Nawoord en bedankjes
Met een vrij afgezaagd titeltje begin ik mijn relaas dit keer. 2007 is voor mij een vreemd jaar geweest. Ik verloor mijn eerste vriendinnetje (daarmee kreeg ik er een hoop empirische kennis bij over hoe het vooral niet moet in een relatie), ik wandelde in september voor het eerst de aftandse gebouwen van de faculteit Engels binnen, een achttienjarig scholiertje die het ook allemaal niet zo goed wist. Ik leerde tientallen nieuwe mensen kennen, leerde zuipen en bleef roken. 2007 was, alle andere jaren gewogen en te licht bevonden, het meest indruk- en gebeurtenisrijke jaar dat ik tot nu toe heb doorleefd.Verder, en dat is voor jullie lezers wellicht veel belangrijker, heb ik in 2007 FOK! ontdekt. Voorzichtig oriënteerde ik mij in Klaagbaak en Onzin, lachte me vaak een breuk, raakte oververhit, opende topics, kreeg reprimande-PM's waar ik destijds groot respect en ontzag voor had, en had groot respect voor de crew. (Daarin bleek ik de enige.) Ik begon columns te lezen op de Frontpage, waar ik al tijden het nieuws las. Na een tijdje kwam het in me op zelf een stukje van mijn langlopende weblogje te sturen. Ik schatte mijn kansen gering in, maar het stuk werd inderdaad geplaatst.
Na drie submits kreeg ik begin juni, precies toen mijn relatie over was en ik opeens veel te veel tijd had, een verzoek van TheGrandWazoo. Ja, ik wilde héél graag columnist zijn. Vijfduizend views was immers beter dan twintig, waar ik er dan ook nog eens vijftien van had veroorzaakt door keer op keer te kijken of er al iemand mijn nieuwe stukje gelezen had. Mijn stijl -een menging van typisch webloggeneuzel en expres onleesbaar geschreven stukjes voor de schoolkrant- heb ik sindsdien geleidelijk proberen aan te passen. Wat is gebleven, is het dwangmatig indelen van de column in vrijwel precies even lange alinea's.
Zo dus. Ook die eeuwige bijzinnen, waarin ik grossier, de altijd in overvloed aanwezige komma's, want oh, oh, oh, die zin mag niet zomaar afgelopen zijn, het af en toe gebruiken van ouderwetse, moeilijke woorden waar een makkelijker alternatief voor is, alsmede de puntenangst (ja, in deze zin is het expres), zijn gebleven. Ik herinner me kritiek op dat panische verlengen van zinnen van mijn Nederlandslerares in de vierde klas nog goed. Het volgende stuk -een betoog van 800 woorden over een of andere wet- schreef ik in één lange, grammaticaal correcte, maar ó zo onleesbare zin. Als je van dat soort dingen geniet wordt je al snel columnist op FOK!, denk ik.
Al bij mijn aantreden in juni was het onrustig in de columnistencrew. Ja, users, crew is niet heilig. We vechten een hoop. Er heerste enorme spanning tussen verschillende 'groepjes'; met sommigen heb je wat en met anderen niet, dat heb je zelfs in de crew. Tien elkaar overschreeuwende mannen die allemaal hun zegje wilden hebben over vrijwel alles wat de revue passeerde. Ik werd er gek van, maar genoot ervan: ik was één van die tien. Wat me uit die periode nog bijstaat is SunChaser's volledige verbazing toen hij ontdekte dat ik 'maar' 18 was. Dat was werkelijk hilarisch. U had er bij moeten zijn.
In augustus kon Tim het allemaal niet meer hebben. Er waren veel te vaak ruzies, veel columnisten waren het niet eens met het nieuwe beleid van niet één, maar meerdere columns per dag, daarnaast had hij veel te weinig tijd om dit alles in de perken te houden én waren SunChaser en Danny de crew binnengekomen in juli; wat zij een mening noemden, noemden de wat fijngevoeligere columnisten steevast horkerig, en wat zij als 'literair, neerbuigend en stekend onder water' betitelden, vonden de columnisten weer heel normaal. Het ging niet zo.
TGW zocht een vervanger. Ik bood mezelf aan, omdat ik wat ideetjes had ter leering ende vermaeck. Ik zei dat ik een maand wilde blijven. Wat ik niet wist, is dat dat niet geldt op FOK!. Je komt in je rol. In de eerste maand vielen twee ontslagen in hooglopende ruzies, maar kwamen beide columnisten weer terug. Ik verzon wat nieuwe dingen: grotere plaatjes voor alle columnisten, een strikt beleid van 2 columns per dag (ochtendcolumnisten en avondsubmits), stelde de tijden vast op vijf uur 's ochtends en vijf uur 's middags en bedacht de 9/11-special.
