Sonic Superstars
De goedgemutste blauwe egel is weer toe aan een nieuw avontuur. Inmiddels is het alweer een tijdje geleden dat er een 2D platformer van Sonic op de markt kwam. Ditmaal met een nieuw likje verf en vier spelers co-op mode waarin Sonic The Hedgehog met zijn metgezellen, Tails, Knuckles en Amy samen de gevaren trotseren in de verschillende locaties op de Northstar Islands.
Als liefhebber van oude platformgames moet ik een beetje met weemoed aan vroeger denken toen we nog bij vriendjes langs gingen om bij elkaar games te spelen, waarbij het ene vriendje een Super Nintendo had en de ander een Sega Megadrive. Ik was een Nintendo kind, dus ik heb altijd meer tijd kunnen besteden aan de Nintendo-franchise titels maar in verhouding eigenlijk vrij weinig aan Sega titels. Enkel door de speelervaring thuis bij andere kids met een Megadrive, pikte ik hier en daar een Sega-titeltje mee en de 2D Sonic-games speelde ik eigenlijk altijd wel met plezier. Dus toen ik een paar maanden geleden een korte gameplay-trailer van Sonic Superstars zag en een klassieke 2D Sonic door het beeld zag rennen was de interesse weer gauw bij mij gewekt.
Qua premisse is er eigenlijk niks aan de originele verhaallijn veranderd. Dr. Eggman wil de dieren van de Northstar Islands veranderen in "Badniks" en de Chaos Emeralds stelen om de wereld te veroveren. Om hem te helpen huurt hij "Fang The Hunter" in die een inheems mysterieus meisje genaamd Trip heeft gevonden. Nu is het aan Sonic the Hedgehog, Tails, Knuckles en Amy om door elke locatie te reizen, alle eindbazen te verslaan en alle Chaos Emeralds te vinden om de snode plannen van Dr. Eggman te verijdelen en de wereld te redden.
Je hebt de keus uit vier personages (vijf als je de verhaallijn uitspeelt), Sonic, Tails, Knuckles en Amy Rose, ieder met hun eigen unieke vaardigheden, waarmee je door de 11 verschillende zones (met soms meerdere sub acts) kan navigeren. Sonic heeft de drop-dash vaardigheid, Tails kan in de lucht vliegen voor een korte periode, Knuckles kan als superman door een level gliden en muren beklimmen en Amy is voorzien van een dubbel-jump en kan vijanden op de kop slaan met een hamer. Elke vaardigheid zorgt er ook voor dat je levels op verschillende manieren kan verkennen.
Visueel heeft het spel een welkome 2.5D opfrisbeurt gekregen zodat het ook met de moderne tijd mee kan. De mechanieken en het physics systeem hebben ze overgenomen van Sonic Mania, waardoor Sonic Superstars speelt als een 16-bit sidescroller zoals de klassieke versies van weleer. Vanaf het eerste level (Bridge Island) voelt dit weer vertrouwd aan voor de liefhebber van oudere Sonic-games. De levels zijn daarin wel nieuw, begrijp me niet verkeerd, maar ik moest meteen even aan Green Hill Zone denken bij de start. Het Level design is verder kleurrijk en gevarieerd, misschien niet altijd even origineel, maar er zitten toch zeker wel een paar leuke levels tussen waarbij de Pinball zone en Cyber Station tot mijn favorieten behoren. De Chaos Emeralds bieden je ook nog unieke mogelijkheden, maar je hoeft ze niet per se altijd te gebruiken, maar ze zijn complementair aan de basis gameplay. Tussendoor spelen er leuke animaties in de stijl van de jaren '90 tekenfilm. Tot zover allemaal prima. Er zijn echter nog wel wat kanttekeningen.
Op de één of andere manier hebben ze voor de mini-games tussendoor gekozen voor een wat experimentelere aanpak. Het verzamelen van alle Chaos Emeralds gebeurt via een Tarzan-slinger game in 3D vorm, en je kunt nog speciale munten verzamelen middels diverse doolhof-slinger mini-games, maar deze worden al snel saai nadat je ze de eerste keer gespeeld hebt. Ik ben uiteindelijk enkel voor de Chaos Emeralds gegaan omdat dit de enige Power-up items waren die nog wat extra toevoeging gaven aan de gameplay. Die speciale munten zijn enkel voor customization opties voor de robots in battle-mode, die eigenlijk niemand speelt. Ik had liever een andere uitwerking van de mini-games gezien.
