Crash Bandicoot N. Sane Trilogy

Eén van mijn favoriete gameseries op de PlayStation was Crash Bandicoot. In een tijd met veel minder verplichtingen zijn alle delen meerdere keren uitgespeeld. Natuurlijk wilde ik maar al te graag de remaster ook spelen.

Gameplay
Crash is een buideldas die het slachtoffer was van een wetenschappelijk experiment van Dr. Neo Cortex. Crash Bandicoot speelt als een 2,5D platformer, hij kan rennen, springen en hard draaien om zijn as. Deze karakteristieke actie gebruik je om houten kisten kapot te slaan en tegenstanders uit te schakelen. Crash verzamelt overal Wumpa fruit, dat lijkt op appels. Als je er 100 hebt, dan krijg je een extra leven. De levels zijn erg verschillend van aard. Zo ren je door verschillende omgevingen met Crash zijn rug naar het scherm toe. In andere levels ga je à la Donkey Kong van links naar rechts door het scherm. Er zijn ook voorbeelden dat Crash naar de speler toe rent, terwijl er een rotsblok à la Indiana Jones achter hem aan rolt. Rijden op ijsberen, tijgers en wilde zwijnen is ook geen probleem. Na het uitspelen van een level heb je de mogelijkheid om het nog een keer te doen binnen een bepaalde tijd. Je krijgt edelstenen en kristallen voor het breken van iedere kist, het verslaan van de snelste tijd en het vinden van secrets.

Remaster
De remaster is gedaan door Vicarious Visions en niet door de originele ontwikkelaar Naughty Dog. Crash Bandicoot N. Sane Trilogy is een hele getrouwe versie van de eerste drie originele games: Crash Bandicoot, Cortex Strikes Back en Warped. Vicarious Visions had niet de beschikking over de broncode en heeft alles zelf precies tot het laatste detail nagemaakt. Dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat alles wat de veteranen zich kunnen herinneren gewoon weer in de game zit op precies dezelfde plek. Het nadeel is dat alle minpuntjes van de game er gewoon in zijn gebleven.

Graphics
Vicarious Visions heeft echt haar best gedaan op de graphics. Crash, Coco en de omgevingen zien er prachtig uit. De explosies en het water zijn ook heel mooi weergegeven. Er zijn veel kleine details toegevoegd aan de levels, zoals versieringen op muren, rare bladeren aan sommige planten, gekleurde spikes op gemuteerde schildpadden, die niet mogelijk waren om weer te geven op de eerste PlayStation.

Geluid
Veel van de originele muziek is weer terug, maar sommige tracks hebben kleine veranderingen gekregen. De muziek was altijd al vrolijk genoeg om je de moed te geven iets voor de achtste keer te proberen, dus dat hebben ze goed gedaan. Soms is de lip-synchronisatie niet helemaal perfect in de tussenfilmpjes. Dat is jammer. Het valt op, maar is gelukkig niet heel erg storend. De omgevingsgeluiden zijn goed uitgevoerd. Vooral de ontploffingen zijn overdonderend, zoals het hoort.

Meer variatie
Dankzij de remaster kun je de drie delen gewoon door elkaar spelen. Je hebt een keuzescherm wanneer de game begint waar je kunt kiezen welk deel je wilt spelen. Vanuit het hoofdmenu van iedere game kun je hier naartoe terugkeren. Ook kun je nu ook in de eerste twee games als Coco, het zusje van Crash, spelen. Je moet hier wel eerst een boss voor verslaan. Ten slotte is het voor mij nu wel mogelijk om Crash met de linkerstick te spelen. In de originele delen was de besturing met D-pad superieur, maar dat gaat nu niet meer op. Het is echt allebei even goed.

Hitbox
Eén van de zaken die niet goed is gegaan met de remaster, is het gehannes met de hitbox. Een hitbox is de onzichtbare grens om objecten in videogames heen, die gebruikt worden om te bepalen of twee objecten elkaar raken. Zoals oudgedienden weten hoefde een videogameheld maar een millimeter van zijn voet op een platform te hebben om te kunnen blijven staan. Dit kwam door de onzichtbare rechthoekige balk (de hitbox) om het figuur heen. Crash had ook zo’n hitbox, maar in de remaster is dit een ovaal geworden. Dit betekent dat Crash nu bij veel randjes er nèt vanaf glijdt.

Springen
In Crash Bandicoot N. Sane Trilogy zitten de eerste drie Crash-games. Maar in iedere game was het springen net even anders geregeld. In Crash Bandicoot sprong je steeds een standaard afstand. In Cortex Strikes Back landde je net even iets abrupter en in Warped is er een compromis tussen deze twee gemaakt. Je hebt in Warped wel meer snelheid nodig om de maximale afstand af te leggen met een sprong, waar dit in Crash Bandicoot geen probleem was. Ook spring je hoger door X langer ingedrukt te houden. Vicarious Visions heeft ervoor gekozen om alle sprongen op basis van Warped te doen. Dat betekent dat je timing in veel levels in het eerste deel nog nauwkeuriger moet zijn.

Moeilijk
De Crash Bandicoot-serie was altijd al moeilijk om perfect uit te spelen, maar door de twee redelijk grote veranderingen is het echt nog wat lastiger geworden. Vooral het eerste deel biedt de grootste uitdaging. Het is qua moeilijkheidsgraad te vergelijken met Super Meat Boy om alles perfect uit te spelen. Daar staat tegenover dat het tweede en derde deel veel beter te doen zijn.

Gemiste kansen
Omdat de PlayStation 4 zoveel krachtiger is dan het eerste model, had Vicarious Visions ook wat vernieuwingen kunnen doorvoeren.

• De laadtijden voor de levels zijn verkort, maar je moet iedere keer als je de game opstart hetzelfde introfilmpje zien. Dit is niet te onderbreken.
• Als je bezig bent met een time trial dan kun je op ieder gewenst moment een restart doen. Dit is niet ingevoerd bij de ‘gewone’ modus.
• Vanuit het hoofdmenu van een game kun je terug naar het overzicht van alle drie de games, om dan de game te kiezen die je wilt spelen. Dat had ook meteen in datzelfde hoofdmenu gekund.
• Enkele nieuwe levels in 3D waarbij je rechter stick de functie heeft om rond te kijken was erg leuk geweest. Het is leuk om alle oude levels weer te spelen, zeker in een mooi nieuw jasje, maar ik ken ze al.

Conclusie
Crash Bandicoot N. Sane Trilogy is een platformer vol nostalgie. Er zit veel content in, veel afwisseling, veel humor en als je voor alle trophies gaat veel frustratie. Het is een mooi pakket met drie goede games voor slechts €39,99. Daar kun je je geen buil aan vallen. Voor de oudgedienden is het eerste deel extra moeilijk door wat kleine veranderingen, maar voor iedereen is het gewoon genieten. Ik hoop op een nieuw deel in de Crash Bandicoot­-reeks als 3D platformer met online co-op.