Zij ziet eens per half jaar de begroting in, regelt de huur van het pand en geeft agenda's en boeken zoals Ervaar Europa, mijd Brussel uit.

Nadat ik het boek vijf minuten had gelezen, wist ik het eigenlijk wel. Teksten van Loesje zijn best leuk om te lezen, maar als je de dames en heren achter Loesje 192 pagina's lang de mogelijkheid geeft om hun sterk gekleurde mening over één bepaald onderwerp te uiten, dan moet je niet gek opkijken als Europa en met name haar leiders niet rooskleurig geportretteerd worden. Het lijkt bijna wel of Loesje haar best gedaan heeft zoveel mogelijk invalshoeken te bedenken om op een zogenaamd grappige manier te laten merken dat Europa leuk is, maar het liefst zonder bestuur en politiek.

Een aantal grappen en oneliners in het boek zijn best leuk gevonden, het is niet dat ik het boek niet uitgelezen heb. Naar mijn mening komt alleen de achtergrond van Loesje wel heel erg naar voren in het boek. De sterk politiek gekleurde uitspraken en de eenzijdige belichting van politieke kwesties zoals landbouwsubsidies, integratie, ambtenaren en nieuwe lidstaten gaan na een tijdje lezen gewoon vervelen. Gelukkig wordt dit gecompenseerd met meer geslaagde grappen over cultuurverschillen, toerisme en eten.