Na een tijdje valt dit nummer weer weg in een rustgevend stukje melodieus gepingel, iets wat de fan zeker herkent van nummers van Ænema en Undertow. Uiteraard komt dit nummer ook weer hard terug.
Nummer 9 is weer zo'n hoogtepunt. Lateralis is een TOOL nummer wat in de verre, verre verte wel iets van Ænema heeft. Nummer 10 is weer een interludeje (wel een van 4 minuten). In dit nummer komen naar mijn horen Afrikaanse drummetjes voor, die weer heerlijk overgaan in het volgende nummer: "Reflection". Drum in een heerlijke melodie, afgelost door een vaag soort iets. TOOL-geluiden omschrijven schijnt een vak apart te zijn .
Nummertje 12, "Triad" is TOOL in de beste zin van het woord: een knagerige melodie met vage industrial sounds ertussen. Maar daarna is het stil audio komt pas terug in het laatste nummer, "Fiaap de oiad". Een nummer a la "Message to Harry", "Manback" of "Die Eier von Satan". Vaag chaotisch gedrum en stoorgeluiden met op de achtergrond de jankstem van een area51 gastje dat over aliens loopt te janken. Geweldig!
Conclusie:
Eén nummer op dit album zorgt voor een absoluut hoogtepunt. Dit album te beluisteren als één geheel, omdat de nummers zo heerlijk op elkaar overgaan en voor een muzikale harmonie zorgen. Dit, in combinatie met de mathematische perfectie van de nummers van TOOL, zorgt voor een geweldig album, welke de fans en liefhebbers zeker zal aanspreken. Voor de mensen die "A perfect circle" goed vinden, is dit zeker een album om eens beter te gaan beluisteren. Voor de mensen die de vorige albums niet zo denderend vonden is Lateralus echter niets. Je moet er van houden.
Wat ik wel mis is de ultieme vaagheid. Weliswaar doet TOOL zijn best met "Faaip de Oiad", maar er had naar mijn mening wel ietsjes meer van ingemogen. Lateralus is een echt luisteralbum, niet een hooralbum...
.