Review: Yorin Masterplan
Ik begon door de berg papieren te bladeren en vroeg me af wie deze zooi nou weer verzonnen had. Naast een contractje en een vragenlijst waren er namelijk nog twee andere bladen. Eentje met allemaal cirkels met jezelf als centrum en daarom heen moest je familie, vrienden en kennissen in vullen. Ook collega's , mensen die je wil zien maar niet kan zien, en de mensen die je bewust niet wil zien, krijgen hun eigen cirkel op de plattegrond. Het andere vel was wel grappig en daar heb ik me dan ook helemaal op uitgeleefd... je mocht een tekening maken met daarop vrienden en familie. ( jaja, wie verzint het)
In het contract stond trouwens dat ik niets mocht vertellen over vandaag, dus jullie hebben dit ook niet gelezen. De vragenlijst was zoals altijd bizar. Standaard vragen zoals; noem goede en slechte eigenschappen van jezelf, wat zijn je angsten, welke politieke partij heeft je voorkeur en wat is je geloof. Ondertussen kwam Hummie nog even het een en ander uitleggen. Je geeft je leven echt in handen van de meester en je wordt een player. Players spelen niet tegen elkaar maar alleen tegen de meester. Er komen 3 tot 4 uitzendingen van een uur per week op tv. Opdrachten kunnen zijn: stop met roken (maar dat zou ze zelf nooit kunnen zei ze), verbreek je relatie of verkoop je auto. Je moet dus wel weten waar je aan begint. Als een opdracht mislukt, of je wilt hem niet uitvoeren heb je verloren en komt er een nieuwe player in jouw plaats. Het spel wordt gespeeld in 7 niveaus en als het lukt ben je een ton rijker.
Je mag gewoon thuis leven, want ze volgen je continu, volgens de woordvoerster is er geen ontsnappen aan. Je mag iedereen blijven zien, zolang die mensen ook op tv willen verschijnen, anders zie je ze een paar weken niet. Je mag je baan houden, maar als de master dat niets vindt moet je hem opzeggen.
Na deze toelichting werd ik meegenomen naar een kamertje aan de andere kant van het 'prestigieuze' Endemol gebouw. Daar zaten drie redacteuren die een gesprek met me wilde. De één viel bijna in slaap, de tweede zat duf alles te noteren en de derde gaf me een microfoontje, zette de camera aan en begon te vragen. De vragen waren naar aanleiding van het ingevulde aanmeldingsformulier en waren zeer persoonlijk. Ze proberen echt de zwakke punten en de schandalen eruit te vissen voor 'smakelijke' televisie, maar ja dat wist ik van tevoren. Na het gesprek van ongeveer tien minuten mocht ik gaan en kreeg boven verwachting nog een uitrijdkaart voor de parkeergarage. Boven verwachting, want commerciële tv staat niet echt voor vrijgevigheid.
Tja, als ik binnen een week niets meer hoor lig ik eruit, waar ik niet om zal treuren. Mag ik door dan speel ik lekker het spelletje mee, en houd ik jullie lekker op de hoogte, Maar, mondje dicht hé, want ik mag ook niets zeggen ;-)
Knuffels van een player