Voor Sound design hebben ze weer de hulp ingeroepen van componisten zoals Tee Lopes en Jun Senoue. De soundtrack is een mix van deels moderne sounds en wat oude klassieke 16-bit tracks uit de 90's. Ik begrijp dat ze hier deels nieuw publiek en oud publiek mee willen aantrekken, alleen de uitwerking is naar mijn mening niet altijd even goed, waardoor de tracks niet altijd even goed aanvoelen of memorabel blijven. Wellicht een kwestie van persoonlijke smaak, maar dit doet verder niks af aan de gameplay.
De Boss-fights in het spel daarentegen duren me echt te lang, niet vanwege de moeilijkheidsgraad, maar meer vanwege de hoeveelheid wachttijd die je soms hebt voordat je weer een actie kan uitvoeren. Sommige boss-fights duren echt meer dan 10 minuten vanwege die wachttijden tussendoor en mocht je dood gaan, kun je heel dat riedeltje opnieuw door. Speedrunners van platformgames zullen hier niet blij mee zijn. De algehele verhaalcampagne duurt niet zo lang. Ik denk dat ik binnen een uur of zes het spel in single-player modus wel uitgespeeld had.
Verder nog een klein praktisch aspect, 2D platformgames zijn eigenlijk ideale games om onderweg op een handheld te spelen zoals bijvoorbeeld op een Steam Deck, en omdat ik deze maand redelijk wat onderweg was, dacht ik prima, dan kan deze mee voor in de trein of het vliegtuig. Echter de Denuvo-beveiliging en het Epic Games Online element strooiden toch wat roet in het eten omdat ik daarvoor toch weer online verbinding moest maken. Voor een platformgame die eigenlijk prima offline gespeeld zou moeten kunnen worden, net zoals bijvoorbeeld de Mario-games, is dit wel jammer.
Co-op modus
Het co-op element is in theorie leuk bedacht, maar de uitwerking is hierin wat twijfelachtig. Het spel is alleen in lokaal co-op mode te spelen en als je dit met vier spelers tegelijktijd speelt wordt het al snel een chaos. Dit is deels inherent aan de karakteristieken van een Sonic-game maar ook deels aan de implementatie. Je kunt een Sonic-game op twee manieren spelen, of je gaat voor snelheid of je gaat relatief rustig op je gemak een level verkennen. De levels zijn zo ontworpen dat er meerdere wegen naar Rome leiden en je hebt de bewegingsvrijheid van alle windrichtingen om een level te vrij te verkennen. Dit gaat fout op het moment dat spelers allemaal een ander idee hebben van hoe een level gespeeld moet worden. Er is maar 1 speler waarbij de camera-focus kan liggen, waardoor het beeld dan echt alle kanten op gaat, en er zit niet echt een logica in op welke speler de camera op dat moment gefocust is, behalve dat de focus eigenlijk naar degene gaat die op dat moment op snelheid is, resultaat is dat je al snel buiten beeld valt en je weer mag meeliften met de speler waar op dat moment de camerafocus wel op staat. Co-op mode had prima gewerkt als er een online element in zat dat iedereen via zijn eigen scherm het spel kon spelen. Tenslotte bevat dit spel nog een PvP Battle-modus met battlebots, maar dit voelt meer als een gedachte achteraf voor contentvulling. Op het moment van schrijven trekt het online-element echt maar weinig spelers en is eigenlijk totaal niet boeiend om te spelen.
Tot slot
Het spel is een allegaartje van verschillende spelmechanieken uit eerdere titels. Er zitten goede elementen in en er zitten wat mindere elementen in, waarbij je het idee hebt dat ze bij Sega nog niet helemaal goed doorhebben wat ze nu precies met het blauwe egeltje aan moeten. Sonic Superstars brengt het klassieke spelgevoel uit de jaren 90 terug met een moderne esthetiek, en hoewel het niets baanbrekends is, biedt het toch een leuke ervaring voor de liefhebber van platformgames. Over het algemeen zit het met de gameplay voor de verhaalmodus wel goed, de game is wel wat kort en ze hadden de online PvP Battlemodus wat mij betreft wel achterwege kunnen laten. Maar vanwege de grote concurrentie aan games die dit jaar al uitgekomen zijn, denk ik echter niet dat dit spel bij veel mensen de komende feestdagen onder de kerstboom zal liggen, gezien de hoge aanschafprijs van €60,00. Wellicht voor een zachter prijsje.
Gespeeld op pc (Windows/Linux). Ook verkrijgbaar voor PlayStation 4/5, Xbox One, Xbox Series X|S en Nintendo Switch.
