CD: The Hold Steady - Boys and Girls in America

Jelle Schot (JelleS)
Met overweldigende kritieken van de Amerikaanse pers, waaronder een 9,4 van het invloedrijke Pitchfork, mag het derde album van de New Yorkse rockband The Hold Steady gerust een groot succes genoemd worden. Nu Boys and Girls in America hier wordt uitgebracht, gevolgd door een optreden in Paradiso, zullen wij er ook aan moeten geloven. Met zijn straatpoëzie weet zanger Craig Finn een beeld te schetsen van de Amerikaanse jeugd. Tekstueel zit het wel goed, zowel een song over dichter John Berryman als liedjes over drank, drugs en meisjes sleuren je mee in de wereld van Finn. Jammer genoeg is die verscheidenheid in de muziek lastiger te vinden.




Openers 'Stuck Between Stations', 'Chips Ahoy' en 'Hot Soft Light' behoren absoluut tot de beste nummers van 2006 dankzij de sterke gitaarriffs en geweldige teksten. Vooral wanneer de piano naar voren komt snap je waarom alle critici zo enthousiast waren. Een vergelijking met Bruce Springsteens E-Band is niet te vermijden. Of dat positief of negatief is zal voor iedereen verschillen. Voor zolang het duurt is Boys and Girls in America een spannende indierockplaat, maar de houdbaarheidsdatum komt al snel in zicht. De verhalen van Finn, hoe fascinerend ze ook zijn, raken na een tijdje uitgewerkt. Overgeleverd aan enkel de muzikale kwaliteiten blijkt het allemaal niet zo bijzonder te zijn. Vooral veel van hetzelfde, met enkele uitschieters. Originaliteit is niet altijd een waarborg voor kwaliteit, en ook zeker niet noodzakelijk, maar Boys and Girls in America brengt niets nieuws ten opzichte van de twee voorgangers. Als die platen dan ook nog eens over het geheel beter zijn, mag je best van een teleurstelling spreken.




Tegen het einde weet het akoestische 'Citrus' het nog een beetje goed te maken. Het is duidelijk waarom The Hold Steady al veelvuldig is beschreven als the ultimate bar-band. Je ziet Finn voor je in een donkere kroeg voor intellectuelen, de spotlight op zijn gitaar. 'Hey citrus, hey liquor, I love it when you mix together'. De whisky en wijn drinkende dertigers in het publiek denken terug aan die goede oude tijd. De melancholie druipt ervan af. Riep het gehele album die sfeer maar op. Nu blijft een goed album over, dat zoveel meer had kunnen zijn. Volgens velen is dit het meesterwerk van The Hold Steady, wat mij betreft moet die nog komen. De potentie is er zeker.

The Hold Steady speelt zaterdag 10 februari in Paradiso, Amsterdam


Label: Vagrant Releasedatum: 29-01-2007 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!