CD: Nailpin - 12 To Go
Het geluid van Nailpin valt te omschrijven als poppunk met overal hoofdletters P, met een dubbele zanglijn. Regelmatig twee-stemmig, maar niet altijd. Wat geluid betreft doet het een beetje denken aan New Found Glory. De zang klinkt bij Nailpin echter netter, meer poppy.
Het eerste nummer, 'Faults & Failures', is een leuk mid-tempo waarop we goed kennis kunnen maken met het geluid van Nailpin. De karakteristieke tweestemmige zang en de melodieuze gitaarlijn bevallen prima en beloven veel goeds voor de rest van het album. 'Together' is de debuutsingle van Nailpin en was gratis te downloaden. Er zijn wat strijkers toegevoegd, maar verder klinkt de album-versie hetzelfde als de single-versie. De tweede single is het volgende nummer op het album en heet 'Movin' On'. Hier zijn blazers toegevoegd aan een extreem poppy sausje van gitaar en tweestemmige zang, een prima keuze als je het mij vraagt.
'Shortcut' is een ballad, voor zover je daarvan kunt spreken bij een poppunk band. Het nummer is in ieder geval downtempo, met een gitaarsolo van producer Oscar Holleman, direct gevolgd door een strijk-arrangement van co-producer Frans Vermast, wat voor een leuk contrast in dit toch al zeker niet onaardige nummer zorgt. Ook het volgende nummer zorgt voor een leuk contrast. 'Still Shaking' is lekker snel, strak en door de energie één van mijn favoriete nummers van het album, ik kan niet stil blijven zitten!
Het lijkt wel of ieder nummer toch iets bijzonders heeft, zo zijn de toetsengeluiden en de heerlijke break bijzonder in 'I'm Sorry'. Ingeleid door een onregelmatigheid in het tempo en afgerond met een kleine tweestemmige climax is de break erg lekker en zorgt voor weer een goed nummer. Net als 'Mismatch' overigens, een uptempo nummer met veel korte breaks waarin het tweestemmige extra wordt benadrukt.
Het wordt bijna saai, maar ook 'Bend or Break' is een leuk nummer, al is het wellicht wat minder opvallend dan andere nummers. Opvallend is 'My Last Goodbye' wel, omdat het een akoestisch nummer is. Erg mooi, de dubbele zanglijn laat zich geweldig combineren met een akoestische gitaar. Het volgende nummer, 'The Bet', is juist één van de hardere, snellere nummers op het album, al is er van echt hard nooit sprake. Net als 'Memory Treasure' is het een leuk nummer, waarbij het laatstgenoemde nummer wederom leuke korte breaks bevat.
Het laatste nummer op dit korte album (12 tracks, bijna 39 minuten) is 'Endless Conversations'. Wederom een lekker vlot nummer om het album mee af te sluiten, ik kan het wel waarderen! Als je de CD laat aflopen krijg je nog wat leuke fragmentjes te horen.
