Binnenhofnar Henk Bleker
In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Luc van Lier en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep.
Vandaag in deel 2 van een tweeluik over de idioten van het CDA een hoofdrol voor Henk Bleker, de Binnenhofnar van het CDA. Leugenaar, manipulator en baantjesjager.
Een onverwacht groot gedeelte van de oorspronkelijke CDA-stemmers in Boekel blijkt tóch over hersens te beschikken. Die stemmen niet meer op het CDA. Het CDA doet er alles aan om ook de resterende 891 Boekelse kiezers te verjagen. Dus stuurden ze Henk Bleker naar dat Brabantse dorp. Henk Bleker heeft zich enkele dagen ondergedompeld in de Boekelse samenleving om te onderzoeken waarom mensen het CDA de rug toe hebben gekeerd. Hij is bij de sportclub langs geweest (waar hij op jammerlijke wijze schijnt te zijn betrapt in de meisjeskleedkamer), heeft de weekmarkt bezocht (waar naar verluidt op wonderbaarlijke wijze de ambachtelijke boerenmelk verzuurde en de sperzieboontjes in razend tempo verlepten) en zat een avondje in de dorpskroeg (waar tot woede van de kastelein de overige bezoekers bij wijze van uitzondering al om 8 uur vertrokken met de mededeling dat ze maar eens een keertje vroeg onder de wol moesten).
Die Henk. Onze nationale Binnenhofnar. De malloot die een jeugdig negerjongetje een wisse dood in wilde jagen (en dat bij Pauw en Witteman kwam toelichten omdat zijn collega Meinout Leers van Tonningen te beroerd was om dat zelf even te komen vertellen), maar hem eerst nog even een briefje gaf dat ‘ie mee mocht naar voetballen.
Henk Bleker, die ook had nagelaten om samen met zijn collega Ap Klink even een excuusbrief aan de slachtoffers van de Q-koorts te schrijven. De winst van geitenfokkers belangrijker dan de gezondheid van mensen. Poen gaat boven fatsoen, bij het CDA. En dan naar een boerendorp afreizen om uit te zoeken hoe dat toch in hemelsnaam mogelijk is, dat de kiezers weglopen.
Maar goed. Eerder heeft Bleker bij de NRC al eens uitgezocht, hoe dat zat met die kritiek op het CDA. Toen heeft ‘ie die kindjournaliste aan de haak geslagen. Ik zie nog die verschrikkelijke foto voor me. Henkie Bleker aan het pootjebaden in een knoflookstaat. Oude mannen dienen hun gerimpelde witte spillepoten uit het zicht van het publiek te houden. Echt. Maar Henk Bleker niet. Pathetisch.
Nadat Henk in 2010, na de aftocht van die andere hypocriete hufter, die Balkenende, partijvoorzitter werd, maakte Henk binnen het CDA de geesten rijp voor een samenwerking met Geert Wilders. Ondanks waarschuwingen van allerlei prominente CDA’ers ging je samen met Maxime Verhagen door met het ritselen van een innige samenwerking met de PVV. Ik zie nog steeds dat armzalige CDA-congres in Arnhem voor me. “Steek de rode kaart op als u tegen het voorstander zijn bent van het afkeuren van de positieve motie op het negatieve besluit”. Zoiets. Daar is voor die CDA-stemmende keuterboertjes op het congres toch werkelijk geen touw aan vast te knopen? En ondanks herhaalde mededelingen op de televisie en in andere media dat je niet uit was op een baantje in het landsbestuur, liet Henk Bleker zich twee weken later beëdigen als staatssecretaris. Ze zijn in Boekel wel gek, maar niet zó gek.
Wat ging er nu toch mis bij het CDA, afgezien van het feit dat ze allerlei malloten op het schild hesen, zoals die vuile rat Maxime Verhagen, de fascist Gerd Leers en die flapdrol Henk Bleker? Het laatste rapport over de CDA-tragedie is geschreven door Ton Rombouts. Die had het over de drie o's, die het CDA parten hebben gespeeld: onbekendheid, onenigheid en onduidelijkheid. Is ‘ie er toch echt een paar vergeten. Onredelijkheid, onbenul, onfatsoen, oneerlijkheid, onachtzaamheid, onbetrouwbaarheid. Prutsers.