Achter de schermen voerde ik een totaal overtrokken infantiel waarderingssysteem in onder het motto “je bent nooit te oud voor kleuterklaspraktijken”. Concreet betekende het dat men elkaar een 'plusje' kon geven als blijk van waardering voor wat dan ook; degene met de meeste plusjes (ofwel, voor jeugdige lezers, de meeste streetcredz) werd columnist van de maand. Rond het begin van november bleek het systeem, dat ik vooral had bedacht om 'de crew' elkaar ook eens complimenteus te laten bejegenen, overbodig.
Ruzies werden netjes uitgepraat of liepen niet te hoog op, de versleten literaire kliek begon Sun en Danny te begrijpen en aan de Sinterklaas-special werkten vrijwel alle columnisten graag mee. Ook deze special liep wat dat betreft van een leien dakje. De coherentie in de columnistencrew is er ontzettend op vooruit gegaan. We mochten Shitonya (die inmiddels weer is vertrokken), kassameisje en Sidd verwelkomen. Ook het nieuwe beleid van twee columns per dag loopt goed; mijn angst dat het aantal views en reacties per column zou dalen bleek ongegrond. Met miljoenen views over het hele jaar hebben we het er goed vanaf gebracht.
Er verschenen ontzettend mooie stukken. Ik noem geen namen, want dan zul je altijd zien dat je de verkeerde columns noemt of je moet er meteen één van élke columnist noemen omdat een ander zich anders achtergesteld voelt (het is en blijft de columncrew, hč), maar de trouwe lezer heeft van er hopelijk van genoten. Dit alles -en ja, we komen toe aan de bedankjes- was zonder 'mijn', maar vooral júllie crew nooit mogelijk geweest. Elke columnist afzonderlijk heeft ook in 2007 zijn best gedaan om toch vooral stukken te blijven schrijven. Voor hunzelf, voor jullie. Jullie schreven ook ontzettend veel.
dat alles word dan vaak geschreve in otnzettend slegt nederlands vol spellings fouten, taal fouten, en interpunctie, fauten. En dat zetten wij dan weer recht. Degene die zo'n beetje voor de helft van de spellchecks verantwoordelijk is, is een gemoedelijke vent van een jaar of 42 met een grote voorliefde voor onbereikbare dames, koken, muziek, mooi schrijven en goed advies verstrekken. Bedankt, bazbo. Bedankt ook TGW, die naast een aardige Eindredacteur ook een uitstekend verhalende schrijver, een goede vriend en -hopelijk binnenkort- een even goed zuipmaatje is gebleken. Nogmaals gefeliciteerd met je verloving, trouwens, Tim.
SunChaser -die altijd wat te zeiken heeft, maar altijd oprecht-, Danny -oppergoeroe die zijn gevoelige kant liet zien in zijn 9/11-bijdrage-, Driek -die weer ruim vijftig maal volstrekt willekeurige nieuwsberichten op vaak hilarische wijze aan elkaar breide-, Tuvokki -met zijn prachtige vierluik over de dood-, Alpeko -wiens stuk over (relaties in)kleuren me ontzettend ontroerde-, Tijl -met zijn succesvolle serie over zijn verschrikkelijke baan-, SIDD -die zich van een rivaliserende columnsite weg liet plukken-, en natuurlijk de enige vrouw in ons midden, kassameisje. Ja, dan haak ik af.
U als lezer heeft ook weer in 2007 (al dan niet) geduldig columns naar willekeur, of wellicht van uw favoriete columnist, weten te verslinden en te bereageren met (bijna) altijd zinvol commentaar. Ook in 2008 zullen wij, als crew, er helemaal voor gaan. Aan de leesbaarheid, bereikbaarheid en kwaliteit zullen we vanzelfsprekend weer absoluut níét gaan werken, maar dat verwacht u inmiddels hopelijk al niet meer. Het duurt pas een half jaar, maar ik heb genoten. Rest me niet anders te zeggen dan “bedankt, hč, en een < insert > 2008.”
Alle columns in de oud-en-nieuw-special (te verschijnen op nevenstaand tijdstip):
05:00: superworms \"Nawoord en bedankjes\"
18:00: bazbo's \"bazbo bakt ze bruin\"
20:00: kassameisjes \"Een heet en spannend nieuwjaar\"
22:00: tuvokki's \"Nieuwjaar met een onbekende\"
00:00: Danny's \"Renate Verbaan; gelukkig nieuwjaar!\"
02:00: SunChasers column (verrassing!)
04:00: bazbo's \"De uitverkorene\"
