Dungeon Siege II

Jasper (Fliepke)
De eeuwige strijd tussen goed en kwaad is ook waar het in Dungeon Siege II allemaal om draait. In de “First Age” is er namelijk weer een grote boosaard met een oppermachtig zwaard die er op uit is om de hele wereld aan zijn voeten te onderwerpen. Gelukkig hebben de moedige verdedigers een prachtig schild dat hun wel even zou beschermen tegen die snoodaard met z’n vervelende superzwaard. Helaas voor de braveriken liep het toch even anders, het zwaard sloeg het schild aan diggelen en de daarbij vrijgekomen energie trok alle zielen uit de strijders en stopte ze in de grond. Het was het einde van de \'First Age\' en de tijd was gekomen voor de \'Second Age\'. Wederom kwam er weer een snoodaard te voorschijn die, geleid door zijn gevoel, terecht kwam bij het zwaard. Het was zijn tijd om de wereld te veroveren. Dit kon hij natuurlijk niet doen zonder de hulp van de overgebleven stukken van het schild. Ben je d’r nog? Toch knap dat ze weer zo’n verhaal uit hun mouw weten te schudden.

Jij begint in jouw verhaal op het punt dat je nog een huurling bent voor deze etter met het grote zwaard en je de laatste paar tikken zult uitdelen in zijn dienst. Je raakt namelijk gewond en je wordt gevangen genomen door een soort van elfen. Die vinden het natuurlijk maar niks dat jij gevochten hebt voor die eikel en zijn eigenlijk niet van plan om je vrij te laten. Gelukkig is er iemand die wel potentieel in je ziet en je krijgt de kans om je te bewijzen en de strijd met het kwade aan te gaan en natuurlijk de wereld te redden van de ondergang. De rest van het verhaal laat zich nu wel raden en we kunnen door met de gameplay.




Gameplay
Dungeon Siege II is een Hack-n-Slash RPG die zich nog het beste laat vergelijken met het alom bekende Diablo. Je loopt door een wereld vanuit een isometrisch gezichtspunt, waarbij je de vijanden kunt doden met een paar clicks van je muis. Ook je inventory lijkt op die van Diablo, waarbij je een beperkt aantal vakjes (slots) hebt die je kunt vullen met je spullen. Zo neemt een zwaard meestal drie slots in en een health potion eentje. De vergelijking gaat nog verder als je gaat naar de verschillende klasses en skilltrees die er zijn. Je hebt in principe vier verschillende type personages; Melee fighter, Ranger, Nature magician en de combat magician. Zij kennen elk hun eigen skilltree, waarmee je het personage kunt specialiseren. Zo kan een melee fighter er bijvoorbeeld voor kiezen om in de ene hand een zwaard te nemen en in de andere een schild of hij kan gewoon een grote lompe hamer nemen die hij met beide handen vast moet pakken. De skilltrees zijn niet erg uitgebreid en zijn dus prima geschikt voor mensen die zich niet zo bezig willen houden met het uitstippelen van een enorm precies gebouwd personage. Hardcore RPG’ers zullen hier zeker moord en brand roepen, want dit is echt niks voor hen.

één voor allen, allen voor één!
We hebben hier niet te maken met een rechtstreekse kloon van Diablo, er zijn namelijk wel degelijk een flink aantal verschillen. Je beleeft je avontuur namelijk niet in je eentje, je kunt allerlei andere mensen meenemen die je in de strijd zullen steunen. Het is dan ook belangrijk dat je een gevarieerde groep hebt die alle gevaren het hoofd kan bieden. Deze karakters kun je net zoals je eigen poppetje totaal naar je eigen wensen aanpassen, zowel op het gebied van bewapening en bepantsering als hun ontwikkeling in een bepaalde richting naar mate ze beter worden. Je kunt niet alleen mensachtigen meeslepen, het is ook mogelijk om bepaalde huisdieren te kopen die mee gaan in de aanval. Je koopt deze als ze nog een baby zijn en het is jouw taak om ze te laten opgroeien. Dit doe je door ze te voeden met alles wat je kunt vinden; zwaarden, schilden, handschoenen het is allemaal geen probleem voor ze. Hoe beter het item, hoe sneller ze er van groeien.




Van het pad af
In Dungeon Siege reis je eigenlijk de hele tijd langs een bepaalde weg. Je kunt wel een beetje van die weg af gaan, maar niet heel ver. Je moet en zult dat pad aflopen. Er is dan ook geen sprake van een vrijheid zoals je die kent uit bijvoorbeeld Morrowind. Ook is het nogal jammer dat dit pad helemaal van voren af aan vastligt. Diablo had een zeer hoge replay-waarde, doordat het spel iedere keer andere levels genereerde. Je pad ligt dus vast en als je het spel nog een keer gaat doen, zal je nog maar zelden verrast worden. Het vervelende van dit vaste pad is ook dat het erg voorspelbaar is wanneer je even van het pad af moet om bijvoorbeeld een grot te verkennen voor een quest; een grote inham op je mini-map geeft het veel te snel weg.

Click, click, click, click, ad infinitum
Het vechten in Dungeon Siege is erg simpel; je clickt gewoon met je rechtermuisknop op de vijand en je team begint aan te vallen. Je hoeft niet precies op ze te clicken, want je team valt altijd wel wat aan. Dit maakt het wel een beetje verwarrend, want je moet maar hopen dat het goed komt. Het is namelijk vaak niet duidelijk wat er nu aangevallen wordt, omdat het verschil tussen dode en levende beesten niet meteen duidelijk is en je een heel team onder je hoede hebt. Wordt het je echt te choatisch op het scherm dan kun je gewoon op de spatiebalk drukken en het spel stil zetten. Je kunt dan rustig een aantal orders geven en vervolgens het spel weer hervatten door nog een keer op de spatiebalk te rammen. Gelukkig hoef je dit niet al te vaak te doen, want het spel is vrij simpel zolang je maar iemand in je team hebt die de anderen af en toe geneest met een spreuk.