Hoerige commerciële kutsinterklaas
Vandaag viert Sinterklaas zijn verjaardag die overigens pas morgen is. Maar wie pas echt feestvieren zijn de winkels, Jetix, de Gebroeders Ko en al die andere commerciële kutproducten rond die ouwe gek uit Spanje. Ja, jank maar. Ik zal het wel allemaal negatief bekijken, net als sommige van mijn collega-schrijvers. Maar die hele hype rond Sinterklaas mag vandaag nog ophoeren. Nee, niet morgen, nu! Optyfen!
Mensenkinderen, wat maken wij elkaar gek. Het begint al in mei, meteen na Pasen, als de Lidl kruidnoten in de schappen gooit. Als de mussen dood van het dak vallen kan jij je al volvreten met die smerige muffe kruidnoten of schuimpjes die aan je gehemelte plakken.
Dit jaar begon de hype rond Sinterklaas al in september omdat de VARA, dat linkse bolwerk dat Jack Spijkerman en Paul de Leeuw miljonair heeft gemaakt, met het pluggen van ‘Alles is Liefde’, een film die zich afspeelt rond Sinterklaas. En ook al vond ik de film best leuk (Ik vond love actually' ook leuk, dus hoe kon dit überhaupt fout gaan?) , werd ik dood en doodmisselijk van dat geplug op radio en tv. Je kon geen programma opzetten of Carice van Houten kwam vertellen wat voor leuke Sinterklaas Michiel Romeijn was. En het was pas oktober! Ik heb daarom ook twee maanden geweigerd om de film te gaan zien en uiteindelijk ben ik gezwicht omdat de film nergens te downloaden was in tegenstelling tot American Gangster en Superbad.
In de week voordat Sinterklaas naar Nederland kwam begon Diewertje Blok, al 40 jaar op tv en toen ook al geen lekker wijf, met het Sinterklaasjournaal. Sinterklaas was onderweg maar o jee, de Pieten Zonder Veer gooiden een anker overboord en het schip lag stil. Paniek in de confettifabriek, kinderen zaten meteen gekluisterd aan de televisie. En de speelgoedproducenten maar handenwrijvend dure reclameruimte inhuren rond het Sinterklaasjournaal zodat ze de vierjarigen lekker konden indoctrineren met waardeloze troep. Echt, allemaal regelrechte rotzooi in de meest verschrikkelijke kleuren die de kids allemaal wilden hebben ook al kijken ze er na twee keer spelen niet meer naar om. En het is dure rotzooi ook nog eens. Uiteraard ligt het er prachtig bij in de etalage van de Bart Smit, Blokker en Intertoys. En met een reden. Al die jengelende klotekinderen trekken na het zien van de spullen hun ouders mee de winkel in. Als pa en ma nog nee zeggen dan rennen die kutkoters er zelf heen, tegen je aanbotsend omdat jij wel gewoon in een rechte lijn over straat loopt.
Wie ouder is dan 12 en wel eens in een speelgoedzaak komt weet overigens dat het eruitziet als de hemel maar dat het gewoon de hel op aarde is. Ten eerste is er teveel keus. Ze hebben er wel 30.000 verschillende artikelen waarvan het meeste uit plastic bestaat. Waarom het dan ook nog eens zo godsgruwelijk duur moet zijn laat zich raden. Ouders kopen het toch wel. De kinderen zien de reclames op televisie en denken dat Barbie echt kan plassen, dat die Alien Test Tube Baby een echt buitenaards wezen is en dat je zelf ook bellen kunt blazen van drie meter doorsnede. Forget it. Het werk niet, zal ook nooit werken en als het werkt is het zo kapot. En als je het wilt ruilen blijkt dat het bonnetje met het pakpapier in de container is verdwenen. Trouwens, de meeste ouders merken toch niet dat het nieuwe speelgoed al na twee weken stuk is omdat het toch ergens achter in de kledingkast wordt getrapt. Speelgoed dat je tegen Koninginnedag weer tegenkomt om op de vrijmarkt te verkopen voor 30 keer minder dan het aankoopbedrag. Oja, nu ik toch aan het zeiken ben over speelgoedwinkels. Waarom hebben ze alleen van dat lelijke inpakpapier waarop om de 3 centimeter hun naam staat. Nog meer indoctrinatie? Of een verkooptrucje? Ik denk het laatste omdat naast de kassa ook altijd een mand staat met wél leuk inpakpapier. Dit kost je alleen twee euro per rol en je kunt er 2,5 cadeau mee inpakken.
Volg je me nog? Mooi, want ik heb het beste tot het laatste bewaard. Of het beste, het meest schaamteloze hoerige commerciële kutfestijn van allemaal. Namelijk die 'Club van Sinterklaasrotzooi' van en op Jetix. Laten we beginnen bij die belspel-aap die twee maanden lang als Coole Piet optreedt en lekker bijschnabbelt op radio en tv en elk jaar een nummer één-hit scoort omdat ouders denken dat hun kids dat nummer willen hebben. Ze kunnen het imnmers meezingen. Ja gek hè, als ze elk half uur dat nummer op Jetix voorbij zien komen. Ook Ernst, Bobby, Gebroeders Ko, Wipneus, Pim & de Rest zijn tegen lekker dure tarieven te boeken rond kerst. En we gaan massaal kijken. Niks meer lekker thuis bij de centrale verwarming zelf liedjes zingen, nee we gaan naar de schouwburg of het buurthuis waar die Jetixartiesten optreden. Al valt het buurthuis in het niet bij 'Het Grote Feest van Sinterklaas' in Ahoy, waar al deze B-artiesten meerdere keren per dag een show doen van een uurtje a 30 euro per kaartje. Kassa. Mag ik even vangen? Een gemiddeld gezin heeft 2 kinderen, en 4x30 is 120 euro + benzine + parkeren + eten + drinken + merchandise want Coole Piet signeert natuurlijk zijn single. En die Jetix- T-shirts zijn ook reuze leuk.
Het Sinterklaasfeest zoals ik dat ken, vuilniszak met cadeaus, marsepein, een paar nieuwe sokken en de nieuwste Kameleon, is dood. Het is een commerciële kutzooi geworden. Misschien ben ik gewoon een oude lul, maar als ik kinderen zou hebben nam ik ze elk jaar mee naar een Sinterklaasvrij buitenland. Ik snap niet hoe ouders dit zes weken lang volhouden. En waarom ze zichzelf dit aandoen, want zolang zij die rotzooi kopen in de Bart Smit, zolang ze de kinderen naar Jetix laten kijken en zolang ze met de hele familie naar het 'Grote Feest van Sinterklaas' gaan, zal het alleen nog maar commerciëler worden. Soms verlang ik naar het oude Sinterklaas dat ik een pakje in mijn schoen vond met als cadeau een paar sokken van Bert en Ernie. De enige sokken die ik nu nog in mijn schoenen vind zijn die zweetkousen die ik de avond ervoor met schoen en al heb uitgetrokken. Alsjeblief, als er toch een Sinterklaas bestaat, neem me dan elke jaar in oktober mee naar Spanje en breng me in januari terug. Ik kan er niet meer tegen. Want als de Sint niet optyft, doe ik het zelf wel.
