Een eurootje voor Messi

Jan Mulder merkte gisteren in DWDD op dat hij weigerde ook maar één euro aan het salaris van Messi bij te dragen. Zonder context kan je je afvragen waarom zoiets triviaals aandacht verdient. Met context – en die is er – moet vastgesteld worden dat Mulder de spijker op zijn kop sloeg.

Mulder kwam tot zijn gedachtegang omdat de Spaanse onderminister van sport heeft voorgesteld alle grote voetbalclubs te ontslaan uit hun schuldenlast. Een algehele kwijtschelding van schulden voor clubs die jaar in jaar uit exorbitante transfersommen betaalden voor - en navenante salarissen aan - vedettes; vedettes die dag in dag uit hun hobby mogen uitoefenen (in tegenstelling tot de gemiddelde belastingbetaler, zo mag de lezer terloops mijmeren).

Ik geloof niet dat Mulder een anti-Europese gedachte formuleerde. Eerder zag ik het als een aanklacht tegen de uitwassen van kapitalisme.

De big spenders houden eerst hun hand op bij de bank omdat ze hun begroting niet rond krijgen. De banken geven klakkeloos leningen af die ze niet terug kunnen krijgen, met forse afschrijvingen tot gevolg. Hierna houden de banken de hand op bij de overheid, die op haar beurt geld moet lenen om de verzochte leningen te verstrekken, hiermee ook op de rand van de afgrond wankelend. Gevolg: de overheid haalt nog ‘s wat op bij haar burgers.

Het is een wonderlijk fenomeen: de grootste voorstanders van marktwerking misbruiken het systeem zo categorisch dat het wel imploderen móet.

Iedereen bij Real Madrid of Barcelona leeft in een wereld die - zeg maar gerust voor de rest van de wereld - niet voor te stellen is. Van speler tot bestuurder en van jeugdtrainer tot graszodenlegger. Spelers die vier keer een modaal salaris verdienen, niet per jaar maar per week. Een even onhoudbaar als oneerlijk systeem, waartegen de massa eerder of later in opstand komt.

Die opstand moet – in het belang van kapitalisme – niet uitblijven. Wanneer de perversen onder ons het zich denken te kunnen permitteren maatschappelijk prominente ondernemingen (een bank, een voetbalclub, het is me eender) volledig leeg te trekken zonder daarvan de consequenties te aanvaarden (of voelen), dan is een Westerse lente bittere noodzaak. Volgt die niet, dan is de transitie naar een oligarchie compleet.

Ik stel een zeer probaat middel voor: laat Barca barsten. Laat ze maar failliet gaan. Het gevolg zal zijn dat er een ongekende sanering zal plaatsvinden. Krankzinnig overbetaalde spelers zullen weghollen naar een andere club, totdat ook die omvalt. Uiteindelijk zullen de voetballertjes genoegen moeten nemen met ofwel een proportioneel salaris (lees: een salaris dat je niet in staat stelt binnen een jaar financieel onafhankelijk te zijn), ofwel een andere professie. Wie heeft het überhaupt bedacht dat jongelui vanaf hun 30ste niet meer hoeven te werken?

Ook als het tij gekeerd kan worden, is een andere mentaliteit gewenst. Wil jij niet voor een paar ton per jaar voetballen of besturen? Ga maar weg dan, dan nemen we iemand die net iets minder is. Binnen de kortste keren komen genoeg talenten boven drijven die volgens deze condities willen werken. De zakkenvullers kunnen thuis op de bank gaan zitten of er gaan werken.