CD: Ponoka - Hindsight
De missing link is dat ik te gehaast was met googlen, en dat voorman/oprichter Rick de Gier van Ponoka (spreek uit: Po-nóó-ka) in deze kleine boerengemeenschap in Alberta, Canada is opgegroeid.
Hindsight ligt prettig in het gehoor. Gitaarpopliedjes met een lo-fi randje. Met enige verbeelding en dichterlijke vrijheid zou ik zelfs zeggen: een Engelstalige Spinvis op steroïden en zonder zolderkamer of schaar om bandjes en muizen in tweeën te knippen. Alhoewel de cd-cover wel het nodige knip- en plakwerk cq. huisvlijt doet vermoeden.
De muziek is lichtelijk melancholisch, mede door de vlakke zang. Ik hoor iemand met gekromde rug om de piano gebogen zittend, terwijl de eerste zonnestralen alweer door de stoffige gordijnen schijnen. Dat wordt dan wel weer afgewisseld door krakende gitaren. De zang is monotoon, op het gevaar van verveling af. Toch valt dat erg mee, het verschaft het schijfje eerder de nodige compactheid en samenhang.
En dat doen ze goed. Elf liedjes klinken als één, en laten de luisteraar met een echo achter. De muziek dringt zich niet aan je op, maar je mist het wanneer de cd de laatste bitjes verstrooid heeft. Het is alsof de muziek nog heel even in je hoofd doorgaat, totdat je brein registreert dat er toch echt geen geluid meer uit de speakers komt. Ongemerkt trekt deze cd je erin, subtiel en zonder grote gebaren.
Hele grote uitschieters kent deze cd niet. De kracht zit in het collectief, en de intimiteit. Beperkingen bieden soms kracht, en deze cd straalt dat uit. Geen wilde dingen bij de productie, geen mega aantal tracks of een stortvloed aan accenten, gewoon een eerlijke schijf.
Vergelijkingen iemand? Het thuisgevoel van Spinvis, het gewoon-theatrale en tegendraadse van Pavement, het dromerig zeurende van Grandaddy. Zeg nou zelf: Ponoka had toch gewoon uit de eindeloze graanvelden van midden-Canada kunnen komen? Ja, godverdomme, er staat toch een John Deere op de voorkant?
Normaalgesproken zou ik zeggen dat er uit Zaandam niets goed kan komen, behoudens chocolade dan, maar een prettig dwaalspoor via een klein Canadees plaatsje bracht me bij Ponoka. Klinkend bewijs dat vooroordelen niet goed zijn. Mea culpa. Fijne plaat.
Label: Volkoren/Munich Releasedatum: 5 februari 2007
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
