Far Cry Primal

Het is tienduizend voor Christus. Mammoeten, sabeltandtijgers en bloederige stammenoorlogen zijn gemeengoed in het avontuur dat Far Cry Primal ons voorschotelt. In de huid van jager-verzamelaar Takkar moet je zien te te overleven tussen enorme roofdieren en het opnemen tegen vijandelijke stammen van kannibalen en religieuze fanaten. Ubisoft gooit het Far Cry-wezen dit keer over een compleet andere boeg, maar is dat wel zo verstandig?

Far Cry 2, 3 en 4 hadden allemaal een heleboel dingen gemeen, waarbij het derde en vierde deel het meest met elkaar overeenkwamen. Tussen de aankondiging en de release van Far Cry 4 dook her en der klaagzang op onder gamers vanwege 'meer van hetzelfde', een klacht waar ontwikkelaar Ubisoft regelmatig mee te maken heeft, ook binnen andere franchises. En toch was Far Cry 4 - wederom - een gigantisch succes en werd het de best verkopende Far Cry uit de geschiedenis van de serie. In het Verenigd Koninkrijk werd de game qua verkochte exemplaren alleen nog voorgegaan door GTA V.

In Far Cry Primal word je in beginne aardig in het diepe gegooid. Als Wenja-strijder werk je je omhoog in de hiërarchie naarmate je meer missies voltooit voor de stam. Aanvankelijk heb je weinig middelen tot je beschikking en is het een beetje behelpen qua jagen en verzamelen. Je hebt een basis/dorp van waaruit je opereert en waarin nog meer Wenja-krijgers wonen. De bevolking neemt toe naarmate je meer missies uitvoert en zodoende nieuwe stamleden recruteert. Je kunt je plaggenhutjes upgraden tot grote volwaardige tenten vol decoraties en ook leveren dorpsupgrades je nieuwe vaardigheden, wapens en andere hulpmiddelen op. Het vergroten van de Wenja-stam tot een aanzienlijke bevolking en daarmee een grote krijgsmacht is het overkoepelende doel in Primal.

Far Cry Primal is ondanks de radicale verandering in de setting een wereld van herkenbaarheid. Op de kaart zijn de welbekende icoontjes terug te vinden zoals de locaties van specifieke wilde dieren en locaties van te veroveren outposts stammendorpen. De verschillende skill-trees die we kennen van vorige Far Cry-games zijn terug in een iets ander jasje. Niet langer zijn vaardigheden opgedeeld in duidelijk afgebakende categorieën, maar ze worden onderderveeld in specialistische Wenja-krijgers. Je zal verschillende notabele krijgers moeten helpen om ze naar je dorp te krijgen. Zodra ze zich in jouw gehucht hebben gevestigd, speel je hun bijbehorende skill-tree vrij en leer je wapens maken die bij het personage passen. Op het eerste gezicht lijkt het systeem vernieuwend vanwege de invalshoek, maar in de praktijk is er weinig wezenlijk anders aan de vaardigheden zelf. Denk aan de terugkeer van bekende skills zoals Death from Above en Chain Takedown, of handigheidjes als het automatisch looten na een takedown.

Het levelen gaat erg snel zodra je de game een beetje doorhebt. Er zijn legio mogelijkheden om XP te vergaren, zoals outposts bevrijden, vreugdevuren aansteken en random events doen die her en der verschijnen. Bij deze events is het weer herkenbaarheid troef, zoals het bevrijden van Wenja-strijders die gebonden weggevoerd worden, of het jagen op een specifieke leeuwensoort. Ook de hallucinaties zijn weer van de partij, met ditmaal ook de mogelijkheid om als mammoet te spelen. In deze gedaante neem je het op tegen menselijke vijanden, neushoorns en vage psychedelische verschijnselen. Het is wel aardig voor de afwisseling maar gaat snel vervelen, vooral het overdreven kleurrijke en buitenaardse tijdens de hallucinatieonderdelen hebben me al sinds Far Cry 3 nooit echt kunnen boeien.

