Bij Jan Peter aan tafel
Jan Peter schept op. ‘Lieverd, nog meer, of is het zo voldoende?’ ‘Het is zo wel goed, schat. Lees jij vandaag de passage uit Knorr voor?’ Ze schuift hem het recept van lasagne toe. Hij legt het voor zich op tafel en vouwt zijn handen. ‘Zet de oven op 200 graden. Bak het gehakt rul en voeg melk en water toe. Voeg de saus toe. Laat dit 2 tot 3 minuten koken. Doe de bladen in de schaal en begin en eindig met een laagje saus. Laat het 35 minuten in de oven staan. Gratineer het geheel eventueel met kaas. Eet smakelijk. Amen.’
‘Amen.’
Jan Peter ontvouwt zijn handen. ‘Lieverd, wat ik vandaag toch heb gehoord! Er komt een gigantische billboardreclame voor kookboeken aan de A4 bij Schiphol!’
‘Hè, begin je nu al over je werk? Je hebt nog niet eens een hap gehad. Ik vind het veel leuker als André er ook bij is, van de Spruitjes Unie. Hij kookt liever Grootmoeders Recepten, maar hij weet tenminste dat zaken niet aan tafel thuis horen.’
Jan Peter mompelt zacht: ‘ja, maar ik weet zeker dat hij dit nu thuis ook ter sprake brengt. Ze plaatsen deze tekst: “Er is waarschijnlijk geen vast recept, durf zelf te koken en geniet van dit gerecht.” Het is ongehoord! Net alsof wij niet genieten! En verenigingen die ons steunen maken nu al járen campagne voor ons geloof! Knorr is op televisie, we hebben passages uit onze gerechten als leuzen op stations, mijn eigen Knorr Democratische Appèl is een van de meest gerespecteerde partijen. De Knorr leefwijze mag niet ondergesneeuwd worden door die lui die elk recept maar willekeurig bedenken, al naar gelang hun eigen wensen. De cultuurbarbaren! Waar zijn de normen, de waarden, van de kookboekgeneratie?’
Zijn vrouw prakt ongeïnspireerd de blaadjes lasagne in kleine stukjes. ‘Schat, wind je niet zo op. Eet door. Het zal allemaal wel meevallen. Weet je nog die keer dat Conimex een eigen partij wilde hebben? We kropen al dicht tegen elkaar in bed, angstig omdat er misschien een paar Conimex-aanhangers een terroristische aanslag op jou wilden plegen!’
Jan Peter kijkt dromerig. ‘Ja, die keer in bed… Dat was fijn hè, lieverd. Zo lekker dicht bij elkaar, terwijl ik je hand langdurig streelde…’
‘En nog steeds weet je niet waar Abraham de mosterd haalt. Ik bedoel gewoon te zeggen dat het best meeviel. De volgelingen van Conimex zijn helemaal geen terroristen, tenminste niet allemaal, anders had ik ze al vervolgd. En zij zijn nu ondergebracht in de Partij van de Conimex.’
Jan Peter zucht. ‘Praat me nou niet van die draaikont van een Wouter Bos. Hij heeft pas een mening over dat duivelse billboard op het moment dat hij de meeste kiezers kan trekken.’
Jan Peter laat zijn vork vallen. ‘Ik weet niet meer wat ik moet doen om ze te stoppen.’
Zijn vrouw kijkt hem verbaasd aan. ‘Maar Petertje toch, je kunt dat billboard toch gewoon verbieden?’
‘Nee lieverd, was het maar zo. Als ik dat bord ga verbieden, komt Geert Wilders weer aanwaaien met zijn vrijheid van meningsuiting. Straks verbiedt hij elke reclame van Knorr, van Conimex, van de ellendige vrijheidsstrijders van de kookboeken. Hoe graag ik het ook zou willen, ik mag niet met twee maten meten.’ Hij pakt zijn vork slapjes vast.
Jan Peter kijkt verbaasd als zijn vrouw hem met een pannenlap om de oren zwaait. ‘Gut, wees eens een man. Je bent zelf bijna een Wouter Bos. Laat je horen! Die vrijdenkers van de kookboeken zijn niet verenigd, dus je kan ze makkelijk aan. Denk eens na! Wij zijn verenigd in Knorr, de Spruitjes Unie heeft Grootmoeders Recepten om inspiratie uit te putten, de Conimex heeft een sterke verenigde keuken. Wij hebben alles al in een pakje! Die kookboekkabouters doen maar wat! Er zijn zoveel boeken dat ze het zelf niet meer weten. Een dagje Thaïs, dan stamppot boerenkool, spaghetti, chili con carne. Ze zijn helemaal in de war en kunnen zich daarom niet als kookboekpartij vestigen in de politiek. Doe daar je voordeel mee en kijk eens verder dan je moestuin lang is!’
Jan Peter vliegt boos op van tafel. ‘Nou, nou, ga eens snel terug naar het aanrecht! Daarom moeten we de politiek niet aan vrouwen overlaten. Rouvoet kijkt niet verder dan zijn moestuin lang is, maar wij van de Knorrbeweging hebben potverdriedubbeltjes wel Turkse dürüm, Italiaanse risotto, Spaanse paella. Overal waar Knorr is, kunnen wij onze recepten uitbreiden. Maar dat is gereguleerd! Wie Knorr proeft, raakt overtuigd. Koken uit een pakje is immers veel makkelijker. Waar moet de wereld heen als iedereen maar vrije ideeën in kan brengen?’
Even later staat zijn vrouw mokkend een pan af te wassen. Ze overpeinst zijn woorden, maar besluit hem vandaag maar niet te vertellen dat ze extra kruiden aan de lasagne heeft toegevoegd. En wel eens extra groenten in de risotto strooit. En paella niet altijd met vis maakt op vrijdag, omdat hij het zo druk heeft dat hij het niet ziet. Ja, ze zondigt wel eens. Maar dat is nog geen reden om geen goede Knorrvrouw te zijn. Dat billboard, dat moet er maar niet komen. Straks proeft ze nog echt de vrijheid van het kookboek.
