WK Kroniek (4): Geslachte haantjes
Leo Beenhakker heeft het namelijk niet gered met zijn Trinidad & Tobago. Sterker nog, Don Leo is inmiddels in het bezit van een record waar hij niet trots op zal wezen. De babbelende branieschopper is namelijk de enige trainer die in zeven duels op een WK niet wist te winnen. Hij zal er maling aan hebben. De puntendeling met de Zweden op het WK-debuut van Trinidad & Tobago is een stunt op zich en dat record zal hij ongetwijfeld in een humoristische bijzin meenemen in die ooit te schrijven ultieme biografie. Die er overigens pas komt als Leo echt thuis is.
Het is nog altijd zoeken naar een favoriet. Argentinië maakt de beste indruk tot dusverre. Tsjechië en Italië lieten zich na een sterke eerste pot in het tweede duel van een mindere kant zien en moeten nog vrezen voor het vervolg van het toernooi en ook de Spanjaarden konden hun fraaie demonstratie tegen Oekraïne geen vervolg van gelijke kwaliteit geven. Spanje is echter, net als Portugal, Duitsland, Nederland, Engeland en Brazilië zonder echt te schitteren wel al door naar de volgende ronde.
Goed, die landen vielen qua spel dan tegen, maar de grootste tegenvaller is toch wel Frankrijk. Ongelooflijk eigenlijk. De wereldkampioen van 1998 leek voorbestemd om de voetbalwereld jaren te domineren, maar op de Europese titel van 2000 na is dat bij lange na niet gelukt. Vier jaar geleden waren zij wat Brazilië nu was. Titelverdediger en gedoodverfd winnaar. Wie zou de Fransen stoppen? Het verhaal is bekend. Het tromgeroffel dat de goal van Papé Bouba Diop liet opstijgen uit de Senegalese supportersrangen bleek een mokerslag waar Frankrijk nooit meer van is hersteld. Op het toernooi in 2002 werd niet gescoord, kreeg Thierry Henry rood en wist Frankrijk maar één schamel puntje te verzamelen. Dat terwijl er vol lof over de selectie en vooral de spelers die men gewoon kon thuislaten werd gesproken. De oorzaken werden echter snel gevonden. De spelers waren na een lang seizoen vermoeid, de aanpassing aan Azië verliep moeizaam en Zinedine Zidane was eigenlijk geblesseerd. Dus begonnen de Fransen in 2004 weer als favoriet aan het Europees kampioenschap, maar ook die titel werd zonder glans al in de kwartfinale verspeeld aan de Grieken.
Het is de reden waarom de Fransen nu slechts met potlood bij de favorieten ingevuld stonden. Volledig terecht, blijkt na twee ontluisterende duels. Bij de "haantjes" gaat alles fout. De bondscoach is de verkeerde, de spelers lijken het onderling niet altijd even goed te kunnen vinden en de sterren weigeren te stralen. De Fransen hebben ergens een fout gemaakt. De honger naar prijzen en teamgeest van 1998 en de bij vlagen briljante acties uit 2000 zijn ver weg. Het zijn slechts schimmen uit een niet eens zo ver verleden. De spelers uit de diverse jeugdteams die de laatste jaren eveneens imponeerden lijken ook nog niet door te breken.
Frankrijk moet maar eens goed naar Oranje kijken. Een bondscoach als Marco van Basten moet in het Franse voetbal te vinden zijn. Een man met een dergelijke status die de oude waarden eruit zet en durft te vertrouwen op jongere spelers vol ambitie, die bereid zijn voor elkaar te werken. Spelers als de nu geselecteerde Franck Ribéry, die wel zijn goede wil toont. Zet die rond spelers als William Gallas, Patrick Vieira en Thierry Henry. Geen Sylvain Wiltord meer, hoe goed die het bij Lyon ook mag doen. Geen Makélélé, ondanks dat die bij Chelsea een belangrijke rol vervult, geen Thuram die te oud lijkt. Ook geen Zinedine Zidane meer. De koning stopt en die keuze is de juiste geweest. Misschien had hij zelfs dit toernooi al moeten laten schieten. De geest is nog altijd briljant, maar het lichaam wil en kan niet meer. Het kan bij een uitschakeling zomaar zijn laatste wedstrijd zijn geweest, de tobpartij tegen de Zuid-Koreanen. Geschorst wegens een gele kaart uit diepe frustratie. Publiekelijk vernederd met een wissel in blessuretijd, overigens net zo vernederend voor invaller David Trezeguet, die gewoon hoort te spelen. Alleen voor deze pure moord op een wereldster verdient bondscoach Domenech uitschakeling en een publieke slachting in de Franse pers. Laat ze maar uitgeschakeld worden, want wat deze ploeg laat zien is ontluisterend en pijnlijk voor een ooit fantastisch elftal. Hup Togo, maak een eind aan deze martelgang!
