Oceaanland is opgeschrikt...Bekijk het hele avontuur van Haai Henkie hiero 
Ga er trouwens maar wel lekker voor zitten. Het is nogal een lang filmpje.
Villa Achterwerk
Keroppi reist met de NSNa al eerder een stukje op een kassalade geschreven te hebben zit ik nu te pennen in de trein. De vertraagde trein.
Tenminste, gezien het feit dat we met heel veel mensen gedwee zitten te wachten tot dat kreng eindelijk begint te rijden, vermoed ik dat we vertraging hebben.
En in het kader van efficiënt tijdsgebruik schrijf ik nu mijn verhaaltje in de kantlijn van de aantekeningen van een hoorcollege celbiologie/histologie.
Op dit moment hoorde ik dat mijn trein wegens een "technisch defect" helemaal niet zou rijden, greep mijn spullen bij elkaar, rende naar de volgende trein en nestelde mijzelf daar weer in een stoel.
Vroeger begreep ik die eeuwige klaagzang op de NS nooit. De keren dat ik me met de trein van A naar B verplaatste had ik nauwelijks last van vertraging, en zitplaatsen waren er altijd in overvloed.
Nu, als dagelijkse pendelaar tussen omgeving Rotterdam en Utrecht, is dat beeld drastisch bijgesteld. Ik ben sinds een week terechtgekomen in de wondere wereld van het treinreizen in de spits.
's Ochtends valt het wel mee, ik kan mezelf bijna altijd wel verblijden met een zitplekje. Niet dat die altijd zaligmakend zijn. Ik heb bijzonder vervelende herinneringen aan de keer dat ik ingeklemd zat tussen het raampje en een naar zweet stinkende dikke Duitser. Terwijl hij in zijn telefoon bralde over het feit dat hij al op de eerste dag een coffeeshop had ontdekt en dat hij nu al 5 dagen stoned was, dook ik steeds dichter tegen het raam aan. Zo ver als mogelijk van dat zwetsende en zwetende monster proberend te komen.
Omdat een ramp nooit alleen komt, was er ook nog een vrouw met een loopneus tegenover mij gaan zitten. Om de 3 seconden haalde ze weer het snot in haar neus omhoog en dreef mij bijna tot waanzin. Ik twijfelde tussen opstaan en weglopen of haar confronterend mede te delen: "Heb je dan niet door dat dat gesnotter geen enkel nu heeft, de zwaartekracht wint toch weer! Als je nou even 1x je neus snuit dan zijn we allebei gelukkig!"
Uiteindelijk koos ik geen van beide opties en trok mij weer terug in mijn hoekje tegen het raam aan.
Gelukkig heb ik over het algemeen minder irritatie opwekkende mensen in mijn omgeving en kan ik met mijn ogen dicht gewoon wat wegdommelen tot ik de verlossende woorden hoor: "Dames en heren, we naderen nu station Utrecht Centraal".
De terugreis verloopt over het algemeen een stuk gezelliger. Okee door de drukte kom ik niet verder dan 2 pasjes op het balkon. Maar wat is nou een betere manier om vriendjes te maken dan het delen een vierkante meter?
Deze vluchtige gesprekjes die dan ontstaan zijn weinig diepgaand maar toch altijd amusant. En even spontaan als ze begonnen worden ze afgebroken met een "Oh hier moet ik eruit, doei!"
Het maakt de terugreis in ieder geval een stuk korter en gezelliger.
Soms heb ik ook het geluk om tijdens de terugreis te mogen verblijven op zo'n oranje intercitystoel. Opvallend is dat je dan een stuk minder snel contact krijgt met je mede passagiers voor wat smalltalk.
In het kader van zelfstudie en tijdverdrijven pak ik dan maar een boek om me ter verdiepen in de geheimen van celbiologie of embryologie.
Meestal ben ik nog geen 4 regels gevorderd in het hoofdstuk over intracellulaire celcommunicatie wanneer ik merk dat mijn (over)buurman (m/v) sneaky zit mee te kijken.
Hoewel 'sneaky'? Sommige mensen loeren gewoon ongegeneerd over je schouder mee en vragen nog net niet "Waar gaat het nou eigenlijk over?".
Gelukkig is de stof in mijn boeken in het Engels en geheel oninteressant voor iemand die niet diergeneeskunde of iets dergelijks studeert, waardoor mijn 'meelezers' het algauw opgeven. Alhoewel je wel merkt dat ze denken: "Wat zou het voor een vak zijn? Wat zou dat meisje nou studeren? Best ingewikkelde tekeningentjes zeg!"
Als ik dan eindelijk bij mijn eindstation ben beland en op de fiets naar huis scheur weet ik altijd weer dat er morgen weer een dag zal zijn vol vertragingen, spontante gesprekjes, irritante medereizigers en alles wat bij het OV komt kijken.
Ik heb echt een kamer in Utrecht nodig!
Is dit een game-review? Njet!
Elvis Presley leeft! Op het Duitse 'Elvis is alive'-forum hebben ze het bewijs gevonden. Na jaren speuren heeft forummoderator Steve een foto gevonden van 'The King' uit 1994.
Tijdens het programma worden nieuwsberichten van de FOK!frontpage behandeld en zoals je van FOK! gewend bent kun je ook in ForuM! hierop reageren. Reageren kan via ICQ, MSN, e-mail, telefoon of fax. Reageren kan ook via het forum: daar vind je tijdens de uitzending een topic waarop je, naast gewoon replyen, ook via de eerder genoemde middelen kunt reageren. Op deze manier wordt ForuM! een interactief jongerenprogramma.