Er zijn een paar problemen waar Primal mee kampt. Ten eerste is dat het ontbreken van een drijfveer voor de speler. Zoals gezegd word je in het diepe gegooid zonder een wezenlijk doel, wat je als speler regelmatig doet afvragen waar je het allemaal voor doet. Ten tweede is er de (logische) beperking in middelen die je hebt als holbewoner. Een paar knotsen, een paar speren, een pijl en boog en een slinger, en dan heb je de meeste wapens wel gehad. Mijn grootste bezorgheid toen ik in Primal stapte was dat ik het voortreffelijke wapenarsenaal van deel twee en drie zou missen, zonder dat daar een gelijkwaardige vervanging voor zou komen. Het bleek geen onterechte bezorgdheid. Voor mij is een Far Cry zonder mooi vormgegeven AK47's en glimmende Desert Eagles eigenlijk ondenkbaar, hoe kleingeestig het ook moge klinken.

Ten slotte is er de Ubi-sleur. Het zal van persoon tot persoon verschillen in hoeverre dit je plezier met de game beïnvloedt. Ik haal nog maar eens het voorbeeld aan van de overgang tussen Far Cry 3 en Far Cry 4, waarbij de verschillen in grote lijnen ook nihil waren en deel vier nog steeds een enorm succes was. Steeds maar weer dezelfde icoontjes op de kaart nalopen, dezelfde jaag- en verzamelrituelen, dezelfde stroopanimaties, dezelfde collectibles en dezelfde skill-trees. Het staat hoe dan ook buiten kijf dat hoe meer delen Ubisoft binnen dezelfde franchise weet te wringen, hoe groter de weerstand klinkt vanuit de gaming community. Assassin's Creed is daar een (ander) bekend voorbeeld van.

Door Primal een luie reskin te noemen doen we de game overigens tekort. Noemenswaardige nieuwe features zijn onder andere te bekennen in de 'Beast Mastery' skills. Deze tak van sport omvat het temmen van wilde dieren, van wolven tot dassen tot sabeltandtijgers. Een tamme beer of sabeltandtijger aan je zijde kan tijdens gevechten erg handig zijn en zelfs het tij keren. Je kunt je nieuwe huisdieren een aantal beperkte commando's geven, zoals het jagen op ander wild, het aanvallen van vijandige stammen of ergens plaats te laten nemen voor een hinderlaag. Een andere trouwe compagnon in Primal is de uil. Simpel gezegd is de uil de vervanger van de verrekijker/scanner uit eerdere delen waarmee je je aanvalsgebied kunt verkennen om je strategie en planning op aan te passen. Na je uil opgeroepen te hebben, kun je door zijn ogen gebieden verkennen, vijanden markeren en hem later zelfs aanvallen of bijenbommen laten vallen.

Ook soort van nieuw is de hunter vision. Door deze te activeren lichten dieren, objecten en resources op, wat het jagen en verzamelen wat eenvoudiger maakt. Het systeem zelf is natuurlijk niet nieuw, en ook in de twee voorgaande Far Cry-delen kon je hetzelfde bewerkstelligen met bepaalde injectiespuiten. In veel missies speelt de hunter vision een grote rol, omdat je bijvoorbeeld voetafdrukken, geuren of vergiftigde beekjes moet volgen. Het heeft af en toe wel érg veel weg van The Witcher 3, met voetsporen die rood oplichten met hunter vision actief. Deze leiden dan weer tot rood oplichtende lijken of andere plaatsen delict, waar je even kortstondig naast hurkt om vervolgens je zoektocht te vervolgen.

Conclusie
Ubisoft probeert met Far Cry Primal de succesformule van Far Cry naar een nieuwe, originele setting te vertalen. Dat is gelukt: de wereld waarin je je begeeft ziet er geweldig uit en voelt prehistorisch-geloofwaardig aan. Maar dat is het dan ook. Alle uitgekauwde gameplayelementen uit diezelfde succesformule die we al tig keer zagen in eerdere Far Cry- en Assassin's Creed-games maken hun comeback. Mammoeten spietsen met speren en samenwerken met sabeltandtijgers zijn geen onaardige innovaties, maar het gebrek aan een sterk verhaal, de beperkte wapens ten opzichte van eerdere Far Cry-games en de gerecyclede opdrachten maken van Primal niet veel meer dan een middenmoter.