Cold Case Files
<\/center>Na een korte uitleg van de \\\"Chief\\\" sta je er alleen voor. Links onderin het beeld staan enkele iconen waarmee je naar de verschillende afdelingen kan. Een badge stelt de chief voor, een rekje reageerbuizen het lab, en een Rolodex je kantoor. Vanuit je kantoor kan je ook de Evidence Room en eventueel case-gerelateerde lokaties bezoeken. Op je bureau ligt het dossier, hier vind je een korte beschrijving van de zaak (het misdrijf, het slachtoffer en eventuele verdachten en/of getuigen). Informatie die je vergaart door het onderzoeken van bewijsstukken of het ondervragen van verdachten en getuigen wordt automatisch verwerkt in het dossier.
Het eerste dat opvalt is de slechte lipsync. De personages bewegen hun mond wel, maar niet in hetzelfde ritme als de gesproken tekst. Ook hun houdingen zijn onnatuurlijk en vreemd. Graphics zijn echter in een adventure van ondergeschikt belang, dus als de rest wel goed is, zijn dat soort dingen overkomelijk. De meeste acteurs spreken met een streekgebonden Amerikaans accent. In de tussenfilmpjes is geen ondertiteling aanwezig, tijdens het oplossen van de zaken wel. In een café hoor je geluiden van een drukbezocht café inclusief geklets, biljartballen en glazen. Toch is het café op jou en de uitbater na helemaal leeg.
<\/center>Na het dossier te hebben gelezen, de bewijsstukken te hebben bekeken en met de verdachten en getuigen te hebben gepraat, begin je een idee te krijgen waar de zaak om draait. Maar als je dieper op de bewijsstukken in wil gaan, of de verdachten verder wil ondervragen, blijkt dat niet te kunnen. Na alle lokaties nogmaals bezocht te hebben en nogmaals met iedereen gepraat te hebben (na een kwartier speeltijd ongeveer), lijk je vast te zitten. De summiere informatie die je hebt is niet voldoende om een verdachte te arresteren, toch is dat de enige optie die nog open is. Doe je dat, dan wordt de verdachte gearresteerd en veroordeeld. Gefeliciteerd, je hebt de zaak opgelost en je wordt gepromoveerd!
Alle andere cases zijn net zo kort. De zes cases en de bonuscase kosten je in totaal maximaal twee uur. Je hebt dan geen enkele keer zelf hoeven nadenken, niets te hoeven combineren en geen lastige vragen hoeven stellen. Tijdens gesprekken met verdachten staan de zinnen onderin beeld, het enige waar je invloed op hebt is de volgorde waarin je ze stelt, er is geen enkele mogelijkheid om het gesprek te sturen. Je moet gewoon alle dialoogregels één voor één afwerken. Als je iets hebt om in het laboratorium te laten onderzoeken, kan je dat ofwel zelf onder de microscoop leggen, je krijgt dan direct de uitkomst, of je moet het aan de technician geven, je moet dan dertig seconden wachten tot je een berichtje krijgt dat de uitslag binnen is. Iemands achtergrond natrekken werkt op een vergelijkbare manier. Ontdek je iets interessants, dan komt er automatisch een nieuwe lokatie of verdachte bij in je dossier.
Aan alles is te merken dat Activision het spel vooral snel op de markt wilde brengen.
Hoewel de cases zich in verschilldende delen van de Verenigde Staten afspelen, is de lijkschouwer steeds dezelfde jongeman. Dat hij zich een zaak van twintig jaar geleden nog goed kan herinneren is op zijn zachtst gezegd ongeloofwaardig. De misdrijven zijn niet uitgewerkt en onorigineel. Bovendien zit het spel vol typefouten. Een bloemlezing: \\\"ashtry\\\", \\\"reasearching\\\", \\\"possesion\\\" en \\\"suspect arrested on burgelry charges\\\".
<\/center>Irritant is ook het A&E logo dat constant in beeld staat. Blijkbaar hebben ze ook een deal gesloten met Virgin Music, hun logo kom je ook tot vervelens toe tegen (op de muur in een steegje, als poster aan iemands muur, in een café tussen de biermerk-reclames...
<\/center>
