Menchov wint zware Pyreneeënrit

In een bloedstollende finale wist Dennis Menchov de elfde etappe in de Tour de France te winnen. Op de Pla de Beret bleef de Rabobank renner onder meer concurrenten Floyd Landis en Levi Leipheimer voor. Micheal Boogerd werd zesde op één minuut van winnaar Menchov.

De eerste bergreus die opdoemde was de Col du Tourmalet. Met zijn 18,3 kilometer lange klim en een gemiddeld stijgingspercentage van 7,7% is de Tourmalet de zwaarste col van de dag. Vier renners waren eerder op de dag weggesprongen uit het peloton. Onder deze vier renners ook Rabobank-coureur Juan Antonio Flecha. Samen met medevluchters David De la Fuente, Fabian Wegmann en Iker Camano begonnen de vier aan de beklimming van de Tourmalet. Op de top bedroeg de voorsprong 4’30” op het peloton, De la Fuente deed goede zaken voor de bergtrui. Hij was als eerste boven en pakte twintig punten. In het peloton had de Bask Iban Mayo de grootste moeite om het tempo bij te houden, uiteindelijk zou Mayo zijn fiets aan de kant zetten. De volgende ‘heuvel’, de Col d’Aspin, begint waar de afdaling van de Tourmalet eindigt. De kopgroep, op de Tourmalet in twee groepjes uiteen gevallen, was inmiddels weer bij elkaar en gezamenlijk begonnen ze aan de klim.

Nog steeds gecontroleerd door de AG2R ploeg van gele truidrager Dessel, beklommen de renners één van de oudste bergen in de Tour: de Col du Peyresourde. Nog steeds hadden de vier renners een voorsprong op het peloton.

Bij de beklimming van de vierde col van de dag, de Col de Portillon, besloten de T-Mobiles dat het wel lang genoeg geduurd had en namen het roer over van de AG2R-equipe. Meteen moesten veel renners lossen waaronder kanshebbers als Karpets, Popovitsch en Hincapie. Ook de gele trui drager, Dessel kon niets anders doen dan lossen. Niet in de problemen was de Rabobank formatie. Zowel Boogerd, Rasmussen als Menchov konden het tempo van de T-Mobile ploeg prima bijbenen. De oorspronkelijke groep van bijna zestig renners werd in korte tijd uitgedund tot achttien, met de drie Rabo’s daarbij. Het verschil tot De la Fuente, de enige overgebleven koploper, liep terug naar 1’20” op het hoogste punt van de Portillon. Iets meer dan twee minuten daarna kwamen de gelosten, met daarin de gele trui..

Rasmussen trok flink door op de laatste col van de dag waardoor veel grote namen moesten lossen. Nadat Rasmussen zijn werk gedaan had ging Boogerd er tegenaan. Onder zijn leiding bleef er van de originele groep weinig over, renners als Moreau, Azevedo, Fothen, Rogers en anderen konden het moordende tempo van de Nederlander niet bijhouden en moesten lossen. Nadat Boogerd er de brui aan gaf gingen Menchov, Leipheimer, Evans, Landis en Sastre er vandoor. Het gaatje, geslagen door Leipheimer moest worden dichtgereden door de Rabobankrenner waarna de groep van vijf weer bijeen was.

Menchov, Landis en Leipheimer konden uiteindelijk beslissen wie de beste benen had. Menchov trok zelf de sprint aan en bracht het derde dagsucces voor de Rabobank ploeg van Erik Breukink.

Uitslag van de elfde etappe