Geen tijd? Sodemieter op!
Je kunt jezelf aardig voor de gek houden. Zo houd ik het zelf alweer een tijdje vol om te roepen dat ik het als werkloze drukker heb dan ooit. Ik heb zelfs het gore lef om 's avonds op de bank te vallen en te denken: dáár was ik even aan toe!
Onzin natuurlijk. Aan werk was ik al snel vijftig uur per week kwijt. Als ik daar een gezonde nachtrust en een beetje huishouden aan toevoeg, hield ik per week nog steeds vijftig uur aan vrije tijd over. Zonder werk werd dat dus even verdubbeld. Honderd uur! Voor een vrijgezelle kerel is dat werkelijk véél te veel vrije tijd!
Oké. Je moet ook nog verplicht solliciteren. Minimaal één keer per week. IJverig als ik ben, doe ik er drie per week en sta ik al snel een héél uur in de min.
En ja: je moet ook nog wel eens poepen. Een beetje op de hoogte blijven van het nieuws. Je sociale leven een beetje bijhouden. Ik weet die zaken meestal prima te combineren. Met mijn gigantische smartphone kan ik al poepend prima de verschillende nieuwssites even checken. Als ik dan toch bezig ben, neem ik mijn sociale media nog even mee.
Jawel: ik ben een efficiënte sodemieter. Maar nog steeds slechts een paar uurtjes weg dus. Waar ik het dan toch nog zo 'vreselijk druk' mee heb?
Nou. Ook toen ik nog werkte, had ik al een behoorlijk aantal bezigheden. Voorzitter van een cliëntenraad, muziek maken, repeteren, optreden, schrijven, andermans koffie opdrinken. En eigenlijk heb ik die bezigheden gewoon een beetje opgevoerd. Zaken waarvoor ik met vijftig uur aan vrije tijd al ruim voldoende tijd had, heb ik gewoon wat uitgebreid en moffel ik nu moeiteloos ergens in die HONDERD uur aan vrije tijd!
En dat zónder die 'last' van werk! Als je amper moe naar bed gaat en rond half negen je nest uit komt rollen, doe je al die zogenaamde verplichtingen met twee vingers in je neus. Reken maar dat ik nog zat tijd en energie over heb!
Druk, druk, druk. Dat is momenteel het eerste argument, als wordt gevraagd om eens wat meer tijd voor elkaar te nemen. Voor je familie, je kinderen, je oma of je buurman. Je tante meehelpen met een DigiD aanvragen. Je wat treurig kijkende korfbalmaatje vragen wat er aan de hand is.
En kijk. Ik ben niet ook kapot van die bezuinigingsgolf in de zorg. Ik ben zéker geen fan van de 'verplichte vrijwilligers'. Maar trekken we niet gewoon een hele lange neus naar die overheid, als we die bezuiniging verwezenlijken door simpelweg een paar uurtjes per week te investeren? Voor mensen die tegen een depressie aan schuren of mensen die dreigen in de financiële shit te raken, kunnen een paar uurtjes menselijk contact het verschil maken tussen kostbare gevolgen en soms simpele oplossingen.
Even heel eerlijk. Momenteel zijn er bijna 700.000 mensen met ieder honderd vrije uren per week. De werkende medemens heeft er nog steeds vijftig over. En dan nog een vracht studenten, die niet eens beseffen hoe godsgruwelijk veel vrije tijd ze wel niet hebben! Met de inzet van een fractie van al die uren, zet je het kabinet al rap zwaar voor lul.
Pardon? Geen tijd? Sodemieter op!
Heb je zelf een column geschreven die je graag op FOK! gepubliceerd wilt hebben? Twijfel dan niet om 'm in de submit te gooien!
