FOK! Partijprogramma's deel 3: Zorg
De verkiezingen zijn nog maar een paar dagen verwijderd. De partijprogramma's zijn je de afgelopen weken om de oren gevlogen en de ene partij maakt er nog een mooier, spannender en ingewikkelder verhaal van dan de ander. Om je een handje te helpen bij je uiteindelijke partijkeuze heeft FOK! van de grootste partijen de partijprogramma's doorgenomen en drie belangrijke vraagstukken met elkaar vergeleken. Tot aan de verkiezingen kan je hier de grote verschillen en overeenkomsten lezen over de onderwerpen buitenlandbeleid, zorg en onderwijs.
Zorg
Hoe zien de partijen het voor zich? De ontwikkelingen op zorggebied, staan immers niet stil en ongestoord oud worden kost ons land momenteel vele tientallen miljarden per jaar en het wordt steeds meer.
D66 wil graag meer (preventieve) zorg dicht in de buurt, de huisarts moet een soort wijkarts worden die als toegangspoort naar de verdere hulpverlening vormt met flexibele openingstijden en een nauwe samenwerking met apothekers. Apotheken moeten gaan toezien op het terugdringen van verspilling. Zo wil D66 een terugnameplicht van ongebruikte medicijnen en moeten er zorgnetwerken komen waarin specialisten, huisartsen en verpleegkundigen gaan overleggen welke zorg voor welke patiënt het beste geschikt is.
Ook staat D66 veel eigen verantwoordelijkheid voor, ze wil een persoonsgebonden budget, ouderen moeten niet meer in verpleegtehuizen maar middels vrijwilligers (die ze zelf moeten zoeken) zoveel mogelijk in hun eigen huizen blijven en gaat de rollator uit het basispakket. Oud worden kan je immers voor sparen. Mediwiet blijft wel beschikbaar.
Deze zelfredzaamheid, gekoppeld aan een zwaardere rol voor huisartsen en wijkverpleegkundigen en een terugkeer van de zorg naar de buurt vindt zijn weerslag bij de VVD. De VVD verbiedt fusies tussen zorgverzekeraars en -aanbieders. De VVD wil de AWBZ uitkleden en gedeeltelijk overhevelen naar de zorgverzekering of naar de gemeente. Zorgverzekeraars moeten elk jaar aangeven met welke zorgaanbieders zij contracten hebben zodat de mensen zelf kunnen vergelijken en overstappen waar nodig.
Het CDA is ook van mening dat de AWBZ uit z'n kluiten gegroeid is. Kosten voor wonen en verblijf die nu nog uit de AWBZ komen worden, als het aan het CDA ligt, voortaan door de mensen betaald. Kortdurende verpleging gaat naar de zorgverzekering. Artsen en wijkverpleegkundigen moeten veel ruimere openingstijden aan gaan houden, het elektronisch patiëntendossier wordt ingevoerd met een opt-in mogelijkheid en het recht om de informatie zelf te downloaden. Het CDA zal in de komende periode, in het kader van de betaalbare zorg, een discussie agenderen over de vraag wanneer iemand te duur is om nog verdere zorg vergoed te krijgen. Orgaandonatie moet actiever worden gestimuleerd.
De ChristenUnie wil een zorgspaarloon opzetten; een manier waarop mensen naast hun pensioen ook sparen om op latere leeftijd zorg te kunnen betalen. Ook stellen zij (net als veel andere partijen) een hogere eigen bijdrage voor de zorgverzekering voor. Abortus en euthanasie moeten worden ontmoedigd en zoveel mogelijk vervangen worden door behandeling in de baarmoeder en palliatieve zorg. De ChristenUnie vindt ook dat de zorgverleners teveel gevangen zitten in een web van regels, dat kan met 50% minder af. Formulieren moeten eenvoudiger zodat iedereen ze kan invullen, er wordt een groter beroep gedaan op de omgeving en de wijkverpleegkundige komt terug en gaat in kleine teams met huisartsen effectiever zorg in de buurt leveren.
GroenLinks brengt de wijkverpleegkundige terug in kleinschalige gezondheidscentra in de buurt, mensen krijgen meer regie over de eigen zorg, de premie en het eigen risico worden inkomensafhankelijk. De AWBZ wordt uitgekleed en wat eruit gaat wordt onderverdeeld tussen de zorgverzekering en de gemeente. Orgaandonatie wordt opt-out in plaats van opt-in. GroenLinks wil een discussie over de vraag of alles wat medisch mogelijk is ook wenselijk is.
Het PVDA-initiatief van de wijkverpleegkundigen wordt verder doorgevoerd, er komen er meer. Zorg moet meer in de buurt worden uitgevoerd om sneller en effectiever daar zorg te bieden waar het nodig is. De langdurige zorg gaat uit de AWBZ en naar de gemeenten die een zorgplicht krijgen. De marktwerking in de zorg is de PVDA een doorn in het oog, net als bij GroenLinks, het CDA en de ChristenUnie. De PVDA wil regionale zorgbudgetten, minder marktwerking, een betere spreiding van eerstelijnszorg zoals basisziekenhuizen, huisartsen, gezondheidscentra en eerste hulp. De premie voor de zorgverzekering wordt inkomensafhankelijk, hiermee kan de zorgtoeslag worden afgeschaft. Ook het eigen risico wordt inkomensafhankelijk.
De SP schaft het eigen risico zo snel mogelijk af, draait zo snel als mogelijk de marktwerking terug, stelt betere openingstijden van huisartsen en spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen voor en maakt de zorgpremie inkomensafhankelijk. Dit maakt het mogelijk de zorgtoeslag af te schaffen en een hoop bureaucratie te besparen. Er komt een fusiestop en de zorg keert weer terug naar de buurt. De AWBZ wordt niet uitgekleed maar wel hervormd met een grotere rol voor gemeenten.
De PVV, tenslotte, strijdt tegen de komst van zorggiganten, wil de zorg in de buurt hebben, wil meer rechten voor patiënten in verzorgingshuizen door ze weg te nemen van de gevangenen, is samen met de SP tegen het EPD, wil géén verhoging van het eigen risico, sluit meerderjarige asielzoekers uit van niet-acute hulp en meer eenvoudige ziekenhuistaken voor de huisarts.
