CD: Fence - The Woolf
Het Vlaamse Fence ontstond volgens de bio ongeveer tien jaar geleden in Hasselt, uit de vriendschap en gemeenschappelijke liefde voor muziek van vier goede vrienden. Er zijn mindere redenen te bedenken om een band op te richten. Via een succesvolle deelname aan de prestigieuze Belgische talentenjacht Humo's Rock Rally, slaagt de band er in om die liefde voor muziek ook te delen met een groter publiek dan de eigen kennissenkring. Een EP en twee albums zijn het gevolg, maar in 2002 wordt er plots een break ingelast.Het blijkt echter dat die break niet het einde van Fence betekend heeft. De band is nu weer helemaal terug, met het album The Woolf. Een plaat die wordt uitgebracht bij Excelsior Recordings. Dit label heeft de laatste jaren een geduchte reputatie op het gebied van kwalitatief sterke releases in de sector gitaarpop opgebouwd. Denk aan bands als Daryll-Ann, Johan en Caesar. Het op gitaren steunende Fence heeft dan ook een geluid dat past bij dit label, zo blijkt na het beluisteren van The Woolf.
Twaalf nummers heeft men opgenomen. Allemaal goed verzorgde popsongs, waar duidelijk over is nagedacht. De één wat rauwer dan de ander, de ander weer wat meer catchy, de ander weer wat melodieuzer. Duidelijk is echter wel dat Fence het vooral van de meerstemmige zang van Lieven Verdin en Niels Hendrix moet hebben. De stemmen van beide heren klinken fijn samen en worden dan ook veelvuldig tegelijkertijd ingezet. Als er dan ook fijne melodieën uit de mouw geschud worden, is het aangenaam luisteren naar Fence. Het maakt nummers als Ladies Man, Josephson, Teenager, Sammy Boy en het curieus getitelde Plankton - Rulers of the Hood tot fijne luisterliedjes.
Aan de andere kant is Fence ook niet echt verrassend. De band is niet, zoals veel Vlaamse broeders en zusters, erg experimenteel. Dat is niet erg, maar het maakt van The Woolf ook geen plaat die de boeken in gaat als een album dat je je over enkele jaren nog herinnert als een meesterwerk. Aangezien de band er volgens de bio deze keer "volledig voor wil gaan", is dit album meer een aanzet dan een echt statement. Fence lijkt een band in ontwikkeling, die zeer fijne nummers kan schrijven, maar nog iets te veel kabbelt.
Daar doet ook het inzetten van een doedelzak weinig aan af. Het is kwalitatief allemaal prima, het is fijne luisterpop en de heren zijn goede muzikanten. Maar er zijn al zoveel sterke gitaarpopbands, dat je tegenwoordig wel met iets meer moet komen om echt te kunnen beklijven. Een leuke plaat derhalve, die je gezien de lengte best eens tussendoor kunt opzetten, maar bij lange na geen album waar je op den duur naar zult blijven grijpen. Sterker nog, in het goede aanbod van 2005 dreigt Fence zelfs een beetje onder te sneeuwen, de goede dingen ten spijt.
Label: Excelsior Recordings Releasedatum: 10-oktober-2005
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!