Schotland (1)
Een half jaar geleden zat ik wat te surfen op het internet, op zoek naar een bijbaantje voor de zomer in Groot-Brittannië. Waarom daar? Ik studeer Engels, en omdat ik ten eerste nog nooit in Groot-Brittannië was geweest – en dan mezelf wel anglofiel noemen, maar dat terzijde – en omdat ik verder niet echt een plan had voor de zomervakantie, leek een maandje in Groot-Brittannië werken me wel een goed idee. Na een paar uurtjes alleen maar advertenties voor zomerkampen tegenkomen stuitte ik op een advertentie in het Nederlands, van een Nederlands stel dat een bed and breakfast bezat in Lochinver, Schotland. Direct enthousiast heb ik gereageerd en na een hoop geregel en gedoe zit ik nu in Schotland! Deze maand dus iedere donderdag een column over mijn belevenissen.
Ik zit nu dus in Lochinver. Laat ik even vertellen waar je dat ongeveer kunt vinden: aan de westkust van Schotland, heel erg noordelijk, nog zo’n drie kwartier rijden boven Ullapool. Van tevoren werd me al verteld dat het weer niet fantastisch zou zijn. Ik had ook al niet gerekend op dertig graden, strand-bak weer of bikinitijd, maar ik had toch heel positief twee jurkjes, een rokje, een korte broek en twee hemdjes in mijn tas weten te proppen.
Over tas inpakken gesproken; dat is een hel! Voor mijn verjaardag had ik van mijn lieve paps en mams een prachtige roze backpackrugzak gekregen – nouja roze, cyaan meer, tenminste dat hoop ik want ik hou niet van roze maar dat een andere keer – omdat dat natuurlijk reuzepraktisch is. De rugzak zat erg comfortabel op mijn schouders, toen hij leeg was. De kleur, ach ja, daar kon ik wel mee leven. Helaas kan er niet superveel in een backpackrugzak. Of nouja, dat lieg ik, in sommige rugzakken kan een hele hoop. Probleem: ik ben nogal klein. En als de rugzak iets groter was geweest, had de zwaartekracht mij met rugzak en al naar de grond getrokken; en dat loopt niet zo lekker. Goed, daar past dus niet zo heel veel in, in die rugzak van mij. En wat neem je mee als je een maand weggaat? Veel, weinig? Rekening houden met alle weertypes, ook de extremen? Wel of geen extra deo en shampoo, want stel dat hij opraakt en je kunt geen drogisterij of wat dan ook vinden – ik dacht dat Lochinver extreem primitief was, met alleen een pub en verder niets. Stresskip als ik ben, enorme stresskip, heb ik eigenlijk álles meegenomen wat er maar in mijn rugzak paste, en dan nog ietsjes meer. Dus zoals ik al vertelde heb ik kleren meegenomen die genoeg zouden zijn voor twee weken strand, maar ook drie dikke truien, twee lange broeken en zelfs twee paar skisokken.
Nou lijkt dat overdreven, maar wat ben ik ongelooflijk blij. Niet met mijn jurkjes en bikini, want helaas, het is hier stervenskoud. Als ik niet beter wist zou ik denken dat het oktober of november was. Het is hier gemiddels zo’n dertien á veertien graden, het waait hard en het is permanent bewolkt. Af en toe zijn de wolken ook nog zo lief om hard te gaan regenen. Ik ben dus mezelf erg dankbaar voor mijn min of meer vooruitziende blik, want die drie dikke truien zijn hard nodig! De zomerkleren heb ik met een sip gezicht maar weer weggeborgen.
Nu hoort die regen natuurlijk ook wel bij de charme van Schotland; anders was het hier immers nooit zo groen geweest. En groen is het! Zoals al gezegd zit ik heel erg noordelijk, wat ze hier ook wel ‘The Highlands’ noemen. Bergen dus. Het bed and breakfast waar ik werk ligt zelf half de berg op, en we hebben een adembenemend uitzicht over een deel van de soort fjord waar we aan liggen. Ik ben nog nooit in een landschap geweest dat ook maar een beetje op Schotland lijkt. Mijn ervaringen zijn gelimiteerd tot Nederland, Denemarken, Parijs, Griekenland, Noord-Italië en Turkije. Okee, niet echt gelimiteerd voor iemand van negentien, dat moet ik toegeven, maar de omgeving hier was geheel nieuw voor me. De bergen zijn prachtig met veel groen maar ook grote stukken kale rots. Het uitzicht is het beste rauw, ruig en woest te noemen. Maar misschien is dat ook wel precies waar de schoonheid ligt; het zich totaal niets aantrekken van de mensheid, een zekere onbedwingbaarheid en onbuigzaamheid. Al moet ik stiekem toegeven dat ik inmiddels al een paar van de bergen bedwongen heb; onder mijn nu niet meer zo nieuwe en mij blaren-bezorgende wandelschoenen zijn ze allemaal bezweken voor mijn gedetermineerde gewandel.
Omdat ik nu gauw weer aan het werk moet, was vouwen voor eenentwintig bedden, is dit alles voor deze column, maar zoals beloofd is er volgende week weer een nieuwe!
