Maandenlang was hij al in het nieuws. Het was een van de langstverwachte platen van de afgelopen tijd, en toch zal menig landgenoot nog nooit iets van deze band hebben gehoord. Echt toegankelijk is de muziek ook niet. In de Top 40 zul je niet snel een nummer van Tool terugvinden. Toch is Tool in Nederland immens populair. Dat bleek maar weer toen op 5 mei de voorverkoop voor hun optreden in 013 binnen een kwartier was afgelopen, omdat het was uitverkocht.
Op 14 mei zou ook nog eens de nieuwe CD, Lateralus genaamd, uitkomen. Gelukkig zitten er in mijn woonplaats enkele goede CD-winkels, en dus wist ik dat ik vrijdag de 11de misschien al een exemplaar zou kunnen krijgen. En ja hoor, de plaat stond al op vol volume aan, en ze waren juist bezig met het labelen. Blij als een kind ging ik weer terug naar huis om dit album eens grondig te beluisteren.
De eerste indruk die je krijgt van een CD, komt natuurlijk van de vormgeving. Het jewel CD-doosje zit in een mooie, enigszins transparant grijze hoes met daarop de band en de titel van het album (logisch). Voorzichtig het hoesje eraf gehaald (je weet maar nooit hoe gammel dat ding is - het blijkt overigens totaal niet gammel te zijn) en daar kwam het bekende beeld, wat velen van ons al een tijdje kenden van op internet circulerende bestanden. Op de voorkant prijkt een enigszins ontlede man, met zijn hand in de lucht, omgeven door allerlei artistiek, een beetje Escher-achtige figuren. Op zich vind ik het niet echt bijzonder, maar toen ik het de inlay uit het doosje haalde, bleek dat het plaatje opgebouwd was uit verschillende doorzichtige blaadjes, waarop telkens een deel van de voorkant staat. Een erg leuk idee, wat het toch weer erg origineel maakt.
