Half Life 2
Een minpunt is dat het spel vrij lineair is. In elk level doorloopt de speler een vaste route en het is nagenoeg onmogelijk om hier vanaf te wijken. Ondanks de herkenbare setting van de levels, die een suggestie van vrijheid geven, kom je er al snel achter dat straten zijn geblokkeerd door energieschilden en de meeste deuren op slot zijn. Nu verwacht ik niet de mate van vrijheid en keuze die een spel als Metroid Prime biedt, maar het zou toch fijn zijn om langs meerdere routes van A naar B te kunnen gaan.
<\/center>
Er zitten ook wat teamplay aspecten in het spel. Zo kan de speler op een gegeven moment een groep buitenaardse insecten besturen. Deze lijken nog het meest op de aliens uit de film Starship Troopers. De speler kan deze meelokken en de opdracht geven vijanden aan te vallen. Dit werkt best goed en het geeft bovendien veel voldoening om vanuit een hoekje toe te kijken hoe vijanden door jouw vriendjes worden afgeslacht. Ook is er een zeker tactisch aspect aangezien de insecten gebruikt kunnen worden om vijanden of automatische machinegeweren af te leiden terwijl de speler een omtrekkende beweging maakt. Tegen het einde van het spel kan ook een groep verzetsstrijders bestuurd worden. Dit is echter veel minder geslaagd aangezien deze bondgenoten vooral in de weg lopen hetgeen voor behoorlijk wat frustraties kan zorgen. En in tegenstelling tot Half-Life is het nu niet meer mogelijk om zelf je teamgenoten af te schieten. De enige handige teamgenoten zijn eigenlijk de medics die de speler af en toe wat health packs toegooien. Deze zouden overigens niet nodig zijn als bondgenoten niet in de weg zouden lopen als de speler onder vuur wordt genomen door de vijand. Valve lijkt zich overigens bewust van de zwakke A.I. aangezien ze de teamgenoten \\\"sorry\\\" laten zeggen wanneer ze in de weg lopen. Wat dus erg vaak is.
<\/center>
Bijzondere aandacht verdient het gebruik van physics in Half-Life 2. Dit is werkelijk geweldig geïmplementeerd. Tal van objecten in de speelwereld kunnen opgepakt en weggegooid worden waarbij ze op een realistische wijze reageren. Het gebruik van physics is niet alleen een leuke toevoeging maar een essentieel onderdeel van het spel. Al vrij snel krijgt de speler namelijk de beschikking over de gravity gun; een wapen waarmee objecten in de omgeving verplaatst of weggeschoten kunnen worden. Dit wapen moet niet alleen gebruikt worden om eenvoudige puzzels op te lossen (kratten opstapelen, wegversperringen verwijderen) maar de speler kan er ook vijanden op een innovatieve manier mee uitschakelen. Zo kun je bijvoorbeeld een vijand eerst wit schilderen door een blik verf naar hem te gooien alvorens hem doormidden te schieten met een zaagblad of te pletten door een verwarmingsradiator naar zijn kop te smijten. Het bedenken van zo gek mogelijke manieren om vijanden te doden zorgt eigenlijk voor sommigen van de leukste momenten in Half-Life 2.
Wat naast de gameplay en de lineaire levels ook traditioneel is aan Half-Life 2 is het gebruik van (breekbare) kratten en explosieve tonnen. Deze zijn aanvankelijk zo ruim vertegenwoordigd in het landschap dat je denkt dat de makers door middel van sarcasme een statement proberen te maken. Maar al snel blijkt dat deze gewoon onderdeel van de levels uitmaken en gebruikt kunnen worden om vijanden op te blazen en munitie of health packs bevatten. Dit doet, in een spel met high-end graphics en realistische physics, erg ouderwets aan.
Tenslotte bevat de Xbox-versie van Half-Life 2 helaas alleen de single player campain. Het spel heeft geen multiplayer mogelijkheden.
<\/center>
