Racisme, moord & een iPod
We gaan even terug naar die beruste woensdagavond. Op het drukste moment van het spitsuur op de drukste plaats van het drukste treinstation van België zit de 17-jarige Joe op een bankje op z'n trein en enkele vrienden te wachten. Hij luistert naar z'n "MP3-speler", een iPod. Enkele minuten later zal hij dood zijn.
De beelden die de Brusselse politie zag op de beveiligingscamera's zijn schrikwekkend. Enkele Noord-Afrikaanse jongeren stappen op Joe af. Ze vragen de weg. Net als Joe wil antwoorden grijpt iemand zijn iPod. Joe trekt die instinctief terug. De Noord-Afrikaan aarzelt geen seconde, alsof het gepland was steekt hij Joe maar liefst vijf keer met een mes. De Noord-Afrikanen grijpen de iPod en vluchten het station uit.
In het Brusselse station reageert niemand. De pendelaars zetten hun pendeltocht verder en haasten zich richting hun trein. Niemand houdt de daders tegen. Bijna niemand geeft zich bij de politie op als getuige van de moordpartij. Horen, zien, en zwijgen. Hoe diep is een maatschappij gezakt als iemand "straffeloos" op een van de drukste plekken van een land vermoord kan worden?
De dagen nadien lijkt België opeens "wakkergeschud". Ondertussen wordt de ware toedracht van de moordpartij ook duidelijk. De moord op Joe is een extreem maar geen alleenstaand geval. Steeds meer verhalen van "terreur" in de grootstad duiken op. Dergelijke "diefstallen" blijken niet uitzonderlijk, maar gewoon 'de orde van de dag' te zijn.
Voor Brussels parlementslid Fouad Ahidar (een 32 jarige "Marokkaan" van de 2de generatie en lid van de centrum-linkse spa-spirit) is het duidelijk. Hij probeert al maanden, naar eigen zeggen jaren, aan de 'alarmbel' te trekken, voor hem is ook dit de druppel te veel. "Geen betutteling meer". Maar Ahidar gaat nog een stukje verder. Hij komt zelf uit een Marokkaans gezin met 8 kinderen in de Brusselse 'Bronx'. Hij spreekt van doelbewust racisme. Dit zijn Noord-Afrikaanse jongeren die bewust Belgische jongeren pesten en overvallen. En hij laakt het gebrek aan optreden van de Noord-Afrikaanse ouders.
Ahidar heeft gelijk. Hoe is het mogelijk dat wij dit blijven tolereren? Hoe erg de situatie is blijkt uit een reactie van zo'n Marokkaanse hangjongere op de tv: "Dit gebeurt nu eenmaal. Er gaan elke dag mensen dood en er worden elke dag mensen geboren.". Ook onderzoeksjournaliste Hind Fraihi die voor het Nieuwsblad vorig jaar maandenlang onderdook in "Klein Marokko" (ook wel Molenbeek volgens sommigen) bevestigt dit. "Het is niet aan het ontsporen, het is allang ontspoord. Die jongeren gaan over lijken voor wat materiele luxe."
Kern van het probleem ligt al bij de opvoeding en de ouders. Hoe is het mogelijk dat ouders hun kinderen zien thuiskomen met een MP3-speler, T-shirts en de nieuwste nike's die ze onmogelijk zelf betaald kunnen hebben en niet reageren? Dat ze zich daar geen vragen bij stellen? Simpelweg omdat ze zich niet interesseren in hun kroost. Het enige wat hun interesseert is dat het "zakgeld" die ze aan hen geven wél 'Halal' wordt besteed. Dat ze de rest stelen van het "materiele westen" en de "ongelovigen" vinden ze zelfs te tolereren.
Toen twee Noord-Afrikaanse jongeren (criminelen) voor de politie vluchten in een elektriciteitscabine en erin sterven zagen we als gevolg wekenlange rellen in de Franse steden. Nu in België zie ik nog geen groepen protesterende Belgen die auto's in Molenbeek in brand gaan steken.
Dergelijke criminele allochtone jongeren zijn definitief verloren voor de samenleving. Het wordt hoog tijd dat men eindelijk eens terug gaat ingrijpen om de samenleving terug leefbaar te maken op dat vlak. Hopelijk is Joe hier op dat vlak niet voor niks gestorven ...
