Goed nieuws column
Geen titel om als columnist lekker mee te scoren. Ik zie de reacties al voor me: “Daar komt die klootzak weer aan met z'n 'positivisme' en 'nuances'! Op dat gezever zit ik niet te wachten!”
Let op de uitroeptekens! Ik zie zo'n lezer meteen schreeuwend achter zijn laptoppie zitten. Zwaar over de zeik omdat internet niet bracht wat was beloofd. Maar dat kan natuurlijk ook gewoon mijn projectie zijn. Mijn fantasie slaat vaker op hol en dan krijg ik toch beelden in mijn kop die ik de hele flikkerse dag niet meer kwijtraak. Bijvoorbeeld zo'n pissige lezer… in z'n smerige onderbroek.
Maar met mij gaat het wel redelijk. Een beetje zuurpruim zou uit dat 'redelijk' een beetje hoop kunnen putten, maar helaas. Ik ben gewoon verrekte tevreden met 'redelijk'. Met soms een uitstapje naar een mindere of betere periode. Dat scheelt namelijk een hele bak stress. Geen al te heftige overgangen als het tegenzit. Geen irreële dromen die continu om vervulling schreeuwen. Ik noem 'redelijk' goed nieuws.
Bij een positief verhaal moet je ook nooit meteen alle extremen erbij slepen. Ellende bestaat gewoon in Nederland. Toch zijn en blijven dat de uitzonderingen. Het woord 'extremen' geeft in principe al aan dat het uitzonderingen op een regel zijn.
Dakloosheid? Dat is doorgaans maar een tijdelijke fase. Mensen maken schulden. Ze raken hun huis kwijt. Ze zoeken hulp. Een jaar later zitten ze meestal weer met een schuldenregeling in een nieuwe woning.
Armoede? Geen zorg drukt zo zwaar als geldzorgen. Toch hebben we nog een aardig vangnet. Je kunt twijfelen over de opzet en de complexiteit van dat vangnet, maar honger zullen we in Nederland niet snel lijden.
Ziektes? Een aantal zijn vreselijk! Soms dodelijk. En steeds weer een vreselijk drama. Maar dan nog. Hoeveel ziektes waren een halve eeuw terug nog dodelijk en zijn nu prima behandelbaar? We voeren luxe discussies over de onbeperkte behandeling van bejaarden, terwijl een eeuw terug diabetes vaak nog dodelijk was.
De drama's zijn er, maar gelukkig blijven het uitzonderingen. En vaak vormen ze iemands karakter. Waarom willen zovelen daar bovenop dan enkel nog méér ellende blijven lezen?
De echtscheiding van Sylvie. Corrupte wethouders. Mishandelende kickboksers. Dronken Polen. Schelden op de PVV of de PvdA. Een kwartiertje je pis ophouden in de trein. Relnicht Gordon. De prijs van pindakaas. Als het al geen drama is, wordt er wel een drama van gemaakt en veel lezers zuigen het op zoals tienersletjes Breezers wegslobberen!
Is het dan echt zo vreselijk om prima nieuws te lezen? Om goed nieuws ook gewoon als goed nieuws te accepteren? Ik word er altijd juist best vrolijk van. Anderen weten zelfs het beste nieuws nog om te draaien naar de ondergang van Nederland.
Blijkbaar kan ik hier als werkloze diabeet nog een heel redelijk leven leiden. Ik ga voorlopig geen hongerdood sterven en ik kan nog steeds netjes mijn insuline ophalen. Het gaat eigenlijk wel prima met mij. Hoeveel beter kan nieuws voor mij nog worden?
