Ys Memoire: The Oath in Felghana

In een ideale wereld zou iedereen weten dat Ys een fantastische serie is vol topgames. Helaas is dat niet het geval, dus het is maar goed dat er af een toe een remaster of remake uitkomt om even iedereens geheugen op te frissen. Dit keer is een van mijn favoriete delen aan de beurt: The Oath in Felghana.

Dit deel kwam in 2005 uit in Japan voor pc. In Europa was het pas in 2011 beschikbaar, destijds voor de PSP. De PlayStation Vita was toen al uit, dus ik heb de game daarop gespeeld en het was een fantastische ervaring. Nu is er dus een remaster, dit keer voor PS4, PS5 en Switch.

De Ys-serie bestaat al bijna veertig jaar, dus het is logisch dat er grote verschillen zijn in gameplay en narratieve stijl tussen de verschillende delen. In moderne Ys-games speel je vaak met meerdere personages en zijn er veel dialogen. The Oath in Felghana is nog van de tijd dat games vaak zonder allerlei - in mijn ogen tenminste - onnodige toeters en bellen kwamen. Je speelt enkel als Adol Christin en je kunt dit avontuur in één weekend doorlopen.

Oath is bovenal een heerlijke actie-game met een paar extra elementen waar je als gamer altijd blij van wordt. De relatief simpele hack & slash-gameplay wordt gesterkt door lichte RPG-systemen, goed ontworpen dungeons waarin je ook af en toe moet platformen, behoorlijk pittige baasgevechten en een simpel maar effectief verhaal.

Het hack & slash vechtsysteem wordt overigens een stuk complexer wanneer Adol nieuwe magische spreuken leert. Magie heeft namelijk in dit spel allerlei strategische functies. Met vuurmagie kun je vuurballen schieten en daarmee even vanuit een afstandje vechten. Met windmagie wordt Adol een dodelijke draaimolen. Dit is niet alleen nuttig meerdere vijanden tegelijk te raken, maar als je springt houdt deze vorm van magie je langer in de lucht. Ten slotte maakt aardemagie Adol even onkwetsbaar, iets dat tijdens bepaalde baasgevechten essentieel kan zijn. Tijdens het spelen moet je dus leren herkennen wat voor type magie je op dat moment nodig hebt en de gameplay krijgt daarmee verrassend veel diepgang.

De Ys-games staan tevens bekend om hun baasgevechten en Oath bevat wat dat betreft een hoop memorabele duels. Als je op hogere moeilijkheidsgraden speelt is dit een type spel waarin je echt de patronen van de bazen moet leren en intense aanvallen dient te ontwijken. Voor sommige spelers kan dit zeker frustrerend zijn, maar ik heb juist hoop dat games als Oath nu extra gewaardeerd gaan worden door een nieuwe generatie gamers die gehard is door From Software-games.

De relatief korte speelduur (zo’n acht uurtjes) van Oath is wat mij betreft juist een pluspunt. Dit is een game die op geen enkele manier de speeltijd probeert te rekken of je tijd verspilt met vervelende klusjes. Het tempo is hoog, er zijn maar een handjevol sidequests en als personages iets te zeggen hebben houden ze het lekker kort. Dit maakt de speelervaring lekker fris, al is dat misschien meer een kritiekpunt op de huidige staat van veel games.

Ik kom er nu pas aan toe, maar het gaat dus hier om een remaster. Echter, als je het spel opstart krijg je die indruk totaal niet. Dit is gewoon dezelfde game die in 2005 uitkwam, maar dan misschien met een extra HD-filter. Vooral de verouderde menu’s en user interface zijn even wennen. Misschien wel de grootste toevoeging aan deze versie zijn nieuwe portretplaatjes voor alle personages. Er wordt nu een wat meer moderne anime-stijl gebruikt in plaats van de stijl uit 2005. Het is alleen heel discutabel of het überhaupt een verbetering is. Gelukkig heb je de optie om tussen beide stijlen te wisselen.

Conclusie:
Ys Memoire: The Oath in Felghana is een klassieker die ook bijna twintig jaar later prima stand houdt. Het is een heerlijke actie-game met een lekker hoog tempo, aansprekende gameplaysystemen en leuke baasgevechten. Deze remaster doet weinig meer dan de game beschikbaar te maken voor nieuwere consoles, maar in dit geval is dat helemaal niet erg.

Gespeeld op PS5, ook beschikbaar voor PS4 en Switch.