review

CD: James LaBrie - Elements of Persuasion

Rick (Toffe_Ellende)
Dream Theater was van 1998 tot ongeveer 2002 mijn favoriete metalband. Je kon me gerust fan noemen in die tijd. De reden was duidelijk: Dream Theater had een paar briljante platen uitgebracht vol met melodieuze, pakkende en technische metalsongs en composities. Na de release van het alom bejubelde Metropolis Prt. II: Scenes From a Memory (1999) leek de band te kiezen voor een andere aanpak: het schrijven van relatief eenvoudige compacte songs beperken en albums vullen met enkel langdradige werkstukken van tenminste 10 minuten. Train of Thought uit 2003 is het ultieme bewijs dat Dream Theater sindsdien qua songschrijven helemaal de weg kwijt is. En dat ondanks de vaak goede gitaarriffs, refreinen en intro’s.

Voor de mensen die Dream Theater net zoals ik min of meer afgeschreven hebben biedt James LaBrie's soloalbum wellicht uitkomst. Om verschillende redenen. Allereerst omdat het hier gaat om een progressief metalalbum dat niet al te ver van de Dream Theater-sound af ligt. Ten tweede duurt geen nummer langer dan 6 minuten en 56 seconden. En als derde weet je dat je met James LaBrie als zanger geen buil kan vallen. Toegegeven, als zanger van Dream Theater bakt hij er live vaak niks van. Maar ik denk dit vooral te maken heeft met de complexiteit van zijn zanglijnen in die band.

James LaBrie


Op Elements of Persuasion heeft de Canadees zich omringd door Bryan Beller (Bas, o.a. Beer For Dolphins), Matt Guillory (keyboards en gitaar, o.a. Dali's Dilemma) en Mike Mangini (Drums, ex-Extreme en Beer For Dolphins). Het valt op dat er een bescheiden rol is weggelegd voor deze heerschappen. In tegenstelling tot Dream Theater waar iedereen een gelijk aandeel in de sound heeft, is James LaBrie hier echt de hoofdrolspeler. En zo hoort het ook bij een soloalbum. Hij zingt zoals we dat van hem gewend zijn: met passie en gevoel. Hij schreeuwt net zo makkelijk een zanglijn als hij dat zingend doet. En altijd op het zelfde (letterlijk) 'hoge' niveau.

Het is een soloalbum dat vooral bestaat uit keiharde songs met een kern van (7-snarig) gitaargeweld. Het is vergelijkbaar met sommige songs van Awake Luister maar eens naar 'Pretender' of 'Crucify'. Omdat het voornamelijk een metalalbum is, zijn prog-elementen een beetje op de achtergrond gehouden. Geen keyboardsolo’s dus. Wel een paar mooie (semi-)ballads ('Lost', 'Smashed' en 'Slightly Out Of Reach') die er toe bijdragen dat je als luisteraar geboeid blijft. Andere hoogtepunten zijn 'Oblivious' (met Korn-achtige (!) intro) en 'Drained' dat dit album op waardige manier afsluit.

Elements of Persuasion is dus een goed alternatief voor afvallige DT-fans. Toch ben ik benieuwd hoe Octavarium (het binnenkort te verschijnen nieuwe album van Dream Theater) gaat klinken. Maar ik weet nu al dat James LaBrie's prestaties niet beter zullen zijn dan op dit fijne soloalbum.

Artiest: James LaBrie Titel: Elements of Persuasion Label: InsideOut/SPV Releasedatum: inmiddels in winkel Lengte: 66:43 Genre: progmetal
CD
1. Crucify
2. Alone
3. Freak
4. Invisible
5. Lost
6. Undecided
7. Smashed
8. Pretender
9. Slightly Out Of Reach
10. Oblivious
11. In Too Deep
12. Drained