DVD: Tokyo Godfathers
"Op Kerstochtend vinden 3 zwervers een kleine baby en besluiten samen op zoek te gaan naar de moeder. Hana (een 45-jarige travestiet), Miyuki (een 16-jarig meisje) en Gin (een 42-jarige gokverslaafde) vinden de moeder en ontdekken dat de baby ontvoerd was. Als dan blijkt dat de vrouw de moeder niet is, maar één van de ontvoerders, gaan de 3 zwervers er alles aan doen om de baby weer terug te krijgen. Tijdens hun tocht door de donkere, troosteloze straten van Tokyo wordt het aparte trio ook geconfronteerd met hun eigen verleden en de problemen waarvoor ze eigenlijk op de vlucht zijn..."
Mijn Verhaal
Een korte samenvatting achterop de DVD-verpakking. Niet zo'n geweldige samenvatting, want de ontknoping van het verhaal gebeurt snel en op het laatst van de film. Het grootste deel van de film kijk je dan ook naar het wonderlijke trio en hun tocht door de straten van Tokyo. Het verleden van de drie loopt in een aantal verhaallijnen door de film heen met het lot van de baby, door de zwervers Kiyuko genoemd, als rode draad. Soms komen die verhaallijnen samen, soms lopen ze even apart. Dit is één van de factoren die Tokyo Godfathers zo'n frisse, leuke film maken, die bijzonder geschikt is voor iedereen die eens wat anders wil zien dan weer dezelfde films met kerst.
Tokyo Godfathers is geheel Japans gesproken (uiteraard onder andere Nederlands ondertiteld), maar dit hoeft zelfs voor niet-animefans geen belemmering te zijn. Het Japanse gekwebbel is in het geheel niet storend, de stemmen passen uitstekend bij hun karakters en de intonatie zorgt regelmatig voor een glimlach. Tel daarbij op de humor, die op allerlei momenten om de hoek komt kijken, en de snelheid waarmee het verhaal zich voltrekt - na krap anderhalf uur kijk je naar de aftiteling - en Tokyo Godfathers mag een succes worden genoemd.
Natuurlijk is er altijd iets om over te zeiken. Zoals eerder gezegd lijkt het verhaal een beetje uit evenwicht door de snelle ontknoping op het laatst. Gevoelsmatig gebeurt er in het laatste kwartier nog zoveel, dat je je zult afvragen waar het nou eigenlijk om ging. De muziek is niet anders te omschrijven dan apart, het doet hier en daar aan een goedkoop keyboardje denken, maar sluit op andere plaatsen weer erg goed aan bij wat er in de film gebeurt. Een laatste puntje van kritiek zijn de wonderen die in de film gebeuren. Net als de humor, vinden die namelijk soms snel plaats. Bij humor past dat wel, maar van een wonder moet je kunnen genieten en die tijd krijg je in Tokyo Godfathers niet altijd.
Ook los van het verhaal is Tokyo Godfathers een prachtige film. Tokyo ziet er uit als een waar kunstwerk met schitterende kleuren op de juiste plaats, het grauwe, koude grijs op de plaatsen waar je liever niet wil komen en hier en daar onopvallende maar prachtige stukjes 3D animatie. Ook de haiku's die Hana - de travestiet - verzint tijdens de film en als geschreven tekst in beeld verschijnen, zorgen voor het verschil met andere mainstream animatiefilms. Dit alles bij elkaar maakt Tokyo Godfathers tot een plaatje, in alle opzichten.
