Dat gaan we even regelen ...

Nederland gaat steeds vaker voor snelle oplossingen. Op elk vlak. Het volk roept om onmiddellijke oplossingen. Politici reageren snel en met de volgende verkiezingen in het achterhoofd. En voor je het weet hebben ze weer zo'n onomkeerbaar monster gecreëerd en wordt er meer gesloopt dan opgelost.

Onderwijs was een goed voorbeeld. Jeffrey en Ramona wilden leuke studies doen en snel veel geld verdienen. Jeffrey wilde manager worden, Ramona danseres. Nuttige studies liepen leeg, dus werden nieuwe studies bedacht om die schoolgebouwen nog een beetje te vullen. Uitgeklede hbo-opleidingen werden op mbo-niveau aangeboden. Het hbo werd versimpeld om de nieuwe toestroom nog een kans van slagen te geven. Fraude lag op de loer, omdat scholen op scores werden afgerekend.

Gevolg? Een vanaf de kinderdagopvang compleet gesloopt onderwijssysteem! Kiezers waren eventjes tevreden omdat Jeffrey en Ramona een diploma haalden in een geinig vak. Nu levert het onderwijs echter hbo'ers af die amper hun eigen naam kunnen schrijven en voor de tafel van tien naar hun smartphone grijpen. En die randdebiele analfabeten staan nu voor groep één in het basisonderwijs! Danseresje Ramona is allang blij als ze bij de Zeeman nog onderbroeken mag verkopen.

Maar dan nu. Momenteel zijn er twee problemen die men even rap op gaat lossen: 700.000 werkzoekenden en een te duur zorgstelsel.

In 2017 moet op zorg een bezuiniging van 1,3 miljard zijn gerealiseerd. Zorginstellingen krijgen minder geld en de eerste bezuiniging ligt logischerwijs bij de personele bezetting. De overheid pleit voor participatie en onder druk van dit streven gaan instellingen daarin mee: professionele hulpverlening wordt afgebouwd en ingevuld met vrijwilligers.

En daar heb je die 700.000 werkzoekenden dan weer voor! Een heel leger vrijwilligers! Momenteel worden steeds meer werkzoekenden ingezet om straten te vegen of washandjes in te pakken. Als de huidige trend zich voortzet, staan die werkloze bouwvakkers en kassameisjes straks aan een ziekenhuisbed of schenken ze koffie bij de GGZ.

Op zich niks mis mee. Sommigen vinden het een vies woord, maar ik ben nog steeds geen tegenstander van 'de participatiemaatschappij'. Werklozen mogen daar ook best een bijdrage aan leveren. En wat is er mooier dan de behoeftige medemens een beetje bijstaan?

Op de iets langere termijn gaat het echter die twee problemen gewoon niet oplossen!

Oké. We zitten nu in de shit. Twee keer zo veel werkzoekenden dan in 2007. Op z'n best heb je nu in ieder geval wat minder mensen die de hele dag op hun luie reet zitten. Maar banen worden niet gecreëerd. Een werkloze vrijwilliger is nog steeds werkloos en draagt nog steeds niets bij aan de schatkist.

En wat als het binnenkort gewoon weer beter gaat? Dan ben je 300.000 werklozen kwijt en heb je een zorgstelsel dat is ingericht op vrijwilligers. Alleen wel zonder beschikbare vrijwilligers! Die hebben het dan namelijk druk met – jawel – werken! De groep die dan nog wel thuis zit, heeft dezelfde samenstelling als in 2007: niet of nauwelijks bemiddelbaar en dus niet bepaald geschikt om je opa of je moeder te verzorgen.

“Dat gaan we even regelen”, zegt de politiek. Er is alleen amper twee jaar vooruit gedacht. Er is niet eens bedacht dat het ook weer gewoon beter kan gaan.