review

Film: Marley & Me

Peter Breuls
Wanneer een film zichzelf adverteert als draaiende om een hond die volledig out of control is, krijg je wellicht een associatie met een grote Sint-Bernhard die zich niet weet te gedragen en voor vele hilarische situaties zorgt in een typisch Amerikaans gezin. Inderdaad, de Beethoven-factor lijkt in Marley & Me in eerste instantie hoog te zijn, en gezeten in de zaal kijk je er dan ook niet van op als de hond uit de titel inderdaad aan een allesverwoestende tocht door het huis begint. Goh, denk je, origineel. Maar al snel blijkt dat Marley & Me het onbeheersbare gedrag van de labrador slechts als backdrop gebruikt voor een verhaal over een pasgetrouwd stel dat met de verhuizing naar een andere stad, nieuw werk en het aanschaffen van een hond de eerste stappen heeft gezet naar een nieuw leven.

John Grogan (Owen Wilson) en zijn jonge bruid Jenny (Jennifer Aniston) zijn beiden aan de slag gegaan bij een krant in Miami, wanneer een collega John adviseert een hond te nemen. Jenny, zo beredeneert deze, wil als volgende stap in het huwelijk aan de kinderen en een hond is een goede manier om dat te vertragen. John ziet daar wel wat in en samen met Jenny zoekt hij een vertederende kleine labrador uit, die de naam Marley krijgt.



Marley is een eigenzinnig beestje dat niet stil kan zitten. Al in het eerste uur dat hij even alleen wordt achtergelaten, sloopt hij de garage met alles erin, waarbij hij zelfs de gipsen muur kapot heeft gebeten. Het is het begin van een lange relatie tussen Marley en zijn bazen: hij is niet te controleren, bijt van alles kapot, beangstigt oppassers en wordt na een korte middag al van de hondenschool getrapt: dit beest is niet meer te helpen.



Intussen zijn Johns aspiraties om een gewaardeerd journalist te worden langzaam omgewaaid in een prettig bestaan als columnist voor de krant. In wat zijn baas hilarische verhalen noemt, geeft hij zijn mening over alledaagse zaken in de stad, maar steeds vaker zijn het verhalen over Marley die zijn columns vullen. Hier zien we hoe het boek, waarop de film is gebaseerd, is ontstaan. We zien Johns succes in de columns toenemen terwijl Jenny besluit thuis haar moederlijke taken op te pakken. Het stel krijgt het nu moeilijker: de groei van het gezin en de afname in kostwinners zorgen niet voor een vlekkeloos bestaan. Bovendien is Marley bepaald geen hulp in de huishouding: hij bijt, zelfs na jaren bij de Grogans, nog steeds van alles kapot, blaft de kinderen wakker om iets wat buiten het huis gebeurt en ontneemt daardoor elke mogelijkheid tot nachtrust. En toch, de hond wordt niet grof de deur uit gedaan ten faveure van een rustiger leven: een teken dat dit stel echt van het beest houdt.

Vanaf de eerste minuut lijkt Marley & Me een formulefilm te worden: een jong stel, een lastige hond, veel grappen en grollen met een happy end. Niets van dat alles. Owen Wilson en Jennifer Aniston zetten overtuigend een koppel neer dat serieus bezig is een leven op te bouwen, waarbij de moeilijke hond, maar ook de dagelijkse beslommeringen van getrouwd-met-kinderen het huiselijke leven van de Grogans vullen. Geen moment worden hier gekke bekken getrokken of slapstick-acties uitgehaald. In plaats daarvan ontvouwt het verhaal zich als een feelgood-movie over het samen opbouwen van een gezin.



Gebaseerd op Grogans boek zien we hoe het leven van John en Jenny zich ontwikkelt langs het leven van de eigenzinnige labrador. Werk, kinderen, samen geluk, samen in de problemen. Waar dit absoluut de nodige lachsituaties oplevert is de kans groot dat je een traantje niet kunt bedwingen.
Label: Warner Bros Releasedatum: 5 maart 2009
Kijkwijzer: Waardering film: