Op bezoek bij Jinek
Daar zat hij dan, mijn stoere broer, op de vreselijk oncomfortabele bank van Jinek zijn verhaal te vertellen. En het begon allemaal met één tweet.
Dinsdag is het leenstelsel officieel door de eerste kamer gekomen en ik was boos. Twitter is een fantastisch medium om je mening te ventileren en ik zag dat al veel mensen dat over het leenstelsel gedaan hadden. Een meisje had een hele treffende tweet gemaakt: Jet wilde dat ze een baan ging zoeken naast haar studie? Prima, als Jet nog een voorraad banen voor haar had. Hashtag jeugdwerkeloosheid. Ik kon me, na een jaar werkeloos te zijn geweest, erg goed vinden in haar tweet en besloot er vanuit mijn situatie nog een schep bovenop te doen: of Jet dan ook nog wat extra uren in de week kon leveren, want naast mijn master heb ik geen tijd voor een sociaal leven, laat staan een baan.
Meteen daarop kreeg ik een bericht terug van het meisje: of ik toevallig ook mijn masterstufi kwijt was door de nieuwe maatregelen. Nu ben ik mijn master een halfjaar geleden begonnen en ontspring ik al studerend de dans, maar ik vertelde haar dat mijn broertje wel in die situatie zit: nog bezig met zijn bachelor, twee maanden uitloop en ineens geen zicht meer op financiëring van zijn master. Best wel kut. Bovendien heb ik vier zusjes die nog willen gaan studeren.
De dame vertelde vriendelijk dat ze van FNV Jong was en dat ze een student zocht om bij Jinek op de bank zijn of haar verhaal te komen doen. Of mijn broertje geïnteresseerd was? Toen ik hem belde, lachte hij me eerst keihard uit. Flauwe grap, vond hij. Toen ik bleef volhouden, was hij eerst vooral verbaasd. Daar moest hij wel even over nadenken. Ik gaf aan de FNV-dame door dat hij nog even moest nadenken en linkte ook zijn nummer, want doorgeefluik spelen via Twitter en Whatsapp beviel me niet zo goed.
Een uurtje later belde mijn broertje me. Hij was spullen in een tas aan het gooien om de trein te kunnen pakken van Enschede naar Utrecht, waar ik woon, of ik rond zeven uur het eten klaar wilde hebben. "Wauw, je gaat echt?" vroeg ik hem verbaasd. Ik dacht dat hij nee zou zeggen. "Ja, man, wanneer krijg je nou zo’n kans! Oh, en je mag mee!" Vette shit.
Om half tien stonden we voor de studio in de Westergasfabriek te Amsterdam. We werden keurig opgevangen door een redactie-assistente of PR-dame of wat het dan allemaal ook maar moge zijn. Drankje, jas opgehangen en relaxen in de overbekende DWDD-lounge, die ze dus delen met Jinek. We raakten al gauw in een enerverend gesprek met de andere aanwezige studenten, waaronder de FNV-dame, giftig afgevend op het belachelijke leenstelsel en op de zwakke redenering van Jet Bussemaker, die overigens in een hoekje met haar spindoctor aan het overleggen was.
Mijn broertje ging het hele showbizz-voortraject door. De visagie in, microfoontje hier, klemmetje daar, kam door zijn haar, draaiboek voor zijn neus. En dan maar wachten, prettig onderbroken door Eva die even onze handen kan schudden. Van dichtbij is ze écht heel mooi! Na een uur wachten mochten we de piepkleine Jinekstudio in. Ik wilde niet in beeld en ben dus achter de camera’s neergezet, waar ik wel blij naar mijn broertje kon zwaaien en mijn thumbsup kon geven, maar wat niet op televisie te zien was.
Na een item over Jihadisme in Utrecht, wat vast best interessant was maar mij niet zo boeide, kwam het item over het leenstelsel. Hoewel Jinek best scherpe vragen stelde – en ook al kan ik het niet beter, ik vind haar niet zo’n goeie interviewster – bleef Jet Bussemaker braaf haar PR-praatje afdraaien. 15.000 studenten vielen af dit, 1 miljard in het onderwijs investeren dat, achterblijven op andere landen bla bla bla. Ik ga hier verder niet uit de doeken doen waarom ik precies zo boos ben over het leenstelsel want daar ben ik anders nog drie columns aan kwijt en daar heb ik echt geen tijd voor, maar laten we het subtiel houden en stellen dat ik vond dat Jet Bussemaker pure onzin verkocht.
Eindelijk kwam het FNV-meisje aan het woord. Fel begon ze in te gaan op Jet, met wat mij betreft sterke argumenten, maar Jet luisterde niet. Eva vroeg aan mijn broertje om zijn verhaal te doen en daar ging hij, met zijn one minute of fame. Dat het nogal balen was om er halverwege je studie achter te komen dat je ineens een veel hogere lening te wachten staat dan waar je op had gerekend. Hij was gaan studeren toen alles nog mooi weer was, maar wordt nu – door de hypersnelle invoering van het stelsel – behoorlijk hard genaaid. Dat onze ouders niet arm zijn, maar ook niet de middelen hebben om drie studerende kinderen te onderhouden. Dat hij ineens op minstens 8000 euro schuld méér moet rekenen.
Het enige wat Jet wilde weten, was hoe hij op die 8000 euro was gekomen. Op zijn uitleg reageerde ze al amper. Ze sputterde hier en daar nog wat percentages en cijfertjes maar weigerde in gesprek te gaan met de drie échte studenten die naast haar zaten. Wat mij betreft een zwaktebod.
Binnen no time was het interview voorbij en kreeg Johan Derksen nog zijn spotlight, wat verder een bizar interview was. Mijn broertje mocht weer terug de onbekendheid in. Na afloop hebben we nog met Eva staan praten, die het met de studenten eens was. Van dichtbij is ze niet alleen mooi, maar ook nog heel erg grappig, blijkt. Na nog een biertje en een rode wijn in de lounge gedaan te hebben, waar Jet Bussemaker de studenten overigens angstvallig vermeed, zijn we keurig in een taxi verwelkomd die ons terug bracht naar Utrecht, mijn broertje nog met een cadeau van Jinek op zak: speciaalbier en bijbehorend Jinek-glas. Wat een bizarre avond.
Voor diegenen die het terug willen zien, hier de Jinek van 21 januari.
