Badr Hari uit elkaar

Even met huize Cramer gebeld: “Goedemorgen. Oplopers hier. Ben in de buurt?”

Mevrouw Cramer vroeg mij om een ogenblik geduld. Ben stond onder de douche liedjes van Frank Sinatra te zingen. Toen de bejaarde zanger was uitgekweeld, kreeg ik hem aan de lijn. “Ha, Ben, wat hoor ik nou? Wil geen enkele zender je nieuwe liedjes nog draaien?” De afgeserveerde chansonnier gromde dat het een schande is dat niemand meer weet, wat voor enorme successen hij in het verleden had geboekt. Ik was niet onder de indruk: “Het is wel een tikje sneu dat iemand die voor het laatst in 1980 met een liedje in de Top 40 heeft gestaan, nog steeds loopt te mekkeren over een gebrek aan aandacht. Je bent van een antieke generatie, waar eigentijds Nederland echt niet meer op zit te wachten.” Ben Cramer antwoordde dat het een schande is dat kwaliteit van weleer zo wordt genegeerd. Het winnen van de Gouden Microfoon was een heldendaad die tegenwoordig nergens meer op respect kon bogen, mopperde de zingende grijsaard. Dit schot voor open doel moest ik echt even intikken: “Gouden microfoon? Stalen heup zul je bedoelen. Donder op met je vergane glorie. Je bent niet serieus te nemen, clown!” Dat woord had ik niet in mijn mond moeten nemen, dat clown. Tot mijn grote schrik klonk er gezang uit mijn telefoon. Een of ander liedje over een clown met zijn lach, alles gegeven tot de laatste dag, maar nu is hij dood. Moedeloos verbrak ik de verbinding. Toch triest, als je zo in het verleden leeft.

Arme Ben. Niemand wil zijn nieuwe wanhoopspogingen nog draaien. Terwijl je op Omroep Max toch de verschrikkelijkste gevallen van vergane glorie hoort en ziet voorbijkomen. Echt van die presentatoren uit het jaar nul, die gasten ontvangen uit het jaar nul. De rollators discreet buiten beeld. Met die rare directeur, die Jan Slagter. Die gaat nu een protestactie houden tegen de bezuinigingen op de publieke omroep. Zelf ben ik groot voorstander van zo’n bezuinigingsrondje. TROS-muziekfeest op het plein met tokkiezangers en huppelmeisjes. Weg ermee. Nieuwsuur met onbetrouwbare liegjournalisten en opperhufter Twan Huys. Weg ermee. De hele EO. Weg ermee. Zo’n programma van de KRO, dat ze een eind op een bospad lopen om te ouwehoeren over wat je verleden met je zielenroerselen doet. Weg ermee. Dat programma met een of andere schoolklas van vroeger, met inmiddels kalende en/of uitgezakte leerlingen, met altijd eentje die is verhuisd naar een ver land, eentje die is gestorven aan een verschrikkelijke ziekte en eentje die in de prostitutie verzeild is geraakt en zich er ook weer aan heeft ontworsteld. Weg ermee. Echt, er kan zo enorm veel worden bezuinigd.  

Maar denk nu niet dat iedere bezuiniging even goed uitpakt. Defensie. Verkeerde bezuinigingen. Daar hebben ze nog zo weinig helikopters over, dat de generaal die over de logistiek ging, tegenwoordig directeur is bij ProRail. En ook de training van de dames en heren militairen is fors naar beneden bijgesteld, net als de toelatingseisen. De domste soldaten zitten bij de Licht Debiele Brigade. Voor hun eigen veiligheid zijn de soldaten van dit krijgsmachtonderdeel herkenbaar aan een rode baret. Dat de vijand weet dat het geen kwaad kan als de dames en heren ergens opduiken. Toch ging het deze week nog bijna lelijk mis. Ze moesten op oefening. Marcheren en kaartlezen. Ze moesten lopend naar het stadhuis van Breda. Dus werden ze in Duitsland gearresteerd nadat ze werden ontdekt in een achtertuin in een villawijk. Verdwaald. Bijna oorlog met de Duitsers. Voor je het weet is er zestig jaar West-Europese vrede naar de verdoemenis. Zo schattig: Wikipedia zegt dat de Licht Debiele Brigade overal ter wereld inzetbaar is. Kijk, dát is pas verdwalen!

Net als die Amsterdamse rechter-commissaris die vorige week een handvol Roemeense zakkenrollers in vrijheid stelde. Die was ook lelijk de weg kwijt. De rechter oordeelde dat de daders weer moeten worden gearresteerd. Maar ja, de heren zijn onvindbaar. Wie had dat nou gedacht… Dus als je zelfs te stom bent voor het leger, dan kun je altijd nog aan de slag als rechter-commissaris in Amsterdam. De Roemeense zakkenrollers zijn ons land inmiddels ontvlucht en schijnen nu de drijvende kracht te zijn achter een comité dat bezwaar maakt tegen de term ‘zigeunersaus’. Want dat is nodeloos stigmatiserend, vinden ze. Mij is onduidelijk, waarom. Als ik aan een tafel zit waarop een fles zigeunersaus staat, kijk ik altijd tussendoor even of mijn portemonnee nog in mijn broekzak zit… Maar goed, dat soort Oostblokvolk wordt dus door de rechter-commissaris in vrijheid gesteld, in afwachting van hun proces. Kijk, dan heb je toch echt wel te maken met wat we in verhullend taalgebruik een ‘verstandelijke uitdaging’ noemen.

Net als die Badr Hari. Heeft ook zo’n uitdaging. Stelt zich tevreden met die ex van die Gullit. In een huis van die Gullit dat dreigt te worden ontruimd. De tortelduifjes hebben nu ontkend dat ze uit elkaar gaan. Dat gerucht was verspreid door Erik de Vlieger, een louche zakentype dat in zee ging met figuren als Willem Endstra en Willem Holleeder. Kijk, dan weet je wel wat voor vlees je in de kuip hebt. Het was een lage streek van Erik de Vlieger om over die voorbeeldige leden van onze samenleving, die toonbeelden van oprechte maatschappelijke betrokkenheid, te suggereren dat hun amoureuze periode ten einde is geraakt. Laag. Heel erg laag. Meeliften op de naam van Badr Hari. Pure aandachttrekkerij. Ik verafschuw zoiets. En dan ook nog dingen zeggen die niet kloppen? Schande! Erik de Vlieger? Erik de Lieger!

Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar Zonnetje40. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.

Eindredactie FOK!columns