Criminaliteit en klussen
Anno 2007 zou je mogen verwachten dat het normen en waarden relaas van onze geliefde Minister President zijn vruchten zou hebben afgeworpen. Niets is minder waar want enige weken geleden is er bij mijn buurvrouw ingebroken. Paniek voor de deur en al snel stond de helft van de buurt de zorgen te ventileren over al dat tuig in de wijk. Een paar minuten later kwam de politie rustig aanrijden. Haast was eigenlijk ook onnodig want de dader zat immers alweer veilig in zijn eigen woning. De politie moest moet het echter al snel afzien want ze kregen de gal van de hele buurt over zich heen. Op sommige punten ben ik het met mijn buurtbewoners eens. Er loopt inderdaad te weinig "blauw" op straat. Als er net zoveel politie op straat was als op de beeldbuis, dan zouden we allemaal heel wat rustiger kunnen slapen. Maar goed, politie is kostbaar. Daarom zijn de mensen in socialistische landen dan ook allemaal even arm. Politieagenten zijn echter ook gewoon mensen maar ze geven me altijd de indruk dat ik sta te liegen. Toch denk ik dat de politie wellicht zijn prioriteiten zou moeten verleggen want hoe komt het dat elke tiener gemakkelijker een dealer kan vinden, dan de politie?Ik wijk echter van mijn onderwerp af. Deze column moest mijn eigen zwakheid belichten en niet die van een ander. Weken na de desbetreffende inbraak was het volgens mijn vriendin hoog tijd voor anti-inbraak maatregelen. De Gamma en Praxis folders werden voor het eerst sinds de verhuizing weer bewaard en bleven een aantal interessante opties over. De avonturier diep in mij fantaseerde over verborgen camera's en laser schietende kapstokken maar de keuze is helaas gevallen op de anti-inbraak strip van de Gamma. Een "gemakkelijk" te monteren metalen strip die moet beletten dat inbrekers met een koevoet of ander instrumentarium de voordeur kunnen openbreken. Als je de verpakking mag geloven dan zou de crimineel al in zijn broek plassen bij het zien van het maaksel. Na het openen van de verpakking deed ik het echter zelf ook bijna in de broek.
Het is meerdere malen bewezen dat criminaliteit geen genetische kwestie is. Twee linker handen helaas wel. Mijn vader begint al te zweten als hij een momentsleutel ziet en ik weet niet eens hoe het ding eruit ziet. Mijn gereedschapskist is kleiner dan menig broodtrommel en het zwaardere geschut heb ik nog nooit aangeschaft. Eigenlijk zou moet elke man zonder gereedschap zich moeten schamen. Een man zonder gereedschap is als soep zonder ballen. Mijn vader beschikt (tot zijn grote spijt) na jaren van oefening daarentegen over een rijk gevulde soep oftewel een flink arsenaal aan gereedschap.
Evolutie heeft mannen gedwongen om zelf gereedschap, hutten en andere handige dingen te maken. Het maken en goed laten functioneren van dingen zit in de aard van elke man. Wij geloven daar zelf al eeuwen niet meer in, maar onze vrouwelijke tegenhanger is nog steeds doordrenkt van het feit dat wij de Arc de Triomphe binnen een week kunnen voltooien. Het hoort in ons bloed te zitten en als een man zegt: "Daartoe heb ik niet het juiste gereedschap, dan betekent dat: Ik heb geen idee hoe je dat moet herstellen".
Gisterenochtend kwam mij ter ore dat de anti-inbraak strip nu al weer een paar dagen in de logeerkamer verbleef en dat het hoog tijd werd voor de montage. Achteraf gezien had ze beter moeten weten om mij de volledige verantwoordelijkheid te geven over een montageklus met meer dan 2 schroeven. Menig Ikea product is in het verleden gesneuveld door mijn gebrek aan inzicht en planning. Ze heeft niettemin een goed hart en gelooft in het feit dat ik leer van mijn fouten, zij het geheel onterecht. De metalen strip is inmiddels gemonteerd aan de deurpost en er is geen beweging in te krijgen. Aan kracht ontbreekt het in ieder geval niet. Hij zit alleen verkeerd om. Daar hebben mijn vader en ik - met vier linkerhanden - voor gezorgd. Wij zijn er inmiddels achter dat het extra zakje reserveschroeven geen reserveschroeven bleken te zijn. De metalen strip krijgen wij er nooit meer af want zelfs de schroeven zijn anti inbraak. Nu maar hopen dat elke inbreker de slappe lach krijgt en besluit om nog maar een eens bij de buurvrouw naar binnen te gaan.
