Trompstaetecomplex
Even met de Rotterdamse tram gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Peters in de buurt?”
De telefoniste vroeg mij om een ogenblik geduld. De tramdirecteur was druk bezig met het afluisteren van een gesprekje tussen twee passagiers in lijn 8 over trambestuurders die niet kunnen klokkijken omdat de tram weer eens te laat was. Maar na enige tijd wist de heer Peters zich vrij te maken van zijn afluisterpraktijken, en vroeg hij, wat hij voor mij kon betekenen. “Ha, Pedro. Leuk. De laatste keer dat ik ben opgenomen, was in een ziekenhuis. Zit die tram van je nu in het ziekenfondspakket?” De heer Peters hield zich van de domme, en vroeg mij, waar ik op doelde. “Die passagiers van je, die worden toch ook opgenomen? Stiekem wordt ieder woord dat ze zeggen op een computerschijfje vastgelegd. Zonder dat ze het weten. Dat doet mij erg denken aan KGB en Stasi.” Als door een wesp gestoken, riep de tramdirecteur dat hij zich al eerder had geërgerd aan het Rotterdamse raadslid Arno Bonte, die zich in gelijke termen had uitgelaten. Voor dat gejammer toonde ik mij niet gevoelig, dus ik vervolgde: “Maar die Bonte heeft gewoon gelijk, Pedro. Dat bedrijf van jou neemt in de tram gesprekken van reizigers op, zonder dat de verplichte stickers in je trams zitten en zonder dat je de moeite hebt willen nemen om het even te melden bij privacywaakhond College Bescherming Persoonsgegevens. Dat vind ik vrij schandalig, eerlijk gezegd.” De tramdirecteur riep dat ik eindelijk eens moest ophouden met op alle slakken zout te leggen. Kletskoek: “De laatste keer dat ik zout op een slak heb gelegd was vorige maand in Specialiteitenrestaurant L’Etoile Brun, dus ik weet niet waar je het over hebt. Trouwens, die afgeluisterde gesprekken, mogen die ook door reizigers worden opgevraagd wanneer ze door een of andere horkerige conducteur zijn afgebekt?” Stilte aan de andere kant van de lijn. Maar ik was nog niet klaar: “En heb je nu al eens die gesprekskosten van jullie betaalnummer op je website vermeld? Ook verplicht. Ook vergeten. Eerlijk gezegd, zou ik mij een beetje schamen, als ik directeur van de RET zou zijn. Maar daar heb jij dus geen last van, begrijp ik?” Opnieuw geen antwoord. Zeker bang dat ‘ie werd opgenomen.
Arme Rotterdammers. Je zult maar opgescheept zitten met z’n enorm beroerd vervoerbedrijf. Of met zo’n enorm beroerde voetbalclub. Feijenoord. Die hebben inmiddels alle hoop laten varen. Onlangs hebben ze groot feest gevierd. Omdat ze tweede waren geworden in de competitie. Ik vind het nogal treurig: feestvieren omdat je niet hebt gewonnen. Best lollig. Net als feestvieren omdat je de loterij niet hebt gewonnen. Een 25-jarig niet-huwelijksfeest geven voor je schoonfamilie. Een examenfeest omdat je niet bent geslaagd. Kijk, daarvoor moet je toch echt in Rotterdam zijn. Of die Patricia Paaij. Ook van Rotterdamse origine. Die viert dat haar televisiecontract niet werd verlengd. Want er bleek geen hond speciaal voor haar de televisie aan te zetten. Zelfs reclamezendtijd voor de Frolic, de Bonzo en de Chappy bleek tijdens haar televisie-optredens onverkoopbaar. Maar als Amsterdammer voel ik grote trots omdat mijn stadgenoten en ik haar liefdevol asiel hebben geboden in ons mooie Amsterdam. Daar woont ze nu in het BN’erreservaat Oud Zuid. Wel een puntje van zorg: mevrouw Oplopers repeteert voor een optreden in het Concertgebouw, bij Patries om de hoek. Wij houden ons hart vast dat die lelijke ouwe heks zich daar met de koorrepetities komt bemoeien. Alsjeblieft…
Daar kan Maarn nog een puntje aan zuigen, qua gastvrij. Daar worden demente bejaarden geweerd. Want de eigenaren van woningen in dat dorp vinden dat de waarde van hun huizen in het Trompstaetecomplex keldert door de nabijheid van een activiteitencentrum voor bejaarden. Persoonlijk denk ik dat de huizen per definitie waardeloos zijn door de naamgeving. Trompstaetecomplex. Rot toch op. Trompstaetecomplex. Waar woont u? in het Trompstaetecomplex in Maarn. O, van die hufters die demente bejaarden na een leven van hard werken het licht in de ogen niet gunnen. Ja, het Trompstaetecomplex. De economie is in elkaar geflikkerd, de huizenprijzen kelderen, maar de woningen in het Trompstaetecomplex in Maarn verliezen hun waarde door de komst van een dagopvang voor bejaarden. Jaja. Maar wat ik nog het ergste vind, is de rol van wethouder Elisabeth van Oostrum. Elisabeth heeft besloten de bejaarden ergens anders onder te brengen. Dan ben je als politiek gezagsdrager dus geen knip voor de neus waard, als je zwicht voor dit soort geteisem. Dan kan ik als brulcolumnist wel een beetje lollig gaan doen over het akoestisch gluren van de RET of de vergane glorie van Patries, maar wat in Maarn gebeurt, dat is natuurlijk iets waar wij ons als volk met z’n allen diep, heel diep voor moeten schamen.
VNO/NCV-voorman Bernard Wientjes heeft gewoon gelijk. Er is een schrijnend gebrek aan politici met een voldoende mate van verstand. Zoals wethouder Elisabeth van Oostrum uit Maarn, dus. Maar ook politiek Den Haag hangt van de zwakzinnigen aan elkaar. Zoals die Charly Aptroot die als goed liberaal de spoorwegen opeens wil nationaliseren. De gek. Alsof dat wat oplost. Maar daar kom ik een andere keer nog wel op terug. Of die Jan Kees de Jager. Van hem mogen we niet meer praten over het Kunduz-akkoord. Hij noemt het liever het Lente-akkoord. Rot toch op. De minister van Joppiesaus die mij komt vertellen wat ik wel en niet mag zeggen? Tuurlijk. Dat groezelige rondje handjeklap waarbij GroenRechts, de Gristenunie en Wezenloos66 zich voor het karretje van VVD en CDA hebben laten spannen, heet wat mij betreft gewoon het Achterkamertjes-akkoord. Want die rare deal verschilt amper van dat bijna-akkoord uit het Catshuis, onder aanvoering van de ras-Katholiek Verhagen.
Ach ja, die Katholieken. Ook leuk. Bij gebrek aan koorknaapjes stond de Katholieke kerk in het spuuglelijke dorp Uithoorn al een tijdje leeg. Want u weet: geen koorknaapjes, geen priester. Maar nu zijn de straten rond dat gebedshuis ontruimd. De Katholieke kerk staat op instorten. Heerlijk!
