Volkskrant: NCTV volgt Wilders op de voet
De al bijna twaalf jaar durende persoonsbeveiliging van parlementariër Geert Wilders is natuurlijk een behoorlijke inbreuk op zijn persoonlijke leven. Zijn positie in het politieke landschap leidt ertoe dat het noodzakelijk is dat Wilders geen stap zet zonder dat hij door de veiligheidsdiensten wordt gevolgd. Dat het voortdurend volgen van een politicus ook leidt tot een schat aan informatie voor bijvoorbeeld de AIVD, is vandaag te lezen in de conclusies van een onvangrijk door de Volkskrant uitgevoerd onderzoek.
De krant ondervroeg een groot aantal mensen die in de afgelopen jaren in de directe omgeving van Geert Wilders hebben verkeerd. Hieruit blijkt onder meer dat de AIVD en MIVD bijzonder geïnteresseerd zijn in de contacten tussen Wilders en Israëlische diplomaten. Die contacten hebben bijvoorbeeld weer geleid tot een conflict tussen Geert Wilders en Hero Brinkman, "omdat hij (Brinkman, red.) zich niet laat gebruiken voor de Israëlische zaak".
In 2008 verschijnt de film Fitna. Uit het onderzoek blijkt dat Geert Wilders aan de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTV) en de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen (CDA) belooft dat hij de publicatie van Fitna ruim van tevoren aan zal kondigen, maar Wilders verbreekt deze belofte. Op uitnodiging van een Deense talkshow wordt de film daar vertoond. Om die reden doen de Deense veiligheidsdiensten onderzoek naar de inhoud van Fitna, die Wilders strikt geheimhoudt. Het lukt ze om de inhoud te achterhalen, en delen dit met de NCTV en justitieminister Hirsch Ballin. Al ruim daarvoor wilde de NCTV via de beveiligers van Geert Wilders achterhalen of er in Fitna een Koran op de brandstapel ging, maar de leiding van de organisatie weigerde dit.
Uit de gesprekken die de krant heeft gevoerd, blijkt dat Wilders zijn beveiligers wantrouwt en soms vermoedt dat ze werken voor de inlichtingendiensten. Tijdens reizen houdt hij zijn mond en slaapt hij vaak. Net als Ayaan Hirsi Ali beklaagt hij zich over de wel erg sobere inrichting van het safehouse waar hij in eerste instantie wordt ondergebracht. Daarna heeft de Staat enkele huizen aangekocht voor rond de klok beveiligde personen. Ook bemoeit de policitus zich regelmatig met de strategische keuzes van de beveiliging. Bij een bezoek aan de Israëlische ambassadeur in Slowakije ontrekt hij zich aan de beveiliging, en maakt zich daarna kwaad dat hij niet beveiligd werd.
In 2011 jaagt Geert Wilders de MIVD en AIVD andermaal tegen zich in het harnas, als hij vertrouwelijk gedeelde informatie over een aanslag door extremisten uit de Kaukasus openbaar maakt. Deze informatie, afkomstig uit de commissie Stiekem, geldt als staatsgeheim en op het openbaar maken van staatsgeheimen kan tot 10 jaar gevangenis staan. Ondanks de woede van de inlichtingendiensten wordt hij niet vervolgd.
Zo beschrijft de Volkskrant nog een lange lijst met feiten en gebeurtenissen die het beeld schetsen dat Geert Wilders en de beveiliging die hem omringt, elkaar in een ijzeren greep hebben. In een interne mail naar zijn medewerkers schrijft de PVV-leider dat de continubeveiliging hem twee tot drie zetels extra oplevert. De NCTV moet voortdurend veiligheidsrisico's inschatten, voor de politicus maar ook voor de samenleving, en balanceert daarbij op het randje van inbreuk op de privacy en de vrijheid van meningsuiting.
Laatste opmerkelijke feitje: de NCTV is het gezeur van kamerlid Dion Graus zo zat dat ze gedurende anderhalf jaar een niet werkende beveiligingsknop in zijn huis installeren.
Een bijzonder uitgebreid artikel over dit onderzoek zit achter een betaalmuur, maar voor mensen met een Blendle-account of een abonnement wel degelijk interessant.
