UFC Undisputed 3
Ik heb niets met de Ultimate Fighting Championship. De voorgaande games zijn mij vreemd en live-wedstrijden hebben nooit mijn ogen getoucheerd. Toch ben ik niet ver verwijderd van de doelgroep die THQ met UFC Undisputed 3 wil aanspreken. Toegankelijkheid is namelijk hèt speerpunt van het nieuwste deel. Voordat de hardcore fan deze venster met trillende vingers sluit moet hij(/zij?!) weten dat er ook tegelijk meer diepgang in de game verwerkt is.
De eerste UFC-game van Yukes kwam in 2009 uit en was meteen een succes. Eén jaar later verscheen alweer het volgende deel, ondanks positieve recensies bleven de verkopencijfers achter op zijn voorganger. De jaarlijkse FIFA-formule zou duidelijk niet werken, dus besloot THQ om de tijd te nemen met het volgende deel.
Die extra tijd heeft de UFC-wijn goed gedaan. De graphics en presentatie zijn goed gerijpt en hebben enkele aangename veranderingen ondergaan. Zo zijn de entrees van beroemde vechtersbazen nu in het spel verwerkt, is het publiek een stuk meer aanwezig en het commentaar is sterker. Dit alles weerspiegelt de showgehalte dat met UFC wordt geassocieerd dus een stuk beter.
UFC wordt gezien als een technische game. Als beide vechters staan is het een typische fighter met boven en onderlichaam aanvallen waarbij het belangrijk is om goed te blokken, maar de dans begint pas echt als je je tegenstander naar de grond duwt. Positionering is dan het belangrijkste om goede klappen uit te kunnen delen, dus je moet de tegenstander met een houdgreep goed genoeg bedwingen zodat hij helemaal open komt te staan. Deze bewegingen voer je allemaal uit met het pookje, waarmee je kwartcirkels draait op specifieke manieren om je wil op te leggen. Dit is het gedeelte dat Yukes toegankelijker heeft gemaakt.
Als je voor ‘amateur'-controls kiest verdwijnen de kwart-cirkels en hoef je slechts naar boven of beneden te rammen. Hoewel de hardcore-controls moeilijker uit te voeren zijn, krijgt de ervaren speler uiteraard compensatie. Hij heeft namelijk complete controle over de animatie, je hoeft immers de beweging niet volledig af te maken. Dit geeft ruimte voor schijnbewegingen waar slimme spelers van zullen profiteren.
Die schijnmanoeuvres zijn overigens ook doorgevoerd op het staand vechten; doe alsof je een elleboog gaat geven - hij blokt zijn hoofd - om hem vervolgens een verwoestende trap uit te delen op zijn openstaande knie. Je moet je benen sowieso veel beter beschermen aangezien ze nu gebroken kunnen worden door je opponent.
UFC Undisputed 3 is volgens de producer die ik sprak een stuk completer. Nieuwe spelers kunnen uitkijken naar een uitgebreide tutorial waarbij je tijdens het vechten wordt gewezen welke move je op dat moment het beste kunt uitvoeren. Veteranen worden ook op hun wenken bediend. Zo is er nu een ‘Stamina Simulation' waarbij elke slag telt, omdat je vechter volledig uitgeput kan raken.
De grootste toevoeging is wellicht de Pride-modus. Het bevat veel van de bekende (voor de fans) oude vechters en voegt daarbij Pride-versies van bestaande UFC-vechters. Je vecht tevens in Pride-arena's en met de Pride-regels. Helaas mocht ik op de gamescom niet aan de slag met deze modus.
De missie is duidelijk, THQ wil zowel veteranen als nieuwkomers aanspreken door een grotere, meer toegankelijke, maar vooral completere game af te leveren. De zweterige knuffelende mannen die elkaar bloederige klappen uitdelen hebben in ieder geval ook mijn hartje lichtjes weten te roeren.
UFC Undisputed 3 komt 27 januari uit voor Xbox 360 en PlayStation 3.
