CD: Millionaire - Paradisiac

Michel (methodmich)
In 2002 debuteerde het Belgische Millionaire met de heerlijk eclectische plaat Outside The Simian Flock, die het beste van de funk, rock, soul en dance verenigde tot een uiterst vermakelijk geheel. Het leverde de band rond Tim Vanhamel, ooit spelend naast Mauro in het legendarische Evil Superstars en voormalig invalgitarist van dEUS, veel lof op. Pers, publiek en artiesten als Josh Homme en PJ Harvey vielen massaal voor het toen nog vijftal uit Vlaanderen.

Drie jaar later is er dan de opvolger Paradisiac. Er is in die tijd het nodige gebeurd. De band bestaat nog slechts uit vier leden en frontman Tim Vanhamel was druk met allerlei samenwerkingsverbanden. Hij maakte zelfs een heuse plaat met The Eagles Of Death Metal, terwijl Aldo Struyf een paar nummers meespeelde op de laatste plaat van Mark Lanegan. Dit alles heeft een rol gespeeld bij het doorgroeien van Millionaire en het maken van de tweede plaat.

Allereerst verdient Millionaire mijn respect, omdat men geen tweede Outside The Simian Flock heeft gemaakt. Verre van zelfs. Want waar Vanhamel op die plaat altijd wel de song en dus het melodieuze aspect in zijn achterhoofd hield, is daar op Paradisiac grotendeels niets meer van te merken. De plaat raast voorbij als een orkaan. Dreigende drums, gierende gitaren, beukende bassen maken van dit album een luisterervaring die, in weerwil van de alliteratie, vast niet goed zou zijn gevallen bij Suske en Wiske in Vlaanderenland. De vraag is: bij wie valt dit wel goed?



Ik ben er nog niet echt uit. De ene keer kwam ik lekker in de plaat te zitten, zogen de riffs me mee en hoorde ik wel degelijk nog iets dat mijn pophart kietelde, met Ballad Of Pure Thought als meest sprekende voorbeeld. Songs als I'm On A High en Alpha Male zijn ook ijzersterk en werken naar een climax toe. De andere keer werkte Millionaire vooral op mijn zenuwen en kon ik het gebeuk maar moeilijk doorstaan, zonder de neiging te krijgen enkele songs te skippen. Het lijkt dus duidelijk een plaat waar je in de stemming voor moet zijn.

Muzikaal zit alles knap in elkaar, maar toch had ik liever een grotere afwisseling gehad tussen melodieuzere songs die op het debuut hadden kunnen staan en dit nieuwere werk. Vanhamel zei in een interview dat dit de plaat was die zou laten horen hoe Millionaire anno 2005 klinkt. Een soort tijdsdocument van een band op reis dus. Het levert een plaat op die je op sommige momenten bij de keel grijpt en in zijn verstikkende houdgreep meeneemt naar het einde, maar tegelijkertijd je huisgenoten doet verzuchten of het geluid zachter kan of de cd zelfs helemaal uit mag. Ik kijk dan ook uit naar het volgende tussenstation van de muzikale reis van Millionaire en hoop dat er dan weer wat meer ruimte is voor subtiliteit. Draaien, maar met mate is aldus het devies.


Label: PIAS Releasedatum: 11-juni-2005
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!