Pinnen of contant betalen
Vrijwel altijd betaal ik met mijn pinpas. Op die manier hoef ik weinig contant geld op zak te hebben en zit mijn portemonnee nooit vol met muntgeld. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Zo kun je in de kroeg niet anders dan contant betalen, en ook bij evenementen is contant geld bij je hebben een must. Sinds kort heb ik een extra uitzondering: de supermarkt die me niet bevalt.
In februari ben ik verhuisd naar een andere kamer en nu heb ik de keus uit drie supermarkten: Boni, C1000 en Jumbo. Waar kies je dan voor? Als het om de echt scherpe aanbiedingen gaat, ga ik voor C1000. Voor de snelle, korte boodschap kies ik voor Boni, want die zit het dichtst bij mijn kamer. En als ik niet goed weet wat ik moet hebben en veel keus wil hebben, biedt het grote Jumbo-assortiment uitkomst.
Voor alle boodschappen daar tussenin wil ik graag een vaste supermarkt. Maar ik kan niet kiezen. Ze hebben allemaal een slijterij naast de deur, dus op basis daarvan valt geen winnaar aan te wijzen. Dan blijft er eigenlijk maar één punt over waarop ik de supermarkten kan onderscheiden: het personeel. Zijn ze servicegericht, vriendelijk en gericht op de klant? En alsjeblieft zonder te overdrijven. Jumbo kan dan wel ‘Service met een glimlach’ als een van haar 7 Zekerheden hebben, maar je merkt als klant wanneer dat gemeend is of niet. “Fijn weekend, meneer”, dat kun je op verschillende manieren tegen mij als klant zeggen.
Bij de Boni zijn ze helaas niet veel beter. Laatst kwam ik daar tegen sluitingstijd bij de enige kassa die nog open was. Een andere cassière was daarnaast aan het schoonmaken. In plaats van zich op de klant te richten, babbelde de cassière bij wie ik afrekende vrolijk verder met haar collega. “Wat ga je vanavond doen?” “Ik moet om kwart over negen bij de bioscoop zijn, maar ik weet niet of ik dat wel ga redden hoor.” “Ah, jawel joh, dan werken we even hard door zodat we om negen uur direct weg kunnen.” Ik stond me te ergeren. Zij kunnen wel snel weg willen, maar ik wil graag op een goede en nette manier geholpen worden.
Natuurlijk, ik had er wat van kunnen zeggen. Maar dan heb ik het weer gedaan en ik denk niet dat ik daarmee de kans vergroot op een goede service. Nee, ik pak ze wel op een andere manier. Als ik slecht word geholpen, wacht ik rustig op de prijs die ik moet betalen. Is het € 6,58? “Met de pin graag.” Is het € 6,57? Dan geef ik ze met een glimlach een briefje van 10 euro en wacht ik op mijn twee cent winst. En hun twee cent verlies, te wijten aan de service.
