Oorsprong van alle religie is angst
Oorsprong van alle religie is angst. Angst voor onbekende denkwijzen. Religie is het dwangmatig vasthouden aan drogbeelden, om mensen hun angst weg te nemen.
Waar het om draait is angst. Angst voor het onbekende. In het Christendom mogen mensen geen plezier hebben. Plezier van het moment wordt door hen hedonisme genoemd. Want plezier gaat altijd gepaard met angst, en angst moet uitgebannen worden.
De beste manier om angst weg te nemen is negatief denken. Het Christendom heeft (daarom) een negatief mensbeeld. Religies zoals het Christendom of de Islam hebben manieren gevonden (het is bij één persoon begonnen) om angst van mensen weg te nemen. Dit noemen ze zogenaamd bevrijding. Vergeet niet dat mensen hun vrijheid hebben opgeofferd om dit te bereiken.
De angst leeft altijd in de gedachte, door het denken uit te schakelen en een dogmatisch stelsel ervoor in de plaats te geven, creëer je mensen zonder angst. Helaas gaat dit gepaard met militantie, de militante manier waarop gedachtegoed wordt opgedrongen. Als een stelsel dogma's in twijfel wordt getrokken is het hele geloof in gevaar, want elke stelling houdt de andere overeind. Als een stelling onderuit wordt getrokken, valt de rest als een kaartenhuis in elkaar. Wat je overhoudt is angst. Angst voor de werkelijkheid. Angst heb je als je over het zijn van de dingen nadenkt.
Religies zijn ontstaan tijdens massa-ommezwaaien. Dit was een samenloop van omstandigheden, die door vele religieuzen gemakzuchtig is afgedaan als "hand van god" en "voorzienigheid". Massapsychologie leert ons dat niet elke ommezwaai gerechtvaardigd is, en dat de optelsom van werkelijkheden van vele mensen niet de "echte" werkelijkheid behoeft te weerspiegelen. Overigens, het woord "echte" werkelijkheid is puur een hypothese, of eerder een aanname, omdat we aannemen dat de werkelijkheid ergens op gebaseerd is (iets abstracts buiten onze denkkaders van ruimte en tijd).
Het Christendom is een manier om angst weg te nemen. Daarvoor in de plaats geeft het een vereenvoudigde kijk op de praktijk van alle dag, en praktijk leert ons dat onwetendheid gelukkig maakt. In oosterse denkwijzen, zoals Boeddhisme, is angst juist een hele goede leermeester. Angst wordt niet uit de weggegaan, maar ontmoet. Het Boeddhisme en Taoisme zijn daarom geen aan elkaar hangende stelsels dogma's (stellingen die niet ter discussie gesteld mogen worden) maar zijn meer een levenswijze, en een manier om de werkelijkheid te leren kennen. Om voorbij te gaan aan de illusies die elk mens koestert om de echte werkelijkheid niet onder ogen te zien (dit doet mij erg denken aan de film de Matrix, maar goed).
De draak bijvoorbeeld, is van oudsher een symbool voor de kennis en wijsheid. Maar kennis en wijsheid gaan altijd gepaard met angst. Het hebben van angst gaat gepaard met ambitie. Dit zegt alweer iets over het Christendom.
Het Christendom heeft van het draak-symbool de duivel gemaakt. Tijdens de Middeleeuwen is dit besloten door paternalistische kerkvorsten. Dit om te voorkomen dat mensen de echte werkelijkheid gingen zien, oftewel; mensen het gezag van de kerkvorsten niet meer erkende.
Het Christendom heeft zoveel kanalen voor wijsheid afgesneden onder het motto: 'van teveel lezen wordt je moe,' en 'van teveel nadenken ga je het verkeerde pad op'. Vergeet niet dat het Christendom van oorsprong een erg negatieve kijk heeft op mensen (zonde, boete, schuld).
Deze negatieve visie heeft veel wijsheid uit het denken van mensen gefilterd. We kunnen nog heel wat leren over andere denkwijzen door deze niet bij voorbaat te negeren zoals veel westerse mensen tegenwoordig doen. Nietschze zei: 'Angst doet je bewegen. Angst is dus vrijheid. Angst voor nieuwe denkwijzen is de bron van alle religie.'
