column

Het Binnenhofklasje

Sander (alpeko)
"Juf Ingrid, ik moet heel nodig naar de wc!" schreeuwde kleine Geert vanuit achter in de klas. "Sinds wanneer steken we geen vinger meer op als we wat willen vragen?", snauwde juf Ingrid streng maar beleefd in de richting van Geert. "Sorry juf", verontschuldigde Geert zich. "Goed zo Geert, ga maar", sprak de juf na Geerts knieval. Geert stapte vanachter zijn tafeltje vandaan en werd gevolgd door twee mannen in pak. Geert mocht geen ogenblik alleen gelaten worden, hij werd namelijk nog al gepest. Jantje had ondertussen - zoals wel vaker - gebruik gemaakt van het feit dat juf Ingrid even niet op de rest van de Kamer kon letten. Driftig vouwde Jan van rode velletjes papier vliegtuigjes om ze vanaf links in de richting van Jan-Petertje te gooien. "Juffouw", klaagde het braafste jongentje uit de klas, "Jantje Marijnissen gooit met vliegtuigjes naar mij." De juf probeerde haar stem iets te verheffen en sprak: "Jij moet niet klikken Jan-Peter en Jan stopt daar onmiddellijk mee!" Jan borg de rest van zijn rode velletjes op in het socialistisch handboek en Jan-Peter verschool zich voor de juf achter zijn George W. Bush agenda.

U vraagt zich af waar u beland bent? U bent terecht gekomen in de Tweede Kamer. Ditmaal niet onder leiding van Kamervoorzitter Frans Weisglas, die voor de gelegenheid is gedegradeerd tot klassenvertegenwoordiger. De Tweede Kamer staat vandaag namelijk onder leiding van juf Ingrid. U weet wel, die lerares uit het Friese Harkema die sinds haar fotoreportage in het wulpse blootblad Foxy wat vrije dagen kreeg van de schooldirecteur. Het beeldmateriaal was op zich een prima aanvulling op de biologieles, maar niet die van groep 3. En omdat Weisglas zich onlangs nogal ergerde aan het feit dat meerdere Tweede Kamerleden niet het fatsoen hadden om elkaar netjes uit te laten praten, leek een invalbeurtje van juf Ingrid me geen slecht idee. Zij weet als geen ander om te gaan met ongehoorzame kindertjes.

Het was een vol klasje voor juf Ingrid, dat was ze niet gewend. Ook nieuw voor haar was dat het ging om een gemengde school. Geen witte en geen zwarte school, maar een prima doorsnee van de samenleving. Zo had Ayaan, een meisje van Somalische afkomst, gister nog een mooie spreekbeurt gegeven. Die ging over de slechte kanten van de islam. Ter ondersteuning van haar verhaal had Ayaan nog een video meegebracht. Juf Ingrid was vooral onder de indruk van het functioneel naakt op de video. Mede daarom had ze Ayaan beloond met een 9. Vandaag was de beurt aan Woutertje Bos om een spreekbeurt te geven. Woutertje was het mooiste jongentje van de klas. Vooral Femke probeert zijn aandacht te krijgen, tevergeefs. Wouter flirt namelijk liever met de meisjes rechts van hem. Zijn spreekbeurt gaat over burgemeesterschap. Hij durft echter zijn spreekbeurt nog niet alleen te doen, en heeft daarom Edje van Thijn meegevraagd. Ed zit een klas hoger en is al meerdere keren blijven zitten. "Dat belooft een mooie spreekbeurt te worden", dacht juf Ingrid. Ik laat de kinderen eerst wel even op het Binnenhof spelen, dan kunnen ze met volle concentratie naar Wouter en Ed luisteren.

"Pak jullie lunchpakketjes er maar bij kinderen", sprak juf Ingrid nadat ze de strafregels van Gerritje van het bord had gewist. Gerrit Zalm moest van de juf namelijk honderd keer op het bord schrijven: 'Ik mag geen geld meer van mijn klasgenootjes afpakken'. De juf vervolgde: "Jullie mogen nu lekker een kwartiertje buitenspelen". Nog net voordat iedereen opstond riep ze in de richting van Geert: "Jij niet Geert, jij blijft binnen met Ayaan." Geert vond dat al lang niet erg meer. Hij zat graag aan zijn huiswerk. Jan-Petertje bleef ook zitten, hij was zijn normen en waarden vergeten mee naar school te nemen en bleef verstandig binnen, voor je het weet staat je brilletje scheef. Of erger nog, je loopt een pootinfectie op. Femke en Jan liepen voor zijn tafeltje langs richting de uitgang. Jan met een tomaatje in de hand, Femke met een biologische Granny Smith. Jan-Peter kroop beweegloos weg achter de foto van Bush die de voorkant van zijn agenda sierde. "Heb je geen eten bij je, Jan-Peter?", sprak Jan vol medeleven. "Nee, we moeten bezuinigen thuis", antwoordde Jan-Petertje sip. Femke sneed haar appel in tweeën en gaf de helft aan de zielige Jan-Peter. Jan Marijnissen deed hetzelfde met zijn tomaat. "De sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen, eet smakelijk jongen!", zei Jan oprecht.

De juf was verrukt door deze saamhorigheid. "Ze vallen best mee", was haar conclusie na haar eerste ochtendje. Als beloning lees ik vanmiddag wel een mooi verhaaltje voor. Ze pakte alvast een boek uit haar tas en legde het op haar bureau neer. "Het werk van professor Pim zullen ze vast prachtig vinden", dacht ze.